Een banale scène op een doodgewone maandagavond. Zetel, een doos Côte d’Or, Pan Am in de dvd-speler en de iPhone en Twitter binnen handbereik. Voilà, al zeker vier verslavingen gebundeld in één zin.
Iedereen heeft er wel eentje, zo’n kleine verslaving. Een liefhebberij waar je zo hard naar kan verlangen, ontzettend van kan genieten en wat je eigenlijk voor geen geld meer kan en wil missen.
Voor de een zijn het schoenen, voor de ander paprikachips, chocolade met nootjes, espresso’s, Angry Birds op de iPhone, Facebook, afleveringen van Pan Am en Grey’s Anatomy, hardlopen, nagellak of (waarom niet?) Flair!
‘Nieuwe verslavingen’ worden ze genoemd. Kleine, leuke dingen die de ratrace van elke dag opvrolijken. Doe eens een steekproef bij collega’s of vriendinnen. Iedereen bekent wel een verslaving! Soms met schaamrood op de wangen, maar toch, als we heel eerlijk zijn, zijn we allemaal een beetje verslaafd. Hoe vaak gebruiken we het woord ‘verslaafd’ ook niet in ons dagelijks taalgebruik?
‘True Blood al gezien? Man, na één aflevering was ik al verslaafd.’
‘Kleine’ verslavingen, ze zijn gezonder dan alcohol-, drugs- of gokverslavingen, dat is een feit. Maar zijn ze zo onschuldig als we denken? Kunnen we spreken van een koffiecold-turkey? En moeten we echt allemaal afkicken van de smartphone?
Vier vragen onthullen de grote geheimen van onze kleine goestinkjes, deze week in het – ahum – verslavende weekblad Flair.
