Wanneer een arts bij klinisch onderzoek geen afwijkingen vindt en jij lichamelijke klachten blijft hebben, worden steeds aanvullende onderzoeken uitgevoerd. In jouw situatie levert ook dit geen afwijkende resultaten op maar blijf je ongerust, twijfel je aan de diagnose en pieker je over mogelijke ziekte. Draait je hele leven rond de overtuiging en angst dat je ernstig ziek bent of zal worden, dan heb je wellicht last van ziektevrees of hypochondrie. Je bent dan voortdurend bezig met de mogelijkheid allerlei ziekten te krijgen. Je focust op alles wat je voelt in je lichaam. Allerlei gewone lichamelijke verschijnselen worden als “ernstig” beschouwd. Uit alle medische informatie filter je enkel de onrustwekkende gegevens. Ben je een keertje “gewoon” ziek, dan denk je toch telkens aan het ergste. Niemand kan je geruststellen. Hoewel je de pijn en lichamelijke klachten écht voelt, ben je eigenlijk dwangmatig bezig met je gezondheid en leef je voortdurend in angst. Deze angst brengt natuurlijk ook weer allerlei lichamelijke klachten met zich mee, zoals hartkloppingen, hyperventilatie, benauwdheid, tintelingen, misselijkheid enz. Wat dan weer je overtuiging dat je aan iets ernstigs lijdt, bevestigt. Deze gedachten, die je niet meer kan relativeren, zijn zo dwingend dat ze je hele doen en laten overheersen. Naast de medische opvolging door de huisarts, is het noodzakelijk psychotherapeutische ondersteuning te zoeken. Vaak hindert ziektevrees het dagelijkse functioneren ernstig (werk, privé, relaties, vrije tijd) en riskeer je, omdat je niet meer van het leven kan genieten, een depressie. Met de therapeut onderzoek je de bron van je ziektevrees en leer je je angstgevoelens en dwanggedachten te hanteren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier