Haar rijzige gestalte erfde ze van haar vader. En ook de passie voor televisie maken, kreeg Marie Verhulst (19), met de genen mee. Maar haar eerste rol als Charlie in Ghost Rockers was géén cadeau van papa.
Op het einde van vorig schooljaar, bij het afronden van haar humaniora, besloot Marie, de dochter van Studio 100-baas Gert Verhulst, een sabbatjaar te nemen. Om te gaan reizen en uitgebreid na te denken over de toekomst. Maar van die sabbatical kwam maar weinig in huis. Voor Marie het goed en wel besefte, stond ze op de tv-set van Ghost Rockers, de Studio 100-reeks voor Ketnet. En dat was, naar eigen zeggen, het beste wat haar ooit kon overkomen. ‘Dit is echt mijn meisjesdroom die in vervulling gaat’, vertelt Marie, wanneer we haar ontmoeten op de set in Antwerpen.
‘De interesse voor televisiewerk zat er al van heel jong in. Als klein meisje mocht ik met mijn vader soms mee naar de set van Spring. Hét programma voor kinderen, in die tijd. Hélemaal in de wolken was ik, toen ik daar rondliep. Je kan dus wel raden hoe ik me voelde toen er ineens een auditie aangekondigd werd voor een rol in Ghost Rockers. Voor een personage dat een dansopleiding gaat volgen in een kunstschool, dan nog!’
Die kans leek jou té mooi om waar te zijn.
'Zeg dat wel. Ik heb nooit in mijn leven zo veel stress gehad. Na elke auditieronde nagelbijtend zitten wachten op antwoord. Verschrikkelijk was dat! Maar toen ik dan uiteindelijk het verlossende bericht kreeg, was ik zó euforisch, de tranen stroomden over mijn wangen. Eigenlijk leef ik nog altijd een beetje in die euforie. Als ik nu een dekbedovertrek van Ghost Rockers zie, denk ik nog altijd: kinderen slapen gewoon onder mijn foto! Hoe zot wordt het!'
Komaan, zeg. Alsof papa gezegd zou hebben: "Hey Marie, wat wil je voor je verjaardag? Alsjeblieft, een hoofdrol in Ghost Rockers!"
Als dochter van de baas van Studio 100 zal jij wel kritiek te slikken gekregen hebben, toen bekend werd dat uitgerekend jij een hoofdrol zou gaan vertolken in de Studio 100-reeks.
'Ik zou het héél jammer vinden als de mensen denken dat ik het allemaal zomaar gekregen heb omdat Gert Verhulst mijn vader is. Maar ik kan alleen maar blijven herhalen dat ik écht wel dezelfde audities heb moeten doen voor deze rol als elke andere kandidate, en ik mij even hard moet bewijzen. Komaan, zeg. Alsof papa zou gezegd hebben: "Hey Marie, wat wil je voor je verjaardag? Alstublieft, een hoofdrol in Ghost Rockers!" Da’s toch te gek voor woorden? Ach, ik wind mij er niet meer over op. De mensen die belangrijk voor mij zijn, weten hoe het echt gegaan is.'
Heb je er als kind erg onder geleden om te moeten opgroeien met een bekende vader?
'Ik heb het nooit anders geweten, hé. Mijn vader is al 25 jaar met Samson & Gert bezig. Studio 100 heeft altijd deel uitgemaakt van ons leven. Aan iedere situatie zijn vóór- en nadelen. Omdat ik zelf ook enorm geïnteresseerd ben in alles wat met acteren en televisie te maken heeft, zag ik alleen maar de voordelen als ik mee mocht naar repetities, premières en grote shows. En de nadelen, die hebben me wijzer gemaakt. Ik heb al heel jong heel veel mensenkennis opgedaan. Wanneer mensen met mij bevriend willen zijn om wie mijn vader is, heb ik dat meteen door.'
Omdat papa en ik dezelfde interesses hebben, nam hij me als kind vaak mee naar zijn werk.
Was jij als klein meisje een ‘papa’s kindje’?
'Een beetje wel. Maar dat werd nooit in zo veel woorden gezegd. Als papa en ik samen zijn, wordt er niet veel gepraat. Dat klinkt misschien stom. Maar gewoon bij elkaar zijn, is vaak genoeg voor ons. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was. Omdat papa en ik dezelfde interesses hebben, nam hij me als kind vaak mee naar zijn werk, in de weken dat ik bij hem sliep. Zo kon hij zo veel mogelijk tijd met mij doorbrengen.'
Heb je erg geleden onder de scheiding van je ouders?
'Ik kon dat als kind moeilijk begrijpen, omdat ik mijn ouders nooit had zien ruzie maken. Zij zijn ook als vrienden uit elkaar gegaan. En dat snapte ik toen niet zo goed. Maar ik was binnen mijn vriendenkring natuurlijk lang niet het enige kind van gescheiden ouders. Wat het voor mij wél extra pijnlijk maakte, was het feit dat de scheiding van mijn ouders breed werd uitgesmeerd in de pers. Gelukkig had ik goede vriendinnen die mij toen opvingen. En ook mijn ouders hebben me heel erg beschermd.'
Had je als jonge tiener soms slaande ruzie met je ouders?
'Nee, wij maakten eigenlijk nooit ruzie. Als ik mijn vader met iets irriteerde, liet hij dat eerder met een sarcastische opmerking voelen. Ik ben nogal slordig. En het gebeurde wel eens dat mijn vader mijn kamer binnenkwam en zei: "Waw, Marie, je ziet bijna de vloer. Goed, zeg!" Dan wist ik: dju, ik moet misschien eens opruimen. Omdat ik een brave puber was, kreeg ik ook veel vrijheid van mijn ouders. Ik had geen vast uur waarop ik thuis moest zijn, omdat ze gewoon wisten dat ik op een redelijk uur naar huis kwam en me deftig gedroeg.'
Je werd best wel verwend.
'Da’s nog zo een van de vooroordelen die iedereen heeft omdat ik "de dochter van" ben, hé. Maar mijn broer en ik kregen ook niet zomaar alles in de schoot geworpen, hoor. Viktor wilde op zijn zestiende graag een brommer. Da’s goed, dan moet je daarvoor werken, zeiden mijn ouders dan.'
Was jouw vader meteen enthousiast toen jij zei dat je actrice wilde worden?
'Ik heb dat nooit met zoveel woorden gezegd. In het begin van mijn humanioraopleiding heb ik de richting wiskunde-wetenschappen gevolgd op een gewone aso-school. Maar ik vond dat zo saai... Ik wilde graag andere dingen doen. Daarom kwamen mijn ouders met het voorstel om naar een kunstschool te verhuizen.Mijn ouders zijn heel erg van het principe dat mijn broer en ik gewoon moeten doen wat ons gelukkig maakt. Zij hebben ons nooit in een bepaalde richting geduwd. Zo ben ik auditie gaan doen aan het Lemmensinstituut en heb ik daar vier jaar woordkunst-drama gevolgd. Vanaf die dag was het voor mijn ouders geen verrassing meer dat ik actrice wilde worden.'
Je vader moet nu wel overlopen van trots.
'Ik denk het wel. Mijn vader is niet de man van zoveel woorden. Maar dat is goed. Want als hij dan wél op de een of de ander laat merken dat hij fier is op mij, komt dat nog beter over. Het doet mij nu extra veel plezier als hij na een visie van Ghost Rockers zegt dat hij het goed vond.'
Is je pa extra kritisch voor jou tijdens zo’n visie?
'Dat weet ik niet. Hij probeert er zich er zo veel mogelijk buiten te houden als mijn werk beoordeeld moet worden. Maar ik vind zijn kritiek wel heel belangrijk. Mijn vader heeft zo veel bereikt in deze wereld dat zijn opmerkingen alleen maar heel terecht zijn. Dus natúúrlijk neem ik die ter harte.'
Jij hebt duidelijk veel bewondering voor je pa.
'Da’s ook maar normaal, hé, als je ziet wat hij in zijn leven allemaal al gerealiseerd heeft. Maar ik ben ook even trots op mijn moeder, hoor. Zij heeft sinds kort een B&B, de Sneppelhoeve in Loenhout. Ook al is ze daar nog maar een jaar mee bezig, toch is de B&B nu al bijna altijd volgeboekt. Ook daar ben ik erg fier op.'
Als actrice sta je nu vaak in de kijker. Maakt dat jou onzeker over je uiterlijk?
'Naar mezelf kijken op tv vind ik inderdaad niet makkelijk. In het begin kon ik dat maximaal een halve aflevering volhouden. Altijd zie ik wel iets waar ik minder tevreden over ben. Zeker als ze een heel close shot van mijn gezicht nemen! Maar het went ook wel. Ik draag in de reeks natuurlijk ook heel andere kleding dan mijn eigen kledij.'
Werk je ook bewust aan je figuur en uiterlijk?
'Ja, toch wel. Ik heb sinds kort een personal trainer. Hij heeft me een voedingsschema opgelegd met veel groenten en weinig koolhydraten. En ik train nu drie keer per week. Niet altijd makkelijk, maar ik volg mijn trainingsschema samen met mijn Ghost Rockers-collega Elindo. Wij steunen elkaar in moeilijke momenten(lacht). Dankzij die trainingen ben ik al een stuk gespierder en steviger geworden. En mijn conditie is erop vooruitgegaan.'
Waar ben je nu nog minst tevreden over aan jezelf?
'Ik heb wel wat complexen over mijn lengte. Ik ben zo lang.... Als ik op de set een kort jurkje moet dragen, koopt de kleedster er twee, zodat ze met het ene het andere kan verlengen. Als ik met mijn vader naar een première ga, is dat geen probleem. Hij is 1m95. Maar mijn twee beste vriendinnen zijn 1m65. Als wij met z’n drieën op stap gaan, steek ik daar met mijn 1m78 flink bovenuit.'
Ik ben alleen met mij acteerwerk en mijn vrienden bezig. Ik ben niet op zoek naar een lief. En ik mis het nu ook niet.
Je zal een grote man moeten zoeken.
'Ja, best wel, hé! Al heb ik daar nu toch maar weinig tijd voor. ’t Is een flauw excuus, ik weet het. Maar op dit ogenblik ben ik eigenlijk alleen maar met mijn acteerwerk en mijn vrienden bezig. Ik ben niet echt op zoek naar een lief. En ik mis het nu ook niet.'
Woon jij nog thuis?
'Nee. Ik woon samen met mijn broer. Viktor en ik delen een appartement in Antwerpen. Heel handig voor mij, ik kan nu ieder dag met de fiets naar de set.'
En lukt dat zo een beetje, samen met je broer onder één dak?
'Wij zien elkaar zelden, omdat we allebei een verschillend levensritme hebben. Viktor studeert. Hij slaapt meestal nog als ik ’s morgens al de deur uit ga. En als ik terug thuis kom, is hij er vaak niet. Viktor en ik doen ook elke onze eigen boodschappen. Ik ben vegetariër en hij niet. Wij eten allebei ander dingen en koken nooit samen. Het enige waar we soms woorden over hebben, is over opruimen. In mijn hoofd is alles ordelijk en netjes, en heb ik het idee dat ik goed heb opgeruimd. Maar als Viktor dan thuiskomt, ziet hij dat helemaal anders... (lacht). Maar we doen allebei ons best. Als kind maakten wij veel ruzie. Maar de laatste jaren doen we veel meer water bij de wijn.'
