Redactrice Kristin verhuisde voor een jaar naar New York. Haar spannende, Sex And The City-worthy avonturen deelt ze met plezier met ons. En met jullie.
'Oh nee, nu kan jij 365 dagen niet naar de kapper!?' Mijn neefje Lou vat het mooi samen. Ik ben 365 dagen weg uit mijn vertrouwde omgeving. Een nieuwe kapper zoeken is de horror. Dat snapt een kind van zeven ook. Mijn lob is ondertussen een vlob – very long bob. En ik durf niet naar de kapper uit angst om een 'can I speak to the manager, please'-kapsel te krijgen.
Lou weet exact hoeveel dagen we weg zijn. Hij snapt niet wat ik in New York ga zoeken. ‘Je had in België toch ook een job. Waarom moet je dan naar New York?’, zei hij laatst. Dat krabben vangen op de pier van Duinbergen voor mij niet als ‘groots avontuur’ telt, kan er bij hem niet in. Ik woon in de coolste stad ter wereld, en ik kus dagelijks mijn pollekes voor zo veel geluk. Al drie maanden lang is alles nieuw: appartement, job, collega’s, mensen, eten, cafés, de metro, the view! En dat is geweldig. Maar stiekem hunker ik nu even naar iets ouds en vertrouwds.
Ik ben strontchagrijnig. Eerst had ik niet door waarom. Tot mijn vriendinnen tijdens een avondje op café snapchats stuurden en ik volschoot.
De heimwee is toegeslagen. Ik loop al een paar dagen verloren in de grote stad. Ik ben strontchagrijnig (sorry, Seb!). Eerst had ik niet door waarom. Tot mijn vriendinnen tijdens een avondje op café snapchats stuurden en ik volschoot. Ik mis thuis. Met mijn fiets door Borgerhout cruisen, altijd een bekende tegenkomen, cavazondag houden met de girls, curryworst speciaal, het huwelijksfeest van mijn oudste vriendin, schommelen met mijn neefjes en nichtjes en thee leuten met de bomma. Op avontuur gaan is geweldig, maar ook niet altijd simpel als je, net als ik, aan fomo lijdt.
Dat heeft zo'n dag of vier geduurd, die heimwee. Tot ik na een weekendje Philadelphia op de trein naar New York zat, en dacht: 'Yes, naar huis!' Ik kon niet wachten om thuis te komen in de gezellige straatjes van de lower east side. Zonder dat ik het doorhad, is New York mijn thuis geworden. En dat voelt goed. Alles wordt stilaan een beetje minder nieuw en een beetje meer home sweet home, al heb ik voor de zekerheid toch al een retourtje België geboekt tijdens de zomer. Je weet wel, om naar de kapper te gaan. En wie weet vang ik en passant een krab of twee op de pier.
Lees hier Kristins vorige columns:
