Het is vandaag Equal Pay Day. Ter ere van die dag, en van ons grote loonkloofdossier, schreef onze hoofdredacteur Frederik De Swaef een opiniestuk in De Morgen.
Het is tekenend voor dit probleem dat een man er een opiniestuk over schrijft op een dag als vandaag: Equal Pay Day. Vrouwen praten namelijk niet graag over hun loon. Mannen ook niet, maar met hun baas doen ze het wel duidelijk vaker dan vrouwen. Meteen een van de oorzaken waarom vrouwen in ons land gemiddeld 9 procent minder per uur verdienen. Op maandbasis groeit de ongelijkheid zelfs tot 20 procent.
Als je heel oppervlakkig naar de oorzaken van de loonkloof – deeltijds werken, het glazen plafond, discriminatie – kijkt, zou je – afgezien van die laatste, uiteraard – kunnen concluderen dat vrouwen dat toch even zelf kunnen oplossen? Sneller opslag vragen, minder deeltijds werken, voor die promotie gaan... Het is uiteraard niet zo eenvoudig, maar het blijft een feit dat vrouwen voor een deel van de loonkloof zelf een grote verantwoordelijkheid dragen.
Ontslaat dat ons mannen dan van enige verantwoordelijkheid tegenover dit probleem? Nee, natuurlijk niet! Dat erkennen, heeft als gevolg dat ook het zoeken naar oplossingen door vrouwen én mannen zal moeten gebeuren.
In plaats van de vrouw die halftijds werkt en de man voltijds, zouden ze allebei misschien vier vijfden kunnen gaan werken.
Neem nu oorzaak nummer 1 van de loonkloof in ons land: deeltijds werken. 46,2 procent van de vrouwelijke werknemers in ons land werkt deeltijds, tegenover 10,1 procent van de mannen. Door halftijds te gaan werken, maak je minder snel carrière, en krijg je dus ook minder vaak opslag. Een oplossing zou kunnen zijn dat niet de man binnen een gezin voltijds blijft werken en de vrouw halftijds, maar dat ze allebei vier vijfden gaan werken. Door er binnen je relatie over te praten, heeft je partner misschien minder het gevoel dat het haar verantwoordelijkheid is, en alleen die van haar. Zowel mannen als vrouwen behouden zo hun kansen op promotie.
Een andere oorzaak is – vaak onbewust – discriminerend gedrag tegenover vrouwen op de werkvloer. Blijkt dat veel HR-verantwoordelijken en CEO's vaak niet beseffen dat er een structurele ongelijkheid is tussen mannen en vrouwen in hun bedrijf. Gezien de oververtegenwoordiging van mannen aan de top van bedrijven rust ook hier een grote verantwoordelijkheid bij die mannen om daar iets aan te doen. "Het is mijn ervaring dat als mensen gewezen worden op de systematische loonongelijkheid tussen mannen en vrouwen, een mentaliteitsverandering zeer snel doorgezet kan worden", stelt UGent-professor Frederik Anseel. Als baas is het zaak om de situatie in jouw bedrijf in kaart te brengen en er snel op in te grijpen.
Wij mannen hebben dus geen excuus om toe te kijken hoe onze vrouwen systematisch minder verdienen. We kunnen meehelpen in het huishouden, zodat onze partners niet deeltijds moeten werken. We kunnen vrouwelijke werknemers evenveel promotiekansen geven als de mannelijke. We kunnen onze dochters stimuleren om interesse te tonen in ICT en techniek, de beter betaalde sectoren.
Als baas is het zaak om de situatie in jouw bedrijf in kaart te brengen en er snel op in te grijpen.
'En wat doe jij zelf, beste man?', hoor ik u denken. Op onze Flair-redactie werken bijna alleen vrouwen. Toch staat er een man aan het hoofd. Het is dus ook bij ons opletten voor gevaren zoals een glazen plafond. Bij mij thuis werken Lisa en ik momenteel allebei voltijds als zelfstandig journalist. Als zij moet werken, pas ik op onze baby en als ik een late vergadering heb, gaat Lisa haar van de crèche halen. En hoewel mijn vrouw nog altijd meer doet in het huishouden dan ik, proberen we de zorg voor ons kindje en de taken in huis zo gelijkmatig mogelijk te verdelen. Zo hebben we beiden voldoende ruimte om professioneel bezig te zijn zoals we willen. Op de dag dat er toch iemand minder zal moeten gaan werken, zal ik zeker dit opiniestuk onder mijn neus geschoven krijgen. En ook dan zal gelden zoals voor heel deze problematiek: we zullen het samen moeten oplossen.
