COLUMN: ‘Hoe je Kerstmis kan haten, dat gaat er bij mij niet in’

Ik ben best open-minded, maar sommige dingen gaan er bij mij niet in. Hoe er mensen bestaan die Kerstmis haten, bijvoorbeeld! Ik verwacht niet dat de hele wereld hand in hand Christmas carols loopt te zingen – ‘fa-la-la-la-la-la’ gaat na een tijdje ook vervelen – maar hoe kan je kerst nu in godsnaam niet leuk vinden? De hele maand december is basically een excuus om geld uit te geven en te OD’en op Ferrero Rochers. Toevallig twee van mijn favoriete bezigheden.

Al gebiedt de eerlijkheid mij toe te geven dat de feestdagen ook een aantal moeilijkheden met zich meebrengen, denk: struikelblokken die nefast zijn voor de feestvreugde. Maar er is niets wat de geëngageerde kerstfan niet kan overwinnen! Laat mij dan ook wat goede raad van tante Cath sprenkelen als ware het sneeuw op je vensterbank.

Ik gaf ooit een lipstick die ik kreeg van een vriendin door aan een andere vriendin en die eerste kwam het te weten. Dank u, Instagram.

We beginnen bij de boom. Aanvaard het feit dat je huis wekenlang vol naalden ligt. Probeer tijdens een of andere autistische stofzuigsessie niet te dicht bij de stam te komen, of het ding valt gegarandeerd om. Dat gebeurde bij ons thuis namelijk elk jaar wel een keer. R.I.P. glazen kerstballen.

Tip nummer twee: maak je niet schuldig aan de doodzonde die regifting heet. Ik wéét dat het verleidelijk is om het kitscherige peper-en-zoutsetje dat je van je collega kreeg door te sluizen richting achternicht, maar anekdotisch onderzoek heeft uitgewezen dat het plan in 50% van de gevallen grandioos mislukt en in je gezicht ontploft. Zo gaf ik ooit de lipstick die ik kreeg van vriendin A. door aan vriendin B. – het was niet de juiste kleur en de winkels waren al dicht – en kwam A. het te weten, hoewel B. in een totaal andere clique vertoefde. Dank u, Instagram.

Mijn laatste tip, ten slotte, gaat uit naar alle singles tijdens de feestperiode: wapen je tegen de wanhoop in deze door koppels gekaapte tijden! Vorig jaar vierde ik zelf solo, en ik moet zeggen dat dat niet altijd gemakkelijk was. Op 24 december fietste ik ’s avonds naar de cinema wegens geen feestelijker plannen, maar ik stond tien minuten later voor de gesloten deuren van de UGC naast een zwerver die me complimenteerde over mijn benen. De dag erna was ik uitgenodigd op de kerstbrunch bij mijn bestie en moest ik aanhoren hoe haar moeder me goedbedoeld advies gaf om een vent te vinden.

Daarom aan alle single ladies die momenteel hetzelfde meemaken: sterkte, en weet dat je aan mijn feesttafel altijd welkom bent. Als je tenminste van Kerstmis houdt. En een fles wijn meebrengt.

Deze column verscheen in Flair op 22 december.