COLUMN: ‘Mijn awkward klasfoto van 2002 was er niks tegen en tóch besloot ik hem te posten’

In het troosteloze oord waar slechte selfies naartoe gaan om te sterven, moet ergens een modderpoel gereserveerd zijn voor mislukte celebfies: plaatjes van jezelf naast een beroemdheid. Als de ster er slecht opstaat en jij goed, heb je een winnaar in handen. 200 likes – minstens! – want mensen haten graag op roem. Als jíj echter met dubbele kin en spinazie tussen de tanden naar het vogeltje lacht, zit je met een probleem. Je staat namelijk met een ster op de foto, ergo je wil níéts liever dan die foto posten. Maar de foto in kwestie is walgelijk, ergo je wil níéts liever dan hem ogenblikkelijk en onherroepelijk van je telefoon verbannen. Frustrerend is een understatement in dit geval. Nu brengt een job als moderedactrice voor Flair een mens al eens in contact met de Groten der Aarde Instagram. En hoe vaker je celebs tegen het afgetrainde lijf loopt, des te groter is de kans op celebfies waarvan je wilde dat ze het daglicht nooit gezien hadden. Zo is er het legendarische portret van mij en Russisch supermodel Natalia Vodianova. Ons Natalia leende haar gezicht aan een Frans lingeriemerk, dus mocht yours truly naar Parijs om haar te ontmoeten. Fastforward naar de celebfie waarop zij haar bijnaam Nata Supernova alle eer aandoet en ik de nickname Cathy Super-not-va verdien. Denk schaapachtige grijns, opgeblazen pens en daarbovenop een badhairday.

Trots liet ze het plaatje zien, en ik begreep meteen waarom. De redactrice zag eruit alsof ze samen met Doutzen in de campagne gecast kon worden. De trut!

Vorige week mocht ik mijn truc met het supermodel nog eens overdoen. Hunkemöller had niemand minder dan Doutzen Kroes als brand ambassador weten te strikken, dus ik naar Berlijn voor een groepsinterview. Net voor de Belgische delegatie aan de beurt was, kwam er een hoogblonde collega extatisch de interviewsuite uit gezweefd: ‘OMG, ik heb een selfie!’ Trots liet ze het plaatje zien, en ik begreep meteen waarom. De redactrice zag eruit alsof ze samen met Doutzen in de campagne gecast kon worden. De trut! Toen ik de Friese bombshell dan eindelijk mocht ontmoeten, doorprikte een strenge pr-dame meteen mijn bescheiden droom: ‘Geen tijd voor individuele foto’s. Wie wil, kan mee op de groepsfoto.’ Beter dan niks, redeneerde ik, dus poseerde ik braaf naast la Kroes en twaalf andere ontgoochelde lifestylejournalisten, voorzien van een verkrampte grijns en wallen tot halverwege mijn wangen. Mijn awkward klasfoto uit 2002 was er niks tegen en tóch besloot ik de pic te posten, puffy eyes and all. Het blééf tenslotte Doutzen, en met een beetje geluk kom ik binnenkort wel weer een nieuwe ster tegen. Laten we hopen dat ik tegen die tijd uitgeslapen ben.

Deze column verscheen in Flair op 20 september.

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.