Lien is een ploetermoeder van twee, loving wife, trotse nerd én boss lady met een zwak voor gefrituurde snacks. Ze is verliefd op mooie zinnen en heeft naar eigen zeggen veel te veel meningen.
'Bijna herfstvakantie, eindelijk tijd om te starten met de zindelijkheidstraining!', kwekt een niet nader genoemd babyblad opgewekt in mijn Facebookfeed. Zucht, altijd diezelfde zever. Ik bén namelijk al een tijdje bezig met de zindelijkheidstraining van mijn jongste, die in januari naar school gaat. In tegenstelling tot waar het blad echter van uitgaat – dat iedereen vakantie heeft in de herfstvakantie – moeten ik, en naar ik vermoed een leger andere werkende moeders, volgende week gewoon aan de arbeid, en gaan onze peuters naar de crèche. En ik herinner mij het nog érg levendig van bij de zindelijkheidstraining van mijn ondertussen perfect zindelijke dochter: ze beslissen toch écht vooral zelf wanneer ze zindelijk worden, vakantie of niet.
Toch is het pas een paar scrolls later dat ik mij écht verslik in mijn ochtendkoffie als minister van Onderwijs Hilde Crevits er nog een ferme schep bovenop doet. 'Als ik zie dat sommige ouders het een evidentie vinden dat het zindelijk worden op school aangeleerd wordt, dan vind ik dat toch wat de grenzen voorbij. Ouders die een kind op de wereld zetten, hebben ook een taak!' Serieus, mevrouw de minister? Denkt u echt dat het nodig is om mij erop te wijzen dat het MIJN verantwoordelijkheid is om mijn kinderen zindelijk te krijgen? Denkt u echt dat wij, hardwerkende mama's en papa's, dat niet uit alle macht proberen? Denkt u écht dat wij het leuk vinden om onze kinderen mét pamperbroekje af te zetten op school, omdat ze nog niet zindelijk genoeg zijn? Denkt u écht dat wij niet al maanden vóór dat onze kinderen naar school gaan het potje hebben geïntroduceerd? Denkt u echt dat we een paar weken voor het naar school gaan niet met de handen in het haar zaten omdat we duidelijk merkten dat onze zoon of dochter er nog niet aan dácht om zijn of haar gevoeg te doen op dat vervloekte potje? Het idee dat onze kinderen niet zindelijk naar school gaan omdat wij te lui zijn om hen zelf op te voeden, maakt me niet een beetje, maar héél erg boos en verdrietig. U maakt het allemaal nog erger door er tijdens de ochtendshow van Linde Merckpoel op Stubru fijntjes aan toe te voegen dat er 'vroeger zelden kinderen niet zindelijk naar school gingen'.
Wél, mevrouw de minister, vroeger bleven de mama's thuis bij hun kroost. Vroeger was er iemand – meestal de mama – een-op-een bezig met haar kind om het zindelijk te krijgen. In tegenstelling tot die schatten van overwerkte kinderverzorgsters in de crèche, die minstens 16 poepjes te inspecteren hebben. Vroeger was de druk vanuit de maatschappij en de overheid – úw overheid – niet immens om als vrouw te blijven werken nadat je moeder bent geworden. En begrijp me niet verkeerd, mevrouw de minister: vroeger was het niet beter! Maar de late zindelijkheid van onze peuters lijkt mij wél een rechtstreeks gevolg van onze wijzigende maatschappij, waarin er steeds meer, langer en harder moet worden gewerkt en er steeds minder tijd is om aan ons gezin te spenderen. En het is úw taak om te bekijken hoe het onderwijs kan worden afgestemd op die nieuwe realiteit. Niet om hardwerkende, vermoeide moeders als ikzelf het gevoel te geven dat we lui zijn en onze kinderen liever door iemand anders laten opvoeden. Want dat, mevrouw de minister, dat kwetst. Alsof de druk op onze schouders nog niet groot genoeg is! Ik zou dat even in het achterhoofd houden als u ons nog eens een schuldgevoel probeert aan te praten. Want schuldig, dat voelden we ons sowieso al. Daar hebben we u niet bij nodig!
