COLUMN: ‘We maakten ruzie om wie welke Spice Girl mocht spelen en wat later om wie de Miranda moest zijn’

Eens in een blauwe maan gebeurt er iets spectaculairs. Dan krijg ik al mijn jeugdvriendinnen bij elkaar. Jarenlang gingen we samen naar school, naar de Chiro en naar de vernieling in het weekend, maar nu zien we elkaar nog zelden. Zo gaat dat als de een aan kinderen begint, de ander midden in een verbouwing zit en je zelf gewoon suckt in op voorhand plannen.

Maar soit, het is gelukt: vanavond gaan we met z’n tienen uit! Oké, met z’n negenen: C. heeft last minute besloten om ons gezelschap te verruilen voor een spontane citytrip, can’t blame her. Of maak daar maar achten van, want A. was nog niet zeker of ze er wel op tijd zou geraken – haar planning suckt nog harder dan die van mij. Sommige dingen veranderen nooit, andere gelukkig wel. Vroeger had ieder in ons clubje een vaste rol. We maakten ruzie om wie welke Spice Girl mocht spelen en wat later om wie de Miranda moest zijn. Ondertussen begrijpen we dat vriendschap zich niet zomaar laat samenvatten in een amalgaam van goed gemarkete popsterren en materialistische romcompersonages. Typisch iets wat Miranda zou zeggen...

Dan is er die vriendin die eeuwig op dieet is, al heeft ze dat niet nodig. Ze kent de Weight Watchers-punten van elk voedingsmiddel én de beste nieuwe roddels. Haar moet je koesteren.

Mocht ik toch proberen om mijn vriendinnen kort en bondig samen te vatten, dan zou ik dat zo doen: er is die ene vriendin die in alles uitblinkt. Ze haalde de beste punten, had als eerste een lief en slaagt er nu op hoogst irritante wijze in het moederschap perfect te combineren met een bloeiende medische carrière, een verbouwing en een triljoen hobby’s. Gelukkig is ze zo bescheiden dat je het haar niet kwalijk kan nemen. Dan is er die vriendin die eeuwig op dieet is, al heeft ze dat niet nodig. Ze kent de Weight Watchers-punten van elk voedingsmiddel én de beste nieuwe roddels. Haar moet je koesteren. Net als de single vriendin wier liefdesleven je volgt als een telenovelle en de vriendin die trouwde met haar highschool sweetheart. De vriendin die houdt van exotisch dansen en de vriendin die houdt van exotische mannen. Nu ja, in die laatste categorie vallen er wel meer, maar laat ik mijn lijstje afmaken...

Ik heb een vriendin met wie ik nog steeds Latijnse verzen kan reciteren, een vriendin met wie ik foutloos het anthem van 'I Love Techno 2006' kan neuriën en een vriendin met wie ik elke sketch uit 'In de gloria' kan naspelen.

En dan is er de vriendin die (zo goed als) iedereen samen krijgt op één magische avond, maar grandioos te laat durft te komen op haar eigen feest. Dat doet me eraan denken: ik moet nog naar de winkel en binnen een halfuur staan ze hier alle zeven. Sommige dingen veranderen nooit.

Deze column verscheen in Flair op 10 januari.

Vorige columns van Catherine:

• COLUMN: 'Zelfzeker sloot ik me aan bij de gevorderde skiërs. Tot ik al aan de skilift op mijn muil ging'
• COLUMN: 'Aanslagen, Brexit, the Donald... Het nieuwsoverzicht van 2016 leest als een deprimerend alfabet'
• COLUMN: 'Haar onvriendelijkheid deed me bijna nostalgisch terugblikken op het Ijzeren Gordijn'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.