COLUMN: ‘Wat doe je als een van je besties in de put zit? Je neemt haar mee naar Disneyland’

Het is dinsdagavond 11 uur. Ik lig in een Garfieldpyjama over de zetel gedrapeerd naar een natuurdocumentaire te kijken wanneer de telefoon gaat. Rock-’n-roll. Aan de andere kant van de lijn weerklinkt de stem van I. Ze spreekt stilletjes. Relatietroubles. ‘Gaan we dit weekend niks leuks doen?’ vraagt ze, ‘’t Is nodig.’ Wat doe je als je een van je besties in de put zit en een verzetje kan gebruiken? Je neemt haar mee naar Disneyland. Duh!

Het is zaterdagochtend, 7 uur. Met wallen ter grootte van theeschoteltjes – niet de ronddraaiende variant – stap ik bij I. en haar nicht O. in de wagen. I. en ik hebben allebei een volledige Disney-outfit aan. ‘Geen betere plaats voor een interventie dan the happiest place on earth’, grapt ze. Het is moeilijk om droevig te blijven met een paar Minnie Mouse-oren op je hoofd.

Wat doe je als een van je besties in de put zit en een verzetje nodig heeft? Je neemt haar mee naar Disneyland.

Onze eerste stop is Walt Disney Studios Park, waar alles in het teken van Star Wars staat. Als niet-zostiekeme nerd wil ik de parade van Storm Troopers zien. ‘Ik ken er niks van, maar ik vind het wel spannend’, aldus I., die zelf eerder in de categorie royaltywatcher dan scififan valt. Een paar attracties en ettelijke uren aanschuiven later vinden we het tijd voor een aperitief. Groot is onze teleurstelling wanneer blijkt dat je niet zomaar een wijntje kan gaan doen bij Chez Rémy, de bistro uit Ratatouille.

Conclusie: Disneyland heeft meer toffe cafés nodig. Dan maar naar Disneyland Park, waar het onze missie wordt om een figuur te strikken voor een foto. ‘Een Disneyfiguur, hè, gewone figuren genoeg in Antwerpen’, verduidelijkt I. Terwijl we fier met Goofy poseren, vraagt O. of we daar niet te oud voor zijn. I. en ik reageren hoogst verontwaardigd. ’s Avonds gaan we ontspannen aan het hotelzwembad. ‘Ontspannen’ is hier een eufemisme voor ‘waden door een poel van schreeuwende kinderen’. Nog een werkpuntje! O. blijft veilig aan de kant met een blik van puur afgrijzen op haar gezicht, I. en ik duiken mét Minnie Mouse-oren het water in. Ik: ‘Shit, ik ben me vergeten te ontschminken.’ Waarop I.: ‘Ik heb me zelfs bijgeschminkt. Voor de foto!’ 

Het is zondagavond, 6 uur. Na twee vermoeiende dagen strompelen we richting auto, onze armen beladen met winkeltassen vol dure souvenirs. Telt een weekendje Disney ook als cardio? Thuis wachten er files in plaats van aanschuifrijen, figuren in plaats van tekenfilmpersonages en emotionele rollercoasters in plaats van achtbanen. Gelukkig zijn daar betere cafés. En als het leven weer eens tegenzit, zetten we gewoon die oortjes weer op.

Deze column verscheen in Flair op 14 februari.

Vorige columns van Catherine:

• 'In ruil voor gelakte teennageltjes mocht mijn lief de tent induiken met een andere vrouw'
• 'Het mixen van het browniedeeg vond ik al zo vermoeiend dat ik halverwege stopte en het maar zo opat'
• 'Mijn lief en ik wilden het kleinste kamertje pimpen. Noem het een relatietest light'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.