COLUMN: ‘Ik stuurde hem een halfdronken selfie, naakt, achter een sombrero’

Dit verhaal begint op 14 februari, ook bekend als V-day ofte D-day voor koppels die de liefde graag uitgedrukt zien in materiële verrassingen. Hierzo! Nu heb je twee soorten vrouwen: zij die valentijn vieren en zij die dat niet doen. Ik val in die laatste categorie. Maar dat betekent dus niet dat ik geen cadeau verwacht. Vorig jaar vierden mijn lief en ik de feestdag voor het eerst samen. Het is te zeggen: we vierden hem niet. Ik had immers bij hoog en bij laag beweerd dat ik het een belachelijke bedoening vond en mijn lief had braaf geluisterd. Uiteindelijk kocht ik hem een bos bloemen – kijk ons eens progressief wezen – en maakte hij pizza voor mij in de vorm van een hart – kijk ons eens dik wezen. Liefde gaat bij mij door de maag én door een Instagramfilter.

Tijdens het diner brengt een ober bloemen rond. Wanneer hij ziet dat er geen mannen aan tafel zitten, vraagt hij vol medelijden: ‘Wine?’ We knikken van ja.

Vandaag zijn we twaalf maanden verder en als ik héél eerlijk ben, verwacht het clichéminnende, 'The Notebook'-kijkende meisje in mij opnieuw een verrassing. Eén klein probleempje: mijn lief en ik zijn 6.000 kilometer van elkaar verwijderd. Hij zit in België, ik in Mexico. Al doe ik nog zo mijn best om te vergeten wat voor dag het is, het wil maar niet luk- ken. Dat is grotendeels de schuld van de locatie. Het hele hotel lijkt tegen me samen te spannen, van de uit handdoeken geknutselde zwaan op mijn bed tot de band die Spaanse liefdesliedjes kweelt in de lobby. Tijdens het diner brengt een ober bloemen rond. Wanneer hij ziet dat er geen mannen aan tafel zitten, vraagt hij vol medelijden: ‘Wine?’ We knikken van ja.

Wij, dat zijn styliste Marieke en ik. Marieke heeft het getroffen. Haar lief vroeg me om in zijn plaats rode rozen te kopen, die ik romantisch overhandigde tijdens de lunch. Marieke extatisch, de rest van het team zuurder dan het citroenschijfje op de rand van onze margarita’s. Als er één dag het competitiebeest in elke vrouw naar boven brengt, dan wel valentijn. Ondertussen zit ik aan mijn derde glas wijn. In de verte flikkert kaarslicht op het strand en zie ik schaduwen kussen.

Terug in mijn kamer kijkt de zwaan me smalend aan. Voor ik in bed kruip, probeer ik nog een laatste keer de aandacht van mijn lief te trekken. De wanhoopspoging bestaat uit een halfdronken foto van mezelf in de spiegel, naakt, achter een gigantische sombrero. Jup. Dan val ik in slaap. De volgende dag ontwaak ik met tien nieuwe berichten. De helft ervan zegt ‘hahahaha’ en de andere helft reageert met memes en emoji’s op mijn P-magazine-momentje. Het mag dan misschien 15 februari zijn, maar plots voel ik waar valentijn om draait. Iemand vinden die je zélfs na een 'sexy' sombreroselfie nog graag ziet, dát is echte liefde.

Deze column verscheen in Flair op 28 februari.

Vorige columns van Catherine:

• COLUMN: 'Ik overwoog om extra budget voor smeergeld te vragen tijdens onze modereis'
• COLUMN: 'Wat doe je als een van je besties in de put zit? Je neemt haar mee naar Disneyland'
• COLUMN: 'In ruil voor gelakte teennageltjes mocht mijn lief de tent induiken met een andere vrouw'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.