Jullie delen lief en leed, maken plezier, gaan samen op stap en slapen in hetzelfde bed... Tot je plots beseft dat je verliefd bent op je beste vriendin. Wat dan? Het overkwam Olivia (22).
Mijn eerste dagen aan de hogeschool waren best eenzaam. Ik kende niemand, liep meestal in mijn eentje rond. Ik voelde me zo'n beetje verloren. Tot een groepje vriendinnen zich over me ontfermde. Het klikte vooral met Florence. Al snel vertelde ze me dat ze op meisjes viel. Veel aandacht besteedde ik daar verder niet aan. Waarom zou ik? So what, dat ze lesbisch is? Ergens kan ik haar best begrijpen. Vrouwen zijn nu eenmaal prachtige wezens, dat heb ik zelf ook altijd gevonden. Ik kan gerust naar een knappe vrouw op straat staren en denken: die mag er zijn! Toch ben ik hetero, daar ben ik van overtuigd. Ik hou zielsveel van mijn vriend. Ik was amper zestien toen we elkaar leerden kennen en de laatste tijd kennen we heel wat ups en downs. Dat lijkt me niet meer dan normaal als je al zo lang samen bent, toch? Florence weet ook hoe het zit tussen mij en mijn vriend. Ze is mijn luisterend oor als het wat moeilijker gaat, degene die altijd voor me klaarstaat. Heb ik een probleem, dan weet ik dat ze er voor me is. We maken ook veel leut samen, hebben dezelfde zotte trekjes. We voelen mekaar ongelooflijk goed aan, hebben vaak niet meer dan een blik nodig om de ander te begrijpen. Ze is mijn beste vriendin.
Plots voelde ik haar lippen op de mijne. Daar stond ik dan, te zoenen met mijn beste vriendin.
Die kus, zo zacht en hemels
Een jaar geleden merkte ik dat Florence meer voor me begon te betekenen, dat ik meer in haar zag dan alleen maar die goeie vriendin. Ik begon te dagdromen over hoe het zou zijn om haar te zoenen. Of zelfs te vrijen. Telkens ik haar zag, voelde ik kriebels in mijn buik. Ik heb het haar nooit verteld, maar ik denk dat ze ergens aanvoelde dat er iets aan de hand was. Op een feestje een paar maanden geleden, toen we allebei veel te veel hadden gedronken, gingen we een stapje verder. Misschien wel te ver. De ganse avond hadden we staan dansen en lachen. Het bier had rijkelijk gevloeid en de sfeer zat er goed in. Buiten gingen we een luchtje scheppen. En toen voelde ik plots haar lippen op de mijne. Daar stond ik: te zoenen met mijn beste vriendin. De vlinders in mijn buik voelden fantastisch. En die kus, zo zacht, zo hemels. Eventjes was ik compleet van de kaart. Heel lang heeft die kus ook niet geduurd, maar in mijn hoofd leek het alsof we daar minutenlang hadden gestaan. We besloten weer naar binnen te gaan, dronken en dansten wat. Maar de spanning tussen ons was te snijden. Amper een kwartier later stonden we alweer buiten, heftig te zoenen. Het was sterker dan wij, dan ik. Ik kon en wilde er niet tegen vechten. En toch kwam er op een gegeven moment het besef: dit kan niet. Ik heb een vriend. Ik heb Florence zachtjes van me afgeduwd, haar gezegd dat we dit niet mochten doen. Maar een geheim was onze kus alleszins niet: een hele hoop vrienden en kennissen had ons buiten zien staan. Sommigen zetten me met mijn voeten op de grond. “Denk aan je vriend, Olivia.” Ze hadden gelijk. Ik hou zielsveel van Michael, zou hem nooit opzettelijk kwetsen. Net daarom vond ik het zo moeilijk om het hem te vertellen, hoewel de kus voor mij op geen enkel moment aanvoelde als bedrog. Wat er was gebeurd zou hem sowieso ter ore komen, te veel mensen hadden mij en Florence gezien. Aan Michael deed ik het hele incident af als “een dronken kus”. Niet meer. Het deed hem pijn, dat zag ik. Maar hij ziet me graag en veel ruzie hebben we er eigenlijk niet om gemaakt. Gelukkig.
Ben ik verliefd op haar?
De dagen en weken na onze kus deden Florence en ik weer gewoon tegen elkaar. Alles werd weer zoals vroeger, of zo leek het toch. Ze is nog steeds mijn beste vriendin en we blijven ook nu af en toe bij elkaar slapen. Toch was ik de eerste nacht na onze kus bang dat het opnieuw uit de hand zou lopen. Florence weet dat ik geen spijt heb van onze kus, maar over mijn gevoelens voor haar, hebben we nooit gepraat. Ze weet nog steeds niet dat ik kriebels voor haar heb, want verliefdheid durf ik het niet te noemen. Toch vertrouw ik mezelf niet meer bij haar in de buurt, en al zeker niet als ik gedronken heb. Toen ik onlangs op een feestje een paar pintjes op had, heb ik haar bewust de hele nacht gemeden. De angst dat het alweer uit de hand zou lopen, is te groot. Als ik heel eerlijk ben, weet ik dat het enige dat ons tegenhoudt om verder te gaan Michael is. Was hij er niet geweest, dan was er vast en zeker al meer gebeurd tussen ons. Maar feit is dat ik een vriend heb, en dat ik hem doodgraag zie. Nee, ik wil mijn relatie niet op het spel zetten voor iets waarvan ik niet weet of het er is. Ben ik verliefd op Florence? Zou ik met haar een relatie kunnen hebben? Ik heb geen flauw idee. Misschien wil ik er niet te veel over nadenken, durf ik niet helemaal eerlijk te zijn met mezelf. Misschien is er inderdaad veel meer aan de hand. Ach, we zullen wel zien wat de toekomst brengt. Ik vind het goed zoals het nu is: een fijne relatie met mijn vriend en kriebels voor mijn beste vriendin.
Interview: Lies Van Kelst
Werd jouw leven ook van de ene op de andere dag overhoop gegooid? Beleefde jij ook iets wat je voor altijd zal bijblijven? Of heb jij nog een ander sterk verhaal dat je met ons wil delen? Mail het via strafverhaal@flair.be en we nemen graag met jou contact op.
Lees meer straffe verhalen:
