Wat voorafging: Iemand neemt foto's van Liesl en Alec terwijl ze seks hebben. Stoppen ze ermee of kiezen ze voor elkaar?
'Ik ben bereid te kiezen voor jou, Alec. Nu. Definitief. Ik zal alles doen wat nodig is. Ik wil dat jij dat ook doet. Ik wil dat jij kiest voor mij. Voor ons. Kan dat?'
Liesl keek Alec aan. Alles hing nu af van zijn antwoord.
Alec keek Liesl aan. Wat er in hem omging, wist ze niet. Zijn gezicht was ondoorgrondelijk en de duisternis in de aula maakte het voor Liesl onmogelijk zijn gevoelens te peilen. Liesl wachtte af. Ze besefte dat zij hem nu niet op een verkeerde manier onder druk mocht zetten.
De vraag was gesteld.
Hij wist nu hoe zij het zag. Hoe zij verder wilde. Dat zij verder wilde met hem.
Ik wil eerlijk met je zijn, Liesl. Jij en ik hebben een fysieke relatie. Jij kent mij niet. Niet echt", zei Alec.
Die vraag had gevolgen. Consequenties voor hem en haar. Maar het meest voor hem. Hij was getrouwd met Sandra. Breken met haar zou een onherroepelijke breuk betekenen. Wat Liesl met haar vriend Tim had, stelde nauwelijks iets voor. Acht maanden waren ze samen, maar dat viel in het niets bij de relatie die Alec met Sandra had.
Alec was naar het raam gelopen. Hij staarde in de duisternis naar buiten, volgde de bewegingen van het verkeer in de straat. Al die tijd had hij gezwegen. Een stilte die veelbetekenend was.
Liesl liep naar hem toe. Zij ging achter hem staan en legde haar armen liefdevol rond zijn middel. Haar hoofd legde ze tegen zijn schouder.
'Ik weet dat ik veel vraag, Alec. Ik weet dat ik misschien wel te veel vraag maar we hebben het zo goed samen. Ik wil dat niet opgeven. Ik wil verder. Met jou. Dat is iets waar ik heel zeker van ben.'
Alec draaide zich plotseling om. Ook hij legde zijn armen rond Liesls middel. Hij keek haar aan. Onderzoekend. Twijfelend.
'Ja', zei hij toen. 'Je hebt gelijk. We hebben het goed samen. Wat jij en ik gedeeld hebben, was fantastisch. Het was spannend. Uitdagend. Sexy. Ik keek uit naar onze stiekeme ontmoetingen, naar de geweldige seks... Het was onbeschrijfelijk.'
Alex streek een pluk haar uit Liesls gezicht weg.
'Maar ik wil eerlijk met je zijn, Liesl. Jij en ik hebben een fysieke relatie. Jij kent mij niet. Niet echt. En ik ken jou ook niet. Niet zoals het zou moeten om een echte relatie met elkaar te beginnen.'
Liesl keek Alec aan. Ze hoorde zijn woorden. Ze drongen wel tot haar door maar ze wilde ze ontkennen. Ze wilde zeggen dat zij hem wél kende. Genoeg om dit verder te zetten.
'Ik ken jou genoeg om te weten dat dit het is, Alec. Ik wil dit. Ik wil jou. En als je diep in je hart kijkt, zal jij ook beseffen dat dit zoveel keer beter is dan wat je nu met Sandra hebt. Daar ben ik van overtuigd. Kun jij zeggen dat ik ongelijk heb? Dat zij zoveel beter is?'
Alec liet Liesl plotseling los en deed enkele stappen in de duistere aula.
'Dat is niet eerlijk van je, Liesl. Sandra gaat door een moeilijke periode. Door haar depressie heeft ze geen oog meer voor mij. Maar dat gaat voorbij. Dat heb ik je al van in het begin verteld.'
Liesl slikte. Het stoorde haar dat Alec zijn vrouw verdedigde.
'Maar zij kan je niet geven wat ik je geef. Was je daar niet naar op zoek? Naar iemand die haar tekortkomingen compenseerde?'
'Ja', zei Alec maar zijn stem klonk onwillig. 'Maar het is nooit de bedoeling geweest haar te verlaten.'
Hij keek Liesl nadrukkelijk aan. Zij wist wat hij insinueerde met zijn woorden.
'Dus ik was alleen maar een verlangen dat ingevuld moest worden? Ik was alleen maar goed voor de seks?'
'Dat wist je,' zei hij koud.
Alecs woorden waren glashard. Als ijspriemen staken ze in Liesls hart.
'Dus het is voorbij.'
'Ja', zei hij eenvoudig terwijl hij zijn jas nam en die over zijn arm legde. 'Het is voorbij.'
Lees hier aflevering 1, aflevering 2 en aflevering 3.
Tekst: Anja Feliers
