Redactrice Kristin verhuisde voor een jaar naar New York. Haar spannende, Sex And The City-worthy avonturen deelt ze met plezier met ons. En met jullie.
Ik ben gevajayjayshamed. Iemand heeft op klaarlichte dag openlijk mijn punani beledigd. Het gebeurde op een zonnige ochtend toen ik me in sportlegging waagde aan een rondje joggen. Ik woon in de lower east side, een buurt waar de gemiddelde vrouw twee meter is en maatje nul heeft. Ik zit lekker in mijn vel, maar al die modellen op straat motiveren me wel om cheeseburgers met frietjes te compenseren met een rondje rennen. Daar stond ik dan, aan het zebrapad te wachten om over te steken in een, volgens één bepaalde chauffeur, niets verhullende legging. Hey, camel puss! Ik stond even aan de grond genageld. Enkele seconden later probeerde ik hem een dubbele fuck you toe te wensen, maar de pussy wagon was al vertrokken.
In het land waar fatshaming bestreden wordt met een schandpaal op social media. Waar racisme lijfstraffen tot gevolg heeft. Waar het helemaal oké is om je huisdier-egel mee te nemen op de metro (met mijn eigen ogen gezien). Waar je geen wijn kan kopen in de supermarkt, en waar al mijn mopjes als 'kind of offensive' worden beschouwd, is iemands intieme delen beledigen blijkbaar helemaal oké. Niemand keek namelijk op toen mijn vagina openlijk voor kamelenhoef werd uitgemaakt.
Daar liep ik dan met mijn gebroken vagina-ego. Mijn lief, die naast me wandelde, ging meteen kijken of de opmerking gegrond was. 'Ik zie niks,' zei hij schouderophalend. Ik trok mijn legging en T-shirt wat lager, en begon aan de orde van de dag: joggen.
Maar ik kreeg de opmerking niet uit mijn hoofd. Voor het eerst in mijn leven was ik punani-bewust. Dit is mijn favoriete legging. Dus als die opmerking gegrond is, loop ik al maanden met een cameltoe te pronken. Wie weet sta ik in de lokale fitness wel bekend om mijn kamelenvagina. De horror! Eenmaal thuis heb ik mijn outfit uitvoerig bestudeerd, en heb ik voor de zekerheid mijn sportbuddy in België ge-sms't die me – na drie hahahahaha-sms'en – ervan verzekerde dat ze nog nooit iets gezien heeft bij mij. Na een dag zeuren, besluit ik mijn zelfmedelijden opzij te zetten, en mijn (al dan niet) cameltoe in de armen te sluiten. Beter een camel puss dan een sourpuss, toch?
Lees hier de vorige column van Kristin.
