“Hoe begin ik aan zo’n brief? ‘Liefste mama’? Dat is meer iets voor een brief aan mijn mama hier in België. Jij bent niet mijn mama, misschien wel mijn moeder. Ik heb geen herinneringen meer aan jou, zelfs geen enkele herinnering aan mijn korte tijd in Ecuador.
Misschien is dat maar goed ook. Je was vast heel arm toen je, misschien ongewild, zwanger van me werd. En het weeshuis zal ongetwijfeld geen luxehotel geweest zijn, misschien had ik er alleen maar nachtmerries aan overgehouden.
Ik ken het alleen van foto’s en de verhalen van mijn Belgische ouders, die er kwamen om daar een kindje uit te kiezen, alsof het een verkoop was...”
Lees het vervolg van Sara’s brief en lees de al even hartverscheurende brief van Marie-Hélène, die 25 jaar geleden haar baby afstond.
