Huidkanker is de meest voorkomende vorm van kanker in Europa. Omdat voorkomen beter is dan genezen, organiseert Euromelanoma jaarlijks een preventieweek waarin je je gratis kan laten testen bij een dermatoloog. Jolien Durwael kreeg op haar 27ste een verontrustend telefoontje van de doker. ‘Ik dacht vroeger dat huidkanker alleen bij 50-plussers voorkwam.’
In ons land stijgt het aantal patiënten met huidkanker met 32.000 nieuwe gevallen per jaar. Jolien Durwael (29) kreeg twee jaar geleden te horen dat ze bij die groep behoorde. ‘Volgens mij kennen de meeste mensen de gevaren van de zon niet’, vertelt ze. ‘Maar nu ben ik zelf die ambetante vriendin die aan het zwembad zegt dat je je moet insmeren en af en toe in de schaduw moet gaan zitten.’
Verontrustend huidvlekje
Op haar 27ste ontdekte Jolien een pigmentvlekje. Ze was er niet gerust op en maakte een afspraak bij de dokter. Uiteindelijk bleek het iets onschuldig te zijn, maar op een andere plaats werd wel iets verontrustend gevonden. ‘Ik weet nog goed dat ik op de metro zat en telefoon kreeg van het ziekenhuis in Brussel. De dokter zei dat ik onmiddellijk moest komen. Dat nieuws was enorm moeilijk om te verteren.’
Ik kon het niet geloven, het leek alsof ik op een andere planeet zat.
Toen Jolien in de wachtzaal zat, vroeg ze zich af wat ze daar nu precies zat te doen. ‘Ik was hier te jong voor. Ik sport en eet gezond. Dit was zo moeilijk te vatten.’ Na een tijdje was het haar beurt. Onder verdoving werd het vlekje verwijderd, maar daarna hebben ze beslist om Jolien nog eens te opereren en om plaatselijk chemo toe te passen.
Het woord chemo maakte de kanker echt.
De blondine kreeg enorm veel steun van haar familie en vrienden. ‘Ze hielpen mij echt met de simpele dingen. Mijn mama bracht kippensoep, mijn vrienden staken mijn was in en sommige waren eerlijk tegen mij. Het is gewoon echt kak. Zonder hen was die periode veel zwarter geweest.’
Jolien won de strijd, maar denkt er nog elke dag aan. ‘Ik ben iemand die heel positief is en ik probeer dat een beetje te vergeten. Maar omdat ik regelmatig op controle moet, word ik er iedere keer aan herinnerd.’
Team Juliette
Jolien werd tijdens haar kinderjaren grootgebracht door haar grootmoeder Juliette. Haar mama is zelfstandige en heeft een enorm drukke agenda. Een jaar voor er bij Jolien huidkanker werd vastgesteld, overleed haar oma aan kanker. Jolien richtte daarom Team Juliette op. Wanneer Jolien nu een marathon loopt, zamelt ze geld in voor de Stichting tegen Kanker. ‘Mijn bomma blijft enorm belangrijk voor mij.’
Preventieweek
Euromelanoma lanceert dit jaar de campagne ‘Je hebt maar één huid, bescherm ze‘. Met deze slogan probeert de organisatie de mensen bewust te maken van de risico’s van de zon. In de strijd tegen huidkanker organiseren ze van 14 mei tot 18 mei de gratis preventieweek. Iedereen kan zich dan laten testen bij een dermatoloog.
Jolien was – net zoals velen onder ons – een echte zonneklopper. Bakken en braden stond dan ook zeker in haar woordenboek. Maar daar schaamt de twintiger zich nu voor. ‘Vele kankers zijn genetisch bepaald, maar de zon triggert vaak de kanker. Daarom is die preventieweek zo belangrijk.’
Ik heb liever een mooie bleke huid zonder rimpels én zonder kanker.
Check je vlekjes volgens de ABCDE-regel
Om te weten of een vlekje al dan niet gevaarlijk is, kan je het checken volgens de ABCDE-regel. Maak je je zorgen om een bepaald vlekje op je huid? Ga dan zeker eens langs bij de dokter.
- Is het vlekje Asymmetrisch?
- Heeft het onregelmatige of vage Boorden?
- Is de kleur (Colour) veranderd of zijn er verschillende kleuren?
- Heeft het een grotere Diameter dan 6 mm?
- Is er Evolutie: zijn de afmeting of de vorm veranderd?
Zo hou je het veilig in de zon
Jolien wil iedereen bewust maken van de gevaren van de zon. Zij zal nooit meer onbeschermd genieten van de zonnestralen. ‘Bescherm je huid, het is een kleine moeite met een grote impact’, klinkt het.
Er bestaan verschillende uitspraken over hoe (on)gezond de zon is. Maar wat is er nu juist verzonnen en waar zit de echte waarheid? Wij lijsten het even op. Eén ding moet je zeker onthouden: wees gul met de zonnecrème en smeren die handel!
1. Eén keertje verbranden kan geen kwaad
FABEL. De kans op een melanoom, een kwaadaardige vorm van huidkanker, verdubbelt nadat je vijf keer in je leven bent verbrand. Jep, begin al maar te tellen…
2. Ik bruin heel makkelijk. Factor 15 is echt voldoende
FABEL. Veel mensen overschatten zichzelf – of beter: hun vel – en gebruiken een te lage factor. Bovendien smeren we vaak een veel te dunne laag, waardoor de SPF-factor meteen daalt. Kies dus een zonnecrème die past bij je huidtype (en niet bij je gedroomde Kim Kardashian-velletje) én wees gul met je zonnecrème.
3. Achter glas kan ik niet verbranden
FEIT. Je verbrandt minder snel achter het raam – glas filtert uvb-licht -, maar toch kan je nog steeds huidschade oplopen achter het stuur van je auto, of aan je bureau naast het raam. Veel piloten, bijvoorbeeld, worden getroffen door huidkanker. Zij zitten achter glas, op enorme hoogten, in het zonnetje, en zijn dus extra bedreigd.
4. Als ik me een paar keer per dag insmeer, is dat goed
FEIT. In droge omstandigheden volstaat het om je om de vier uur in te smeren. Ga je sporten of vertoef je veel in het water, dan haal je beter om de twee uur je tube zonnecrème boven. Kies het best een water-resistente versie.
5. Als ik factor 50 smeer, kan ik niet meer bruinen
FABEL. Je bruint trager met factor 50, dat wel. Maar omdat we vaak te weinig zonnecrème smeren, daalt ook de beschermingsfactor. Zo blijft er vaak van een zonnebescherming factor 50 nog maar een crème met factor 15 over. En met zo’n lage factor bruin je wel degelijk. Bovendien geldt de gouden, of beter bruine, regel: wie trager bruint, behoudt zijn teint langer.
6. Donkere kleding biedt betere bescherming dan lichte
FEIT. Een gewoon wit katoenen T-shirt heeft een beschermingsfactor 25. Eenzelfde T-shirt in een zwarte kleur biedt je beschermingsfactor 60 tot 80. Wordt je T-shirt echter nat, dan schiet er van al die bescherming niet veel meer over. Je witte T-shirt heeft dan nog maar een beschermingsfactor 5.
Tekst: Karen De Decker en Lies Van Kelst
Lees ook:
