Flair sprak met Flo Windey (23): ‘Ik heb het nogal voor Niels Destadsbader. Ik werd knalrood toen hij goeiendag kwam zeggen.’

‘Mogen tieten in Flair eigenlijk?’ Een interview met Instagramfenomeen Flo Windey kan niet níét over borsten gaan. Zeker niet als de bandjes van haar vintage wikkeljurkje – mooi, maar breekbaar, zo blijkt – er gewoon afvallen. Flo ‘ik draag het liefst geen beha’ Windey heeft alleen nog een slipje en een overgooier aan, maar blijft er toch verbazingwekkend rustig bij. Ook al zitten we op een druk terras midden in de Gentse Feesten. Een nip slip op zijn tijd is onvermijdelijk, vooral omdat Flo sowieso al moeilijk stil kan zitten.

‘Gelukkig hebben mijn tepels een goede dag vandaag.’ Een interview met Flo is een cadeau, want ze is een wervelwind zonder gêne en met een schat aan verhalen. Zoals die keer dat ze onvermoed in discotheek You in Brussel terechtkwam op een zondagavond. ‘Bleek ik daar het enige meisje tussen een heleboel homo’s en transgenders. Fijn feestje, tot iemand me kwam vragen welke hormonen ik genomen had omdat mijn borsten er zo echt uitzagen. Thanks dude!’ Of hoe ze reageert op de honderden dick picks die in haar DM’s sliden. ‘Ik heb intussen al zoveel piemels gekregen dat ik het normaal vind. Mooi, lelijk, dik, krom. Het is de enige manier waarop ik er nog naar kijk. Ik heb een mapje op mijn gsm waarin ik ze opsla zodat ik ze kan bovenhalen als iemand ernaar vraagt. Die gasten vergeten wel dat ik aan al die penissen gezichten kan linken (lacht). Voor de duidelijkheid: kerels, je gaat mij dus niet versieren met een foto waarop ik de marchandise al even kan checken. Dan kan je beter een goeie mop vertellen.’

Flo, hoe wordt een studente een Instagramster die voor Studio Brussel de festivals mag afschuimen?

‘Ik had geen idee wat ik wilde worden. Na de middelbare school ging ik TEW studeren omdat ik economisch expert wilde worden. Maar hoewel ik ziek goed ben in economie – en altijd trots ben als ik aan iemand die veel slimmer is dan ik kan uitleggen wat het bbp is – waren mijn wiskundeskills beduidend slechter. Daarna ben ik overgeschakeld naar communicatiewetenschappen, eigenlijk omdat ik seksuologe wilde worden. De nieuwe Goedele Liekens. Ik vind haar zo’n cool wijf, my spirit animal, en voor wat zij in Engeland doet, krijgt ze echt niet genoeg krediet. Ik praat gewoon graag over seks, zonder enig taboe. Want dat is toch nergens voor nodig? Ik denk echt dat we behoefte hebben aan iemand die voor tieners een Vlaamse versie van Spuiten en Slikken gaat maken. Maar goed, de unief was gewoon niets voor mij. Een heel jaar niks doen en je dan ineens twee maanden opsluiten om te studeren, ik kon dat niet. Toen zag ik het toch even somber in. Andere twintigers in mijn omgeving gingen trouwen of kinderen krijgen, vertelden over het bedrijf van hun vader of dat ze zelf hadden opgericht, en ik wist amper wat ik wilde doen met mijn leven.’

https://www.instagram.com/p/BmjPMOCgl9B/?taken-by=flowindey

Je wilde dus niet per se iets ‘in de media’ doen?

‘Totaal niet! Ik maakte wel al een tijdje stomme filmpjes voor mijn vrienden op Snapchat, en die sloegen aan. Toen een schoolvriendin me aanspoorde om me in te schrijven voor een wedstrijd op StuBru, verwachtte ik er niet te veel van. Maar ik won en mocht 24 uur lang de Snapchat van het programma Fokdeblok overnemen. Een tijdje later stuurde de zender me naar Rock Werchter en stak me tijdens Music For Life onvoorbereid in een kamer met De Jeugd van Tegenwoordig en Herman Brusselmans. Doe maar iets, zeiden ze. Gelukkig ben ik daar vrij snel op mijn pootjes geland, want De Jeugd, dat is chaos, en sindsdien krijg ik de ene kans na de andere. Ik ben Studio Brussel alles verschuldigd. Ik heb ontdekt waar ik goed in ben. Wat ik graag doe. En dat ik daar geld mee kan verdienen. Ik heb er meer richting door gekregen en heb beseft dat ik wel wat meer skills kon gebruiken. Want ik had wel zotte ideeën, maar die schoten alle kanten uit. Dus ging ik journalistiek studeren in Antwerpen. Daar studeer ik nu radio.’

Heb je dat diploma nog nodig? Je doet toch eigenlijk al wat je wil doen?

‘Ik heb het mijn oma beloofd, dus ik moet wel (lacht)! De hogeschool past beter bij me, doordat je een heel jaar moet werken aan projecten en taken. Tot mijn schande ben ik gebuisd voor audio. Mijn programma was 20 seconden te lang en per 2 seconden werd er een punt afgetrokken, en ik had dan nog een technische fout gemaakt. Maar goed, ik presenteer niet op StuBru hè, nog niet, dus ik mag nog fouten maken.’

Ik zie mijn impulsiviteit als een troef. Ik bén Flo dankzij mijn ADHD.

Je trekt deze zomer met je nonnenkap op als Moeder Floverste naar de festivals, waar mensen bij je kunnen biechten. Wat is het raarste wat iemand bekend heeft?

‘Ik vind dat mensen sowieso erg openhartig zijn, maar het ergste was toch de kerel die binnenkwam en op camera bekende dat hij zijn vriendin had bedrogen. En toen begon hij te huilen (lacht). Ik kon alleen maar lachen omdat ik het zo awkward vond. Met emoties van vreemden kan ik moeilijk om. Ik dacht ook: allez, eikel, want hij was vreemdgegaan! Ik heb hem uiteindelijk gezegd dat het allemaal niet zo erg was, dat hij maar een pintje moest gaan drinken en dat we het niet zouden uitzenden.’

Wat vind je het coolste aan werken op festivals?

‘Dat het ineens supernormaal is dat je tussen grote sterren staat. Toen de backstage op Pukkelpop was afgesloten voor Rihanna, stonden al die artiesten daar gewoon: Tom Odell, James Bay, Arctic Monkeys... Ik ben toen naar Alex Turner gegaan om een babbeltje te slaan en om een selfie te vragen. Of die keer dat ik twee gasten zag pingpongen. Ik wist dat ik ze herkende, maar wie ze nu waren? Ah ja, Mumford & Sons. Dat zijn dus allemaal gewone mensen. Alleen met Florence (Welch, van Florence & The Machine, red.) heb ik dat niet. I adore her. Ze is zo’n ongelofelijk getalenteerde madam... Ze loopt verloren in het leven, net als de rest van ons, maar is daar eerlijk over in haar muziek. Ik ben speciaal voor haar naar Bilbao getrokken om haar te zien optreden. Op de preparty zag ik haar ineens staan, op vijf meter van mij. Maar ik sloeg dicht, want ik heb zoveel respect voor haar dat ik nooit zou vragen om een selfie. Ik zou alleen met haar durven te praten als het echt voor een werkopdracht zou zijn.’

Als ik het goed begrijp, is er nog iemand die je lost for words achterlaat…

‘Niels Destadsbader, ja (lacht). Ik heb hem een keer gezien op een afterparty ergens, en toen hij goeiendag kwam zeggen tegen mijn vriendin, die hem kende, sloeg ik dicht en werd ik knalrood. Nogal awkward. Ik heb het voor hem, ja. Ik heb speciaal een vriend overtuigd mee te gaan naar zijn optreden op de Gentse Feesten, omdat ik hem zo graag wilde zien optreden. Maar er stonden te veel gillende tienermeisje om veel te kunnen zien, jammer genoeg (lacht).’

Wat vind je zo leuk aan festivals?

‘Goede muziek, pintjes, moshpits. What’s not to love? Er heerst een samenhorigheid zoals je die niet veel meer meemaakt in het dagelijkse leven. En het instant vakantiegevoel: je kan je vakantiekleren aandoen en nobody cares. Het liefst draag ik een jeansshortje, crop top en geen beha, want daarvoor is het meestal te warm. Onlangs heb ik een oud badpak van mijn oma aangetrokken, maar zij had duidelijk grotere borsten dan ik, want ik moest opletten dat er niet af en toe een borst uitfloepte.’

Je bent sowieso niet zo verlegen als het aankomt op je borsten, heb ik gemerkt…

‘Haha, ja, sorry! Ze zijn niet zo groot, waardoor ik vaak denk: het kan wel. Maar ik vind borsten gewoon ook mooi. Waarom mogen mannen hun tepels en borsttonen op Instagram en in real life, en vrouwen niet? Terwijl onze borsten toch veel mooier zijn? Fuck dees, daar doe ik niet aan mee. Ik wil gewoon mijn borsten kunnen tonen als ik dat wil. Ik ken geen schaamte.’

Ik heb het nogal voor Niels Destadsbader. Ik werd knalrood toen hij goeiendag kwam zeggen tegen mijn vriendin (lacht).

Word je nooit lastiggevallen op de festivalweide? Uit cijfers bleek dat dat 1 op de 6 vrouwen overkomt.

‘Volgens mijn ex kan ik best intimiderend zijn tegenover mannen, met mijn groot bakkes en mijn 1m78. Ik maak daar dan ook ten volle gebruik van als het moet. Ik snap dat er mannen zijn die vrouwen objectiveren, maar dan is het ook volledig mijn en ons recht om de bitch uit te hangen als jij dat doet. Vrouwen hebben het recht overal en altijd te kiezen hoe weinig of veel kleren ze aan hebben, en zich daarbij op hun gemak te voelen. Ook online hé, want er zijn altijd gasten die vinden dat ze de commentaar mogen geven dat een meisje geen zelfrespect heeft omdat ze een schaars geklede foto van zichzelf deelt. Gast, ga ergens anders moeilijk doen, denk ik dan. Er is ook een verschil. Als er iemand jolig mijn kont vastpakt tijdens een danske, en ik ken die niet, dan ga ik die wel eens op de vingers tikken, maar al lachend. Of ik pak zijn kont vast. Eén keer ben ik echt lastiggevallen op weg naar de camping, en toen ben ik echt beginnen te roepen: Kerel, heb jij geen respect of zo? Mijn voelsprieten staan alleszins uit, vooral bij andere meisjes. Als ik zie dat iemand wordt lastiggevallen en niemand in haar omgeving reageert, ben ik diegene die iets stoms roept naar die kerel. Gewoon om duidelijk te maken: iemand heeft u gezien, ge komt hier niet zomaar mee weg.’

Zijn er festivals die sowieso niet echt leuk zijn?

‘Met Tomorrowland heb ik een rare relatie. Het is mijn muziek niet en twee jaar geleden is mijn grootvader gestorven twee dagen voor ik daar moest werken. Ik heb dat festival in een soort waas beleefd en een dag later stond ik in mijn zwarte jurkje teksten voor te lezen op zijn begrafenis. Ook die heb ik niet bewust beleefd. Ik denk dat ik de enige ben van de familie die niet gehuild heeft, terwijl ik hem wel doodgraag zag. Tomorrowland komt er nu weer aan (dit interview was een week voor Tomorrowland, red.) en ik denk vooral aan het feit dat het de verjaardag is van mijn opa’s overlijden. Niet zo leuk, dus. Maar over het algemeen vind ik festivals zalig. Ik heb een deal gesloten met mezelf. Als ik werk, ben ik professioneel en gefocust, maar daarna is het: fuck alles en gewoon genieten. Het moet wel nog een beetje fun blijven.’

Hoe beslis je eigenlijk wat er online komt en wat niet?

‘Daar zit geen masterplan achter. Wat goed voelt in het moment, waar ik zin in heb. Het is chaotisch en eerlijk, zoals ik zelf ben. Wat als ik een post plan en ineens vind ik die belachelijk? Nee nee, zo wil ik daar niet mee bezig zijn. Het moet echt in the moment zijn. En dat betekent dat ik nooit mezelf zal fotoshoppen of posts zal faken en het ook eens lelijk mag zijn. Soms denk ik  achteraf wel eens: shiiiit, wat heb ik nu gepost?! Maar dat duurt nooit lang. Ik ben als Dory uit Finding Nemo: ik vergeet en vergeef supersnel. Ik ga gewoon verder met mijn leven. Gelukkig, of ik was er misschien al mee gestopt. Ik wil ook niet zomaar influencen, kunnen we wat normaal blijven doen? Ik steun merken die ik zelf ook koop, of eet, of drink. Als ik iets gratis krijg van Weekday of & Other Stories is dat zalig, want ik ga daar ook shoppen. Maar als je dingen in scène moet gaan zetten, is er iets mis, toch?’

Noem me naïef of zeg dat ik op een roze wolk leef, maar laat mensen nu toch gewoon eens doen waar ze zin in hebben.

Je bent net 23, maar lijkt toch al goed te weten wie je bent en waar je voor staat. Heb jij altijd veel zelfvertrouwen gehad?

‘Nee, totaal niet. Ik was vroeger een stuk dikker, had puisten, een buitenbeugel. Ik durfde alleen een bikini aan als ik op vakantie ging met mijn ouders. Ik hoorde absoluut niet bij het populaire groepje op school, integendeel, ik had weinig vrienden en was veel alleen. Humor, half-arrogante comebacks, dat was voor mij de manier om mijn sociale onhandigheid te overstijgen. Als ik dit zeg, zullen ze me wel leuk vinden. Al denk ik soms dat ik me toen beter in mijn vel voelde dan nu. Jongens keken toch niet naar me om, dus boeide het me ook niet. Nu ben ik veel meer bezig met mijn uiterlijk. Staat dit mij wel, zie ik er wel goed uit, oei mijn dijen wrijven tegen elkaar. Maar over het algemeen voel ik me redelijk oké.’

https://www.instagram.com/p/BfXxEwnlXs_/?taken-by=flowindey

Je hebt ook wel eens de kritiek gekregen dat je andere meisjes frustraties en onzekerheden zou bezorgen omdat je foto’s van je slanke, mooie lijf post.

‘Ik vond dat raar. Misschien vond zij dat ik een perfect lijf had, maar ik ben ook maar een meisje met mijn onzekerheden en goede dagen. Het is toch te gek dat ik me schaamte zou moeten laten aanpraten omdat ik een mooie foto van mezelf wil posten? Weet je, ik krijg veel berichtjes van meisjes die zeggen: Ik ben depressief en zit in een slechte periode in mijn leven, maar als ik jouw verhalen zie op Instagram, dan moet ik lachen, dat is echt een lichtpuntje in mijn dag. Dat deed mij zoveel deugd, want dat is de hoofdreden dat ik doe wat ik doe. Ik wil niet met het vingertje wijzen en zeggen dat je zo of zo moet leven. Je moet het toch doen met wat je hebt. Maar lachen met je eigen miserie is een troef,toch? Als ik mensen blij kan maken en af en toe eens kan laten stilstaan bij iets, ben ik al gelukkig.’

Je sprak al een paar keer over je moeilijke periode als tiener. Wat was er met je aan de hand?

‘Op mijn zestiende heb ik de diagnose ADHD gekregen. Een grote opluchting, want tot dan dacht ik gewoon dat ik dom was. Ik had een B-attest gekregen op school, hoewel ik superhard had geleerd. Die diagnose verklaarde veel voor mij en mijn ouders. Ik kon niet om met mijn emoties en die van anderen. Grote mond, impulsief, kort lontje. Het moeilijkste puberkind ooit! Sorry, mama en papa! Eindelijk was er iemand die mij kon vertellen wat er met mij aan de hand was, waarom ik zo was, het was een zware last die van mij afviel. Tot dan kampte ik met een minderwaardigheidscomplex, hoorde ik nergens bij. Het is een zoektocht geweest om ermee te leren leven, maar ik heb nu goede begeleiding van een psychologe en neem alleen medicatie (rilatine, red.) tijdens de examens, zodat ik gefocust kan blijven. Voor de rest zie ik mijn impulsiviteit ook als een troef. Ik bén Flo dankzij mijn ADHD. Dat is chaos, en iemand die niet kan stilzitten, die alles wil beleven. Die alles ook heel intens beleeft. Na twee dagen iemand al tot haar beste vriendin of man van haar leven bestempelt. Dat is soms lastig, maar vooral ook een troef, vind ik. Ik heb ziek hoogtevrees, maar als iemand me vraagt mee in een luchtballon te gaan, ga ik gewoon. Ik sta voor elk avontuur open, maar kan ook rustig blijven in stresssituaties. Loopt het eens niet zoals ik wil? Geen probleem, ik ga gewoon verder. Is mijn jurkje kapot? Kut, misschien toon ik dan af en toe wel een stukje borst, maar ik ga wel gewoon door. Noem me naïef of zeg dat ik op een roze wolk leef, maar laat mensen toch gewoon eens doen waar ze zin in hebben zeg? Leven en laten leven, zeg ik (lacht).’

Tekst: Kaatje De Coninck.

Lees ook:

• Sofie Van Moll: ‘Ik ben liever bij mijn drie kinderen dan op tv’
• Dorianne Aussems over haar coming-out: ‘Jonge bekende vrouwen die lesbisch zijn, lijken het allemaal te verzwijgen’
• StuBru-stem Sofie Engelen is zwanger als zelfstandige: ‘Pas na drie maanden uitkering en geen ouderschapsverlof.’