30 onder de 30: Yasmien Naciri: ‘We onderschatten onze kracht om als burgers een verschil te maken. Wacht daarvoor niet op de politiek’

Meet Yasmien

• Werd op 9 december 1991 geboren in Mol.
• Behaalde een bachelordiploma bedrijfsmanagement (Karel de Grote Hogeschool) en een masterdiploma meertalige professionele communicatie (Universiteit Antwerpen).
• Pleitte in 2015 in Radio 1-programma ‘Bel 10’ voor een statuut voor student-ondernemers bij minister Philippe Muyters, en met succes. Kreeg kort daarna een vaste column in De Morgen.
• Schreef in 2018 het boek Wij nemen het heft in handen en werd in datzelfde jaar verkozen tot bestuurder bij Netwerk tegen Armoede en Formaat Jeugdhuiswerk Vlaanderen.
• Mag zich auteur, columnist, lector, communicatieconsultant, ondernemer én co-voorzitter van vzw’s Amana, Fleks en Formaat noemen.
• Is op Instagram en Twitter te volgen via @smienos.

Yasmien Naciri groeide als oudste van drie kinderen op in het Kempische Mol. Het gezin had het niet breed, maar gelukkig was er de bibliotheek. Zodra de schoolbel ging, vond je de jonge Yasmien met haar neus in de boeken. Haar succesvolle schoolcarrière heeft ze naar eigen zeggen te danken aan haar toegewijde leerkrachten en haar ouders, die veel belang hechtten aan een goede opleiding.

Dat haar harde werk vruchten afwierp, is een understatement. In 2015 pleitte ze als 23-jarige in Radio 1-programma ‘Bel 10’ voor een statuut voor student-ondernemers bij minister Philippe Muyters, en met succes. Kort daarna werd ze door De Morgen als vaste columnist gevraagd. Al snel werd de Kempische een veelgevraagde studiogast in tv- en radioprogramma’s, en in 2018 volgde haar eerste boek, met de niet mis te verstane titel ‘Wij nemen het heft in handen’. Datzelfde jaar werd voor het eerst in België een anonieme Twittertrol veroordeeld nadat die haar jarenlang het leven zuur maakte. Het mag duidelijk zijn: Yasmien Naciri gets shit done.

Vandaag werkt ze op de dienst ontwikkelingssamenwerking van Universiteit Antwerpen, is ze bestuurder bij Netwerk tegen Armoede, is ze co-voorzitter van Formaat Jeugdhuiswerk Vlaanderen, runt ze een adviesbureau gefocust op strategische communicatie in zowel de profit- als de non-profitsector én is ze voorzitter van vzw Amana en jeugdhuis Fleks in Deurne. Dat is een hele mondvol. Toch kan er volgens Yasmien nog veel meer worden gedaan om onze diverse samenleving inclusiever te maken.

Vrienden en familie omschrijven je als introvert. Dat maakt het des te straffer dat je sinds enkele jaren op de barricaden staat om kwetsbare groepen in de samenleving een stem te geven.

‘Dat heeft alles te maken met mijn jeugd, die verre van rooskleurig was. Ik groeide op in armoede, wat maakte dat ik als oudste van drie van jongs af aan een heel sterk verantwoordelijkheidsgevoel had. Vaak was het puur overleven. Toen mijn leerkracht geschiedenis op een dag in de les vertelde dat het voor kinderen die in armoede worden, geboren quasi onmogelijk is om die cirkel te doorbreken, raakte dat me zó diep. Ik vond zo’n idee ronduit oneerlijk en vooral heel frustrerend. ‘Dan heeft het toch geen zin dat arme mensen hun best doen of hulp zoeken?’, dacht ik bij mezelf. Sindsdien heb ik er mijn levensmissie van gemaakt om een verschil te maken voor mensen die het minder goed hebben en hen vooruit te helpen.’

Je werd al door menig politieke partij gevraagd tot toetreding, maar hebt tot hiertoe altijd geweigerd. Waarom?

‘Ik zou de politiek niet overleven. Dan heb ik het niet zozeer over de hardheid, wel over de frustratie die mij parten zou spelen. Het systeem is traag en inefficiënt. Door achter de schermen te lobbyen met politici over de partijgrenzen heen, kan ik veel meer gedaan krijgen. We kunnen als burgers wel degelijk zaken veranderen en hoeven daarvoor niet op de politiek te wachten. Dat is ook de rode draad in mijn boek. Structurele oplossingen als armoedebestrijding moeten uiteraard van bovenaf komen, maar dat neemt niet weg dat wij als burgers solidair kunnen zijn door bijvoorbeeld rekening te houden met minderheden op de werkvloer. Als burgers onderschatten we vaak de kracht die we bezitten om een verschil te maken in onze samenleving.’

Je had het daarnet over de hardheid in de politiek, maar ook als niet-politica bleef je op sociale media niet gespaard van haatberichten sinds je in 2014 tot bekend gezicht werd gebombardeerd. Hoe ga je daarmee om?

‘Oh ja, dat is helaas dagelijkse kost voor mij. In het begin had ik het daar bijzonder moeilijk mee. Ik kon gewoon niet vatten hoe mensen zo haatdragend kunnen zijn. Intussen heb ik een olifantenvel gekweekt en deert die racistische en seksistische bagger mij niet meer. De mentale weerbaarheid die ik in mijn jeugd heb opgebouwd, heeft ervoor gezorgd dat ik al zes jaar overeind blijf in het medialandschap. Ik ben niet van plan om te stoppen met wat ik doe, en een domme tweet zal me zéker niet tegenhouden.’

Begin dit jaar uitte je op Facebook de hoop dat 2020 het jaar van de verzachting en redelijkheid mag worden. ‘Meer empathie, meer denken, meer luisteren en meer verbinding’, schreef je. Is dat wat de wereld vandaag nodig heeft?

‘Kijk, sociale media zijn een vloek en een zegen. Je kan ze gebruiken voor heel veel goede dingen, maar tegelijkertijd sluiten mensen zich daardoor op in hun bubbel. Ze gaan minder in gesprek met mensen op de werkvloer, in hun straat, in de wachtzaal bij de dokter… Dezelfde mensen die lijken op degenen die ze online uitschelden. Door enkel nog met zichzelf in gesprek te gaan in plaats van met hun omgeving, raken mensen overtuigd van hun eigen gelijk. Als we meer luisteren naar de mensen rondom ons, zal dat automatisch leiden tot verzachting. Dat klinkt misschien wat wollig en cliché, maar dat geloof ik echt.’

Tot slot: wie is jouw rolmodel?

‘Mijn moeder, zonder twijfel. Ze heeft me altijd gemotiveerd en erop gehamerd dat ik financieel onafhankelijk moest zijn. Tegelijkertijd houdt ze me met beide voeten op de grond. Ik mag nog zo veel awards winnen; als ik thuiskom, staat ze klaar met de dweil en mag ik eraan beginnen (lacht).’

Waarom Yasmien?

Chef lifestyle Judith: ‘Yasmien is wat men noemt een straffe madam. Als je haar cv leest, kan je alleen maar denken: hoeveel kan één iemand tegelijkertijd doen? Ze is jong en ze durft. Bovendien staat ze voor een hele jonge generatie, met een open blik, zonder op één nageltje te kloppen.’

Welke vrouw onder de 30 maakt voor jou het verschil? Mail de jury je kandidaat mét korte motivatie op 30@flair.be.

Nog meer markante vrouwen onder de 30: 

• Marie-Pierra Kakoma (23): ‘Madonna deelde een filmpje waarin ze al dansend op mijn single “Tout est gore” te zien was’
• Amina Hatim (25), Nele Vandael (27) en Una Kreso (28): ‘Vrouwelijke personages die alleen maar janken of gereduceerd worden tot lustobject, irriteren ons mateloos’
• Maria-Laura Raia (23): ‘Ik ben het ultieme bewijs dat je alles kan bereiken, zolang je er maar hard genoeg voor werkt’