Afgelopen zaterdag kwamen 70 000 Belgen op straat tijdens de klimaatmars en elke donderdag spijbelen meer en meer jongeren voor het milieu. Elke week vertelt een redactrice welke kleine dingen zij doet om haar steentje bij te dragen, zonder wijzend vingertje. Vandaag: redactrice Lisa.
1. Speelgoed tweedehands kopen
Ik heb een vriendin die nogal eco is. Als in: als zij op bezoek komt, verberg ik paniekerig alle rondslingerende plastic potjes in de kast en laat ik mijn zoontje nét dat uurtje langer in zijn vervuilende luier rondlopen. Maar toen ik – excuseer, De Sint – cadeautjes tweedehands kocht, heb ik het haar wel direct fier verteld. Jà, het was plastic troep voor een speelgoedkeukentje maar wél geen nieuw geproduceerde troep. Ze was fier, ik ook en de kinderen hebben niets gemerkt. Win-win!
2. Zo weinig mogelijk zakjes kopen in de supermarkt
Ik weet niet hoe andere, georganiseerde mensen het doen maar ik eindig meestal zonder stoffen zak of opbergdoos in de supermarkt. En mét een hele stapel aankopen, uiteraard. Ik geef eerlijk toe dat ik soms nog bezwijk voor een plastic zak – sorry, wereld! – maar àls het me lukt, prop ik alles in mijn handtas. Om dan drie weken later een verloren pak kaas eruit te vissen, natuurlijk. Mijn tweede tactiek is alles dragen: patattenzak aan de vingers, cornflakesdozen onderaan en al de rest daarop om dan als een volleerd ecomodel naar buiten te schrijden/waggelen/strompelen.
3. Geen water uit plastic flessen
Al mijn hele leven drink ik water van de kraan. Ik heb nooit begrepen waarom mensen flessenwater kopen, als het gewoon gratis (of toch bijna) uit de kraan komt. Wie bij mij komt eten, krijgt gefilterd kraantjeswater met liefde voorgezet.
4. Te voet naar school en crèche
Een warme voetenzak voor de kinderen, goeie schoenen voor mij en tien minuten meer tijd in mijn planning: dat is het enige dat ik nodig heb om mijn kinderen ‘s ochtends te voet naar school en de crèche te brengen. Ik verdrink dan wel in de uitlaatgassen van andere auto’s maar ik voel me er veel beter bij én de kinderen vragen ‘s ochtends of we met de buggy gaan.
5. Probéren lokaal kopen
Meer naar de slager gaan, meer kopen bij de bakker of de lokale groenteboer: het is een mooi voornemen, maar ik merk dat ik toch nog wekelijks naar de supermarkt ga voor mijn inkopen. Elke vrijdag ga ik wel al naar de Lokaalmarkt in Aalst, mijn thuisstad. Op die markt koop je producten die lokaal geproduceerd worden, waardoor er minder uitlaatgassen door transport in de lucht komen. Ook in andere steden heb je soortgelijke concepten. Nu nog mijn supermarktbezoeken inkrimpen en ik ben er!
Dit zijn de drie dingen die Lisa nog anders wil doen
- Op het werk hebben we een koffieautomaat die met plastic bekertjes werkt. Voor mijn koffie heb ik intussen een tas, maar ik merk dat ik voor soep of water toch nog bekers gebruik. Dat moet anders.
- Een treinabonnement nemen en dan ook effectief met de trein gaan. De rit Aalst – Evere is eigenlijk onverantwoord vervuilend, en dat twee keer per dag.
- De lichten minder lang laten branden. Mijn kinderen slapen nog in met het licht op de gang aan, daar moet ik toch écht verandering in brengen.
Lees ook:
