Hoeveel kan jij er afvinken?
9 clichés over het ouderschap die helemaal waar blijken te zijn
Van eindeloze conversaties over flesjes en luiers tot alles in je omgeving met verkleinwoorden benoemen: elke toekomstige ouder belooft zichzelf vurig niet te zullen toegeven aan de clichés die de ronde doen over het ouderschap. Maar doordat je wereld zo door elkaar geschud wordt, verval je er toch vaak in. Benieuwd welke clichés toch niet zo ver van de waarheid verwijderd blijken te zijn? Wij lijsten ze met veel plezier op.
1. Je mooie educatieve voornemens belanden zo in de vuilbak.
In feite hadden we, voordat we onze geweldige mini-me kregen, een heel duidelijk beeld van hoe de opvoeding van onze kinderen eruit zou zien. Of beter gezegd: van wat we zouden tolereren of voorkomen. Tv-kijken voor ie twee kaarsjes uitblaast? Forget it. Een driftbui middenin de supermarkt? Niet mijn kind. Onder tafel kruipen tijdens het eten? Het zou ons werkelijk nooit overkomen. En toen besloot de realiteit zich te moeien met onze uitstekende opvoedingsprincipes. Het moet gezegd worden dat we die slapeloze nachten, die vlekken op onze kleren en die erwten in het midden van de tafel niet echt in onze planning hadden opgenomen.
2. Je post alleen nog maar foto’s van je baby (en dat vanuit alle mogelijke hoeken).
Foto’s van onze kleintjes op sociale media plaatsen? Onvoorstelbaar, want de gevaren liggen op de loer. Er zou maar iemand onze foto’s stelen, of erger nog: ze misbruiken. Tot het moment daar is dat je je baby in je armen krijgt: schattige oogjes, ieniemienie handjes en voetjes om op te eten. Voor je het weet, leg je elk detail vast op de gevoelige plaat. Die eerste glimlach, die eerste bedenkelijke frons, die haarlok die zo mooi krult... We fotograferen als een bezetene en voor je het goed en wel beseft, domineert dat schattige kwijlende gezichtje je hele Instagramfeed.
3. Onderwerpen als krampjes en stoelgang komen dagelijks aan bod.
Je relatie met je partner zou er voor altijd eentje zijn vol liefde en poëzie, ver verwijderd van de vitale fysieke zorgen van de mens. Maar de Shakespeariaanse dialogen die jullie al dan niet pre-babytijdperk voerden, veranderden al snel in discussies over diarree en reflux. Als je voor het babypakket kiest, zitten daar nu eenmaal conversaties bij over krampen en maagproblemen... Oh, en dan mogen we de stoelgang van de baby zeker niet vergeten te vermelden.
4. Het woord ‘onberispelijk’ is niet meer van toepassing op jouw interieur.
Een prachtige massief houten tafel, een lichtbeige zetel en decoratiestukken die even kwetsbaar als elegant zijn. Waarom zouden we onze liefde voor deco moeten onderdrukken, onder het voorwendsel dat er ook een mini-me in huis zal circuleren. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om zowel een ouder als een neat freak te zijn. In de ideale wereld zeker niet. Alleen is het opruimen of schoonmaken van je huis met een overactief kleintje erbij nu net zo effectief als tandenpoetsen met Nutella.
5. Je zou je leven geven voor dat kleine wonder.
In het begin van je relatie kon je je nauwelijks voorstellen dat je zoveel of zelfs meer kon liefhebben dan je al deed voor je partner. Tot we de andere liefde van ons leven verwelkomden. De zinsnede ‘Ik zou mijn leven geven voor mijn kind’, die elke ouder op de een of andere dag uitsprak, kreeg zijn volle betekenis. Plots werd het inderdaad onvoorstelbaar je een wereld voor te stellen waarin je baby geen centrale plek zou hebben.
6. Je wordt lid van een nieuw clubje (of je het nu wil of niet).
Wanneer je zwanger bent, lijkt het wel alsof er een vreemde aantrekkingskracht ontstaat tussen jou en de vage kennissen in je omgeving die ook in verwachting zijn. Plots beschouwen ze je als je beste vriend. Alsof een gewichtstoename van vijftien kilo, vochtophoping en striae de deuren openen tot een geselecteerd clubje van mommies (to be). En als dat ons al aan het lachen maakte, moeten we, als we eenmaal ouder zijn geworden, toegeven dat een blik of een glimlach van een andere moeder soms voldoende is om te begrijpen dat we in hetzelfde schuitje zitten. Een beetje zoals rokers die een connectie maken, omdat ze beiden in de regen een sigaret opsteken.
7. Je wordt plots een beetje de moeder van alle kinderen.
Denk je dat je nu al gevoelig bent voor de benarde situatie van anderen? Wacht tot je mama wordt. Plots is elk huilend kind een beetje van jou, elke noodlijdende baby breekt je hart. Zelfs als ze er misschien niet uitzien als jouw kleintje, van het andere geslacht zijn, of tien jaar ouder zijn, elk kind dat op het scherm komt, op het nieuws verschijnt of waarover in de media wordt gepraat, kan jou plots tot tranen toe bewegen.
8. Je bent de hele tijd trots op je kind.
Tijdens die eerste stapjes, als hij/zij eindelijk een rommelend geluid maakt dat enigszins aan het woord mama doet denken, als je baby op een wortel kauwt of met extreme concentratie naar een lege fles kijkt... We lopen over van een extreem gevoel van trotsheid. Terwijl je niet warm of koud wordt van de meest geweldige prestaties van andermans kinderen, beschouw je je baby – zelfs wanneer ie helemaal niets speciaals doet – als het meest wonderbaarlijk schouwspel dat er is.
9. Je flipt bij elk mogelijk gevaar.
Hoewel onze liefde voor dit wezentje onvoorstelbaar en grenzeloos is, is de angst die ermee gepaard gaat evenredig. Angst zou eigenlijk officieel erkend moeten worden als een synoniem van het ouderschap. We beloofden onszelf dat we onder alle omstandigheden een supercoole en zen moeder zouden zijn, maar dat was voordat we beseften dat een baby in staat was om te stikken in een luchtbel en dat hij/zij geen idee had van de gevaren rondom zich. Ja, we dromen allemaal van die gezegende dag waarop een of andere uitvinder met een pak komt dat hem/haar beschermt tegen die voortdurende valpartijen. En als het even kan ook het inslikken van allerlei soorten voorwerpen voorkomt.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
