Annelies koos bewust voor het moederschap, zonder partner.
BABYB(R)ABBELS – Annelies (39): ‘Ik droomde van een hecht gezinnetje, maar het leven besliste daar anders over’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Hoewel Annelies droomde van een hecht gezinnetje met mama én papa, koos ze er toch voor om in haar eentje voor het moederschap te gaan. Ze is gelukkiger dan ooit met zoontje Matisse.
Annelies (39) werd in april 2020 de trotse mama van zoontje Matisse. ‘Het zoontje van Katja Retsin heet ook Matisse. Toen ik die naam hoorde, was ik meteen verkocht. Ik heb nooit een namenlijstje aangelegd, want ik was zeker van mijn stuk. Later bleek dat de naam “geschenk van God” betekent. Niet dat ik heel christelijk ben, maar voor mij was dit een teken dat het echt zo moest zijn en dat ik de juiste beslissing had genomen door bewust voor het moederschap te kiezen, zonder partner.‘
BAM
‘Ik gebruik nooit het woord BAM (bewust alleenstaande mama, n.v.d.r.), maar noem het liever BM. Want bewust mama, dat is wat ik ben. Het alleenstaande had ik liever anders gezien, maar in het leven heb je niet altijd te kiezen. Laat ons zeggen dat ik het nogal moeilijk vond om mensen toe te laten nadat ik mijn mama verloor.’
‘Het is hard om mama te worden zonder dat je raad kan vragen of herinneringen kan ophalen bij je eigen moeder. Maar ik weet dat ze waakt over ons en we brengen geregeld een bezoekje aan haar graf. We noemen haar “oma-ster” en ze werd ook vermeld op het geboortekaartje.’
Onafhankelijk
‘Doordat ik mijn zwangerschap zonder partner beleefde, was het romantische aspect bij mij niet echt aanwezig. Ik probeerde mijn leventje van ervoor zoveel mogelijk te laten doorgaan en ook de huishoudelijke taakjes moesten punctueel voortgezet worden. Dit heb ik me op het laatste wel beklaagd, want door het ramen lappen zat ik tot aan het einde van mijn zwangerschap met een geknelde zenuw.’
Maar diep vanbinnen wist ik: geluk maak je zelf, en dat heb ik dan ook gedaan.
‘Het was wel mooi om te ervaren hoe mensen, ondanks onze harde maatschappij, toch wel behulpzaam waren. Buren boden hulp aan, lieten weten dat ik mocht bellen als de bevalling zich aankondigde, in de supermarkt werd ik bijgestaan... Het was heel raar om die hulp te accepteren, omdat ik nogal graag onafhankelijk ben, maar uiteindelijk heb ik geleerd dat iedereen soms zijn beperkingen en limieten heeft.‘
‘Mensen vroegen vaak of ik intens genoot, maar eigenlijk was ik niet graag zwanger. Mede door de beperking van de zelfstandigheid, maar ook doordat ik geen controle had over die negen maanden. Ik wist dat ik pas kon genieten eenmaal het kleintje ter wereld was gekomen en dus zeker was: hij is gezond en wel.’
Kleine handje
‘Op een ochtend voelde ik iets wat ik niet eerder had ervaren en vroeg me af of het een wee was. Al snel bleek dat ik toch best met mijn koffertje richting het ziekenhuis ging en dus is mijn zus me komen ophalen. Samen begonnen we aan dit grote avontuur, middenin de coronacrisis. We werden ontvangen door een schat van een vroedvrouw en hadden zalige zussenmomenten, afgewisseld met hier en daar een pijnlijke wee. We waren er allebei van overtuigd dat dit een vlotte natuurlijke bevalling ging worden.’
‘Maar na de epidurale verdoving vielen de weeën zo goed als stil en daalde de hartslag van de baby. Een keizersnede kondigde zich aan. Met de nodige tranen nam ik afscheid van mijn zus, want zij mocht helaas niet mee naar het operatiekwartier. Nog diezelfde avond werd Matisse geboren. Na een heel korte ontmoeting werd hij in allerijl terug naar de kraamafdeling gebracht waar hij onder de warmtelamp moest. Op de recovery hadden we dan onze eerste echte ontmoeting. Ik nam zijn kleine handje in mijn hand en beloofde dat het daar voor altijd zou blijven. Zo’n intens moment!’
‘Wanneer mijn zus terug naar huis ging, voelde ik me enorm verlaten en onzeker. Vanaf dat moment stond ik er echt alleen voor. Gelukkig kwam dankzij de verpleegsters snel het nodige vertrouwen. Bezoek kregen we niet omwille van de coronamaatregelen, maar we genoten enorm van het alleen samenzijn.’
Het besef dat ik er echt alleen voor stond en aan àlles moest denken, kwam wel even binnen.
‘Eenmaal thuis vonden we snel onze draai. Zou dat moederinstinct dan echt bestaan, bedacht ik me. Matisse sliep rustig, at goed en dagelijks maakten we een wandelingetje. Hij kampte helaas wel met darmkrampjes. Mijn moederhart brak steeds bij het zien van zo’n huilend klein mensje. Uit ongerustheid belandden we uiteindelijk op de spoedafdeling. Het besef dat ik er echt alleen voor stond en aan àlles moest denken, kwam toen wel even binnen. Zo had ik bijvoorbeeld wel melkpoeder bij, maar geen flesje. Godzijdank is het ziekenhuis op alles voorzien en werd ie volledig goedgekeurd. Hij moest er gewoon even door.’
‘Uiteraard droomde ik zelf ook altijd van het ideale plaatje. Een hecht gezinnetje met mama én papa. Maar helaas loopt het niet altijd zoals je zelf wil. Maar diep vanbinnen wist ik: geluk maak je zelf, en dat heb ik dan ook gedaan. Ik heb uiteindelijk vijftien jaar gewacht op een leven als mama. Eindelijk beleef ik mijn grote droom. Ik sta zeker nog open voor een relatie. De tijd zal uitwijzen wat er nog op mijn pad komt, maar tot dan genieten Matisse en ik lekker met z’n tweetjes!’
‘Op deze foto ben ik drie maanden zwanger en had ik net mijn zus als meter gevraagd. Superfier!’
‘Matisse is hier pas geboren, maar moest snel onder de warmtelamp.’
‘Klaar om het ziekenhuis te verlaten.’
‘Op bezoek bij oma-ster. Het lijkt wel alsof Matisse wuift naar z’n oma.’
‘Mama moet echt alles alleen doen, dus dan mag Matisse altijd mee naar de supermarkt.’
‘Matisse is echt een superrustige baby die heerlijk geniet van zijn slaapjes.’
‘We kunnen nog eens op bezoek bij metie. Niet simpel met al die coronaregels.’
‘Matisse ontmoet Moesjke de kat. Dikke vriendin sinds dag één!’
‘De eerste “echte” zomer met een beetje vrijheid. We kunnen eindelijk picknicken en genieten in het park. Matisse is het grootste cadeau dat ik mij kon wensen, en ik zou dan ook nooit willen ruilen met mijn leventje van ervoor. Ook al komen er nu vaak grote en minder grote zorgen bij kijken. De liefde die ik voel, is dat allemaal dubbel en dik waard!’
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
- Laura (30): ‘Een volle maand geloofden we dat we een kindje met afwijkingen zouden hebben’
- Yasmine (25): ‘Ik wilde een kind. En liefst nú.’
- Marieke (27): ‘Door mama te zijn, besef ik wat onvoorwaardelijke liefde betekent’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
