BABYB(R)ABBELS – Annelien (24): ‘Op het einde was ik het beu om zwanger te zijn dus liet ik me inleiden’

Annelien (24) en Jamie (24) verwelkomden een paar maanden geleden hun dochter Elisèle. ‘We vonden een kindje krijgen iets unieks, iets van ons twee en dus wilden we geen naam die frequent voorkomt’, vertelt Annelien. ‘We kozen de naam Elisèle. Moesten we een jongetje krijgen, was het iets moeilijker om een naam te vinden die we allebei graag hoorden.’

Onverwacht positief

‘In september 2019 gingen we op familieweekend naar de Ardennen en een weekje later naar het zonnige Corfu. Plots kreeg ik enorm last van pijnlijke borsten, maar ik stelde me er niet meteen vragen bij. Omdat mijn maandstonden ook uitbleven, besloot ik na een tweetal weken toch maar een zwangerschapstest te doen. Ik ging er niet vanuit dat die positief zou zijn. Mijn maandstonden waren wel vaker onregelmatig. Ik plaste op het stokje, legde de test aan de kant en sprong onder de douche.

Ik ging er niet van uit dat de zwangerschapstest positief zou zijn.

De test was even uit mijn gedachten verdwenen, maar toen ik hem terug zag liggen, kon ik het amper geloven toen ik een ‘+’ zag staan. Ik wist geen blijf met mijn enthousiasme en stuurde een berichtje naar mijn man met de vraag om me te bellen. Aan zijn reactie merkte ik dat hij het ook niet had verwacht. Achteraf bekeken had ik het hem toch graag op een andere manier verteld, maar ik was op dat moment té enthousiast.’

(Kots)beu

‘En toen begon de misselijkheid. Hele dagen was ik ziek. Het was enorm lastig om mijn werk te doen terwijl ik stond te kokhalzen. Gelukkig schreef mijn huisarts een medicijn voor en ging het daarmee wel beter. Omdat ik als thuisverpleegster werk bij patiënten met chemo moest ik na drie maanden uiteindelijk verplicht stoppen met werken. Vanaf dat moment begon ik enorm te genieten van mijn zwangerschap. Daar kon zelfs corona geen stokje voor steken!

Toch bleef ik altijd ergens ongerust dat er iets zou misgaan. Wanneer ik haar niet genoeg voelde bewegen, panikeerde ik al. Op het einde was ik het best wel beu om zwanger te zijn. Ik wou gewoon ons meisje ontmoeten. We waren zo benieuwd hoe ze eruit zou zien, op wie ze het meest zou lijken. Maar Elisèle had nog niet zoveel zin om ter wereld te komen. Op mijn uitgerekende datum vroeg ik of ik ingeleid kon worden, maar aangezien mijn baarmoederhals nog veel te lang was, was dat niet aan de orde. Toen ik een paar dagen later opnieuw dezelfde vraag stelde, werd ik wel begrepen. Hoewel mijn baarmoederhals nog niet voldoende ingekort was, zouden ze me de volgende dag tóch inleiden.’

Roze wolk

‘Met gezonde stress ging ik die ochtend naar het ziekenhuis. Mijn vliezen werden onmiddellijk gebroken en ik kreeg een epidurale verdoving. In de namiddag kwam Elisèle ter wereld na een redelijk pijnloze droombevalling. Ik voelde me enorm sterk en zat overduidelijk op een roze wolk. Toen mijn verdoving was uitgewerkt, merkte ik dat er downstairs iets niet helemaal goed zat. Die verdomde knip. Helemaal gezwollen en blauw was ik. Ook de pijn bleef, ondanks de pijnstilling. Toen ik mijn vroedvrouw thuis vertelde van mijn knip bleek al snel dat het er niet goed uitzag. De wonde genas niet mooi en dus besliste mijn vroedvrouw om de draadjes eruit te halen. Dat was zó pijnlijk, maar wat een opluchting!

Ik voelde me enorm sterk en zat overduidelijk op mijn roze wolk.

Elisèle is echt een droombaby. Ze is enorm rustig, vrolijk en drinkt en slaapt goed. Na twee weken sliep ze de nachten door en dat doet ze nu nog steeds. Ik had me proberen voor te bereiden op een leven van complete chaos en met een enorm slaaptekort, maar niets is minder waar. Al redelijk snel vonden we onze draai en in de eerste week dat we terug thuis waren, maakten we ook al meteen uitstapjes. We kunnen haar overal mee naartoe nemen en dat is heerlijk.’

 

 

Foto’s: eigen foto’s en Eye Catcher Photography.

Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.

Lees ook:

• Julie (30): ‘Ik ging naar spoed om mijn ongerustheid te sussen. Twee uur later beviel ik met een spoedkeizersnede’
• Celine (26): ‘We vonden het heel bijzonder om onze zoon de namen van zijn overleden grootouders te geven’
• Annelies (30): ‘De poetsvrouw stond elke ochtend aan Jutta’s bedje, maar mijn eigen mama mocht er niet in’