Redactrice en boektokker Annelies (27) tipt ‘Blue Sisters’ van Coco Mellors.
‘””Blue Sisters”” kroop onder m’n huid en laat me niet meer los’
Yes, het is tijd voor een nieuwe #FlairBookClub. Elke maand tipt een redactrice je een van haar must-reads. Zo van die boeken die je maar niet kan wegleggen. Redactrice en boektokker Annelies (27) tipt ‘Blue Sisters’ van Coco Mellors.
Waarover gaat het?
De drie zussen Blue kunnen niet meer van elkaar verschillen. Avery, de oudste en ex-verslaafde die advocaat is geworden, woont met haar vrouw in Londen; Bonnie, een voormalig bokser, werkt als uitsmijter in Los Angeles en Lucky, de jongste, is model in Parijs. Er was ook een vierde zus, Nicky, wier onverwachte dood de fundamenten van het gezin heeft doen wankelen. Elke zus probeert Nicky’s dood op haar eigen manier te verwerken.
Dan komen de zussen noodgedwongen voor het eerst weer samen in New York om de verkoop tegen te houden van het appartement waarin ze zijn opgegroeid. Maar het weerzien verloopt allesbehalve soepel. De enige persoon die hen bij elkaar hield is er niet meer, en de zussen moeten opnieuw uitvinden wie ze zijn en wat hen verbindt.
Favoriete quote?
Haar moeder had een eindeloze lijst van alle manieren waarop haar kinderen haar hadden teleurgesteld, met als voornaamste grief het feit dat geen van hen het fatsoen had gehad om als jongen geboren te worden.
Ik heb een heleboel quotes aangeduid in het boek, maar deze omvat het meeste van waar het hier echt om gaat. Een disfunctioneel gezin, waarin de dochters op elkaar aangewezen zijn wanneer het komt op zorg en liefde die normaal gezien van hun ouders had moeten komen.
Waarom moet je ‘m lezen?
Als er één boek is dat je oppikt dankzij de #FlairBookClub, laat het dan dit zijn. Ik heb het namelijk altijd moeilijk gevonden om één favoriet boek te kiezen, maar dat probleem is van de baan sinds ik ‘Blue Sisters’ gelezen heb. Wat zeg ik? Verslonden!
Dit verhaal kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Het is prachtig geschreven, met het perfecte aantal details om het volledige plaatje te schetsen en toch niet af te wijken van de kern van het verhaal. De personages voelen als echte mensen en ik heb elk van hun POV’s met even veel liefde gelezen. Ze hebben mooie en duistere kanten, maken fouten, steunen elkaar, doen elkaar pijn, vinden elkaar niet altijd leuk maar houden van elkaar.
Als derde van een gezin met drie zussen en een broer, kwam dit allemaal hard binnen. Zeker omdat er misschien net iets te veel gelijkenissen waren tussen mij en de overleden Nicky, en tussen onze onderlinge banden en die van de zussen Blue.
Dit boek gaat over rouw, verlies, hoop, geluk, twijfel, maar vooral over de speciale band die zus/broer zijn schept. Meer dan een vochtig oog of één enkele traan heeft nog geen enkele auteur uit mij gekregen, maar Coco Mellors heeft me met haar tweede roman oncontroleerbaar doen janken. Ik zal altijd zeggen dat tranen geen maatstaf zijn voor de kwaliteit van een boek, maar laten we bij deze een uitzondering maken.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
