Redactrice/boekenwurm Annelies tipt in de #FlairBookClub ‘Gebroken Passie’.
‘Ik werd in ““Gebroken Passie”” vakkundig op het verkeerde been gezet’
Yes, het is tijd voor een nieuwe #FlairBookClub. Elke maand tipt een redactrice je een van haar must-reads. Zo van die boeken die je maar niet kan wegleggen. Redactrice en diehard boekenwurm Annelies (27) tipt ‘Gebroken Passie’, het uiterst spannende derde deel in de ‘Gebroken’-reeks van Lotte Leenaerts.
Waarover gaat het?
Een jonge vrouw wordt dood aangetroffen in haar huis, koelbloedig vermoord met een scherf van een stukgeslagen vaas. De jonge rechercheur Annabel, die tijdelijk de lokale recherche versterkt, wordt door haar collega’s David en Lina meteen op sleeptouw genomen bij deze intrigerende moordzaak.
Het bewijsmateriaal staaft hun vermoeden dat de veroordeelde ex van het slachtoffer de dader is. Een gemakkelijke eerste zaak voor Annabel, lijkt het. Tot er een tweede lichaam opduikt, opnieuw met bewijs dat heel handig in de richting wijst van iemand die net weer op vrije voeten is.
Annabel gelooft niet in toeval, zeker niet wanneer het patroon zich verder lijkt te zetten en het gevaar dichterbij komt. Of zat het daar altijd al verborgen?
Favoriete quote?
Ik vrees alleen dat het daar een beetje te laat voor is.
Het was best moeilijk om een quote te vinden in dit boek. Een thriller waarin een bende rechercheurs op zoek gaat naar een beruchtje moordenaar is namelijk niet de plek waar je de meest inspirerende of filosofische quotes tegenkomt. Deze uitspraak is dus ook redelijk basic, moest het niet diegene zijn die ervoor gezorgd heeft dat ik vanaf het eerste hoofdstuk op het verkeerde been werd gezet.
Waarom moet je ‘m lezen?
Ik hou van psychologische thrillers, maar dat wil niet zeggen dat ik elke psychologische thriller die op de markt komt ook goed vind. Integendeel: ik ben gedurende de jaren alsmaar kritischer geworden voor het genre. Als een plottwist er te dik opligt, personages te oppervlakkig zijn of een auteur steken – de zogenoemde plot holes — laat vallen tijdens de opbouw heeft het boek voor mij al afgedaan. Gelukkig kan ik zeggen dat Lotte Leenaerts op alle vlakken geslaagd is, en hoe!
‘Gebroken Passie’ is het derde deel in de ‘Gebroken’-reeks. Het eerste deel vond ik top, het tweede een tikkeltje minder en het derde heeft me van m’n sokken geblazen. Het vorige boek zat tijdens het lezen nog tamelijk vers in mijn geheugen dus de personages voelden nog steeds vertrouwd, wat een grote meerwaarde is als je de reeks leest.
Met het plot zelf heeft Lotte me vakkundig op het verkeerde been weten te zetten. Lekker arrogant ging ik er namelijk vanuit dat ik de dader al te pakken had na honderd pagina’s en dus enkel nog maar kon genieten van het ontrafelen van diens ondergang en het verslavende effect van haar schrijfstijl. Wel: ik had het fout.
Net toen ik dacht dat ik alles wist en het team rechercheurs alles had uitgeklaard: BAM, toch niet. Het einde van dit boek heeft m’n mond doen openvallen en me met m’n voeten terug stevig op de grond gezet. Er was namelijk nog één element waar ik helemaal nog niet bij had stilgestaan en de cirkel heeft rondgemaakt. Psychologische thriller op z’n best.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
