Op gedichtendag vertelt dichteres Machteld Bland (22) over de belangrijke rol die poëzie speelt in haar leven.
Machteld (22): ‘Het mooiste aan poëzie is dat het mensen dichter bij hun gevoel brengt’
Vandaag is Gedichtendag! De tijd waarin poëzie vooral moeilijke teksten in stoffige boeken was, ligt ver achter ons. Alsmaar meer jonge schrijvers vinden hun weg naar gedichten, waarin ze het dagelijkse leven in prachtige woorden boetseren. Machteld Bland (22) bracht vorig jaar haar eerste dichtbundel uit: ‘Een paardenbloem is ook onkruid’. ‘Gedichten schrijven is als therapie voor mij’, vertelt ze.
Elk jaar opnieuw worden Vlaanderen en Nederland gedurende één week ondergedompeld in de wondere wereld van de poëzie. Je herinnert je die week misschien als een (saaie) periode waarin je je op school moest verdiepen in ingewikkelde gedichten, of zelf een paar rijmpjes uit je mouw moest schudden.
Voor Machteld Bland waren het echter hoogdagen, want zij wist al van kindsbeen af dat ze zich in het schrijven wilde verdiepen. ‘Toen ik nog heel klein was, maakte ik al verhalen geïllustreerd met tekeningen. Op mijn 12de deed ik zelf meermaals een poging om een boek te schrijven, maar verder dan drie pagina’s in Word kwam ik niet (lacht).’
Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, was dat iemand zei dat ik in woorden had gezet wat zij zelf niet kon omschrijven. Op dat moment weet je dat je iemand echt raakt met wat je maakt.
‘Uiteindelijk was ik 14 toen ik mijn eerste gedichten schreef, maar veel moet je daar niet van verwachten. Alle gedichten waren geschreven in dubbele rijm en ik herinner me er zelfs die over een aardappel en een tomaat gingen. Echte diepgang kwam er pas in toen ik 16 werd en een eerste vriendje kreeg.’
Poëzie als therapie
Het thema van de poëzieweek van 2022 is ‘natuur’. ‘Een paardenbloem is ook onkruid’ lijkt op het eerste gezicht naadloos bij dat thema te passen, maar gaat eigenlijk niet zozeer over onkruid in de tuin, maar wel in het hoofd. ‘Gedichten schrijven is als therapie voor mij. Ik dicht bijvoorbeeld veel over mijn mentale gezondheid, hoe het voelt als je partner vreemdgaat en de scheiding van mijn ouders. Dat zijn onderwerpen die niet altijd makkelijk uit mijn pen vloeien, maar wel het meest voldoening geven achteraf en een belangrijk deel uitmaken van mijn verwerkingsproces. Al moet ik soms ook even een stap terugnemen, want gedichten schrijven vergt veel concentratie. Als ik me echt slecht voel, kan ik beter even journalen (in een dagboek schrijven, red.) en daarna een gedicht van maken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘De donkere periodes in mijn leven weerspiegelen zich echt in mijn poëzie. Daarom heb ik het bestaan van mijn boek tot aan de release zoveel mogelijk geheim gehouden. Het moment dat ‘Een paardenbloem is ook onkruid’ uitkwam, was dan ook erg heftig. Mijn dichtste vrienden wisten namelijk wel alles wat er gebeurd was, maar bij mijn verdere vrienden en zelfs mijn familie kwamen veel gedichten toch hard aan. Ik moet mijn tantes er nog steeds van overtuigen dat ik me nu echt wel beter voel (lacht). Gelukkig was iedereen wel ontzettend trots op me.’
Herkenbaar
Een grote struikelblok voor velen is het feit dat ze poëzie te ingewikkeld vinden. Machteld probeert dat tegen te gaan door haar gedichten simpel en tegelijkertijd ook heel herkenbaar te maken. ‘Vooral nu ik een Instagrampagina heb opgestart, merk ik hoeveel mensen zich herkennen in wat ik schrijf. Zo kreeg ik eens een DM van een meisje dat ook bedrogen werd door haar ex en er net als ik pas vier maanden na de feiten achterkwam. Het doet me echt deugd als mensen zich herkennen in wat ik schrijf, maar die situatie kwam toch even hard binnen.’
‘Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, was dat iemand zei dat ik in woorden had gezet wat zij zelf niet kon omschrijven. Op dat moment weet je dat je iemand echt raakt met wat je maakt. Dat is ook het speciale aan poëzie: het brengt mensen dichter bij hun gevoel, en bij elkaar. De meest overweldigende reactie kreeg ik op het gedicht dat ik schreef voor Julie Van Espen. Zoveel mensen hebben dat toen gedeeld op Instagram en er kracht uit geput. Ik probeer niet te politiek te zijn, maar doe toch mijn best om belangrijke onderwerpen te bespreken in mijn werk.’
Ik ben ervan overtuigd dat meer en meer jongeren hun weg zullen vinden naar poëzie, want eigenlijk is het overal.
Meer en meer jonge stemmen
Op de vraag of poëzie aan een heropleving bezig is, antwoordt de jonge dichteres volmondig ‘ja’. Volgens haar komt dat vooral door de verscheidenheid aan nieuwe en jonge stemmen in de gedichtenwereld, waardoor het geheel veel toegankelijker wordt. ‘Een van de belangrijkste stemmen op dit moment, waar ik zelf ook het hardst naar opkijk, is Rupi Kaur. Bijna iedereen heeft op z’n minst al eens gehoord van haar gedichtenbundel “milk and honey”. Kaur schrijft zoals zovelen over liefde en mentale gezondheid, maar ook over migratie omdat ze dat zelf heeft meegemaakt. Dat is wat haar onderscheidt van anderen.’
‘Zelf droom ik er natuurlijk ook van om een carrière als de hare uit te bouwen, maar eerlijk gezegd: wie kan vandaag nog leven van dichten alleen? Zodra ik mensen kan bereiken en raken met wat ik maak, heb ik het gevoel dat mijn “taak” als dichter geslaagd is. Ik ben er ook van overtuigd dat meer en meer jongeren hun weg zullen vinden naar poëzie, want eigenlijk is het overal. Denk maar aan je favoriete liedjesteksten. Nu ook meer en meer bekende mensen, zoals Lili Reinhart en Lana Del Rey, gedichtenbundels uitbrengen, gaan meer en meer jongeren die kopen. En je zal zien: je wordt zomaar ineens verliefd op poëzie.’
Ook zin om je te verdiepen in poëzie? Je vindt ‘Een paardenbloem is ook onkruid’ hier.
Lees ook:
- 5 voordelen die je sowieso aan het lezen zullen zetten
- ‘””Daar waar de rivierkreeften zingen”” van Delia Owens deed me alles in vraag stellen’
- 10 boeken die onze redactie dit jaar las en nu nog nazinderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
