Redactrice en boekenwurm Annelies over de debuutroman van Maaike Neuville.
‘””Zij”” heeft mijn hart gebroken, maar ergens ook geheeld’
Yes, het is tijd voor een nieuwe #FlairBookClub. Elke maand tipt een redactrice je een van haar must-reads. Zo van die boeken die je niet kan wegleggen. Deze week tipt redactrice Annelies je ‘Zij’ van Maaike Neuville. Een debuutroman over intimiteit en grenzen aangeven, die haar hart brak.
Waarover gaat het?
De 39-jarige actrice Ada Peeters neemt de trein naar de stad waar ze die avond op het podium zal staan met een zelfgeschreven monoloog. Herinneringen aan de oudere theaterdocent met wie ze als studente een verhouding had, wellen ongewild in haar op. Het is zijn stad waar ze gaat spelen.
Ook op het podium, terwijl ze oog in oog staat met de volle zaal, is er geen houden meer aan de razende vaart waarmee de diep weggestopte beelden van ontmoetingen met getrouwde mannen, leraren en andere figuren met autoriteit aan de oppervlakte komen. Na de voorstelling volgt een terugrit met een mysterieuze taxichauffeur die Ada nog dieper doet afdalen in het verleden dat ze nooit echt onder ogen heeft willen zien.
Favoriete quote?
En als je ooit ja hebt gezegd omdat niemand je leerde dat nee ook kon, dan volgt de schaamte je op de voet.
Ik heb erg lang getwijfeld over welke quote dit artikel zou halen, want ik ben vlijtig met potlood en ezelsoren aan de slag gegaan tijdens het lezen. Om de zoveel pagina’s kwam ik wel een zin of passage tegen die precies uit mijn leven gerukt werd, of die in woorden omzette wat ik nooit luidop heb kunnen formuleren. Deze quote is op dit moment mijn nummer één.
In amper één zin geeft Maaike Neuville weer hoe schaamte je overmeestert als slachtoffer van grensoverschrijdend gedrag. Er wordt tegenwoordig overal gezegd dat je je er niet voor ‘mag’ schamen, want “het is toch absoluut niet jouw fout”. Maar dat verandert niets aan het feit dat veel slachtoffers altijd die knagende stem in hun hoofd hebben die zich afvraagt of zij niet onbewust hebben uitgedaagd, of wel duidelijk genoeg nee hebben gezegd. Ik ken het gevoel en ik ben er me van bewust, maar deze auteur wist het krachtig samen te vatten. En dat kwam binnen.
Waarom moet je ‘m absoluut lezen?
Ik moest er eerlijk gezegd even inkomen, aangezien dit boek eerder poëtisch dan verhalend is. Normaal gezien is dat niet mijn stijl, maar in dit geval was het niet moeilijk om te accepteren. Meer nog, na een paar bladzijden verloor ik me in de manier waarop Maaike Neuville tovert met woorden.
Het boek gaat over identiteit, grenzen stellen, mentale gezondheid en als vrouw leven in een male driven maatschappij. Een boek naar mijn hart. En het heeft dat hart gebroken, maar ergens ook geheeld. De auteur beschreef de traumatische gebeurtenissen die hoofdpersonage Ada had meegemaakt namelijk niet in detail, maar bracht wel elk gevoel over dat erbij kwam kijken. Dat kunnen zonder de nood te voelen om de kleinste handeling of blik letterlijk beschrijven, is een kunst die niet velen in de vingers hebben. Het zorgde ervoor dat ik me nog meer herkende in het boek. De details waren vaag genoeg om universeel te zijn.
‘Zij’ voelde als een blik in mijn eigen hoofd en in dat van zoveel andere vrouwen. Wanneer boeken mijn hart breken, haal ik ze liever nooit meer uit de kast. Maar deze roman ga ik opnieuw lezen. Vooral op momenten waarop ik vastloop in mijn eigen trauma’s, twijfels of onnodig schuldgevoel. Door dit boek voelde ik me gezien, begrepen en geaccepteerd. Zij schreef ‘Zij’, maar ook een beetje mij.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
