Redactrice Herlinde is gewend om tien paar cowboyboots en minstens evenveel outfits in een handbagagekoffer van 10 kg te proppen voor een vliegreis. Voor het eerst waagde ze zich met haar vriend aan the van life. Ze toverden een lege camionette om tot een knusse stek die een week lang hun vervoer én verblijfplaats werd.
Ik mocht deze zomer voor het eerst proeven van de zogenaamde van life. Mijn vriend Nathan kocht vorig jaar een camionette. Al snel ontstond het idee om dat busje om te bouwen tot een knus nestje waarmee we op reis kunnen gaan. Een beetje beïnvloed door de populaire Netflixreeks ‘Lupin’ en omdat het gewoon superdichtbij is, kozen we voor Étretat als onze bestemming. Het noorden van Frankrijk is altijd een grote gok qua weersomstandigheden, maar wij kozen toevallig de warmste week die de zomer tot nu al kende.
Oude matras en sfeerlichtjes
Nathan bouwde zijn camionette om tot een gezellige kamer die niet moet onderdoen voor menig B&B. Hij gooide er onze oude matras in, haalde een ladekastje vanop de zolder waarin we onze kledij kunnen opbergen, hing een gordijntje uit onze oude flat voor de autodeuren, plaatste een gezellig lampje en sfeerlichtjes en installeerde zelfs een kleine douche én een wasdraad. Verder namen we onze fietsen mee om de gezellige Franse dorpjes te verkennen, en de barbecue en een vuurschaal om de iets koudere avondjes van warmte en een ferme dosis sfeer te voorzien.
De vakantie begint eigenlijk vanaf het moment dat je de camper instapt: road trip, baby! Je bent gewoon een pak minder gestresseerd omdat je geen vliegtuig moet halen, geen bagagebeperkingen hebt én niet moet aanschuiven voor een controle of gate. Ik ben verder gek op tankstationshopstops om heerlijke ice coffees en snacks in te slaan. Je bent niet gebonden aan een uur of tijdstip en dat is voor mij pas écht vakantie. In het dagelijkse leven moet je dat uurwerk voortdurend in de gaten houden om geen afspraken, meetings of deadlines te missen. Maar op vakantie wil ik zelfs niet eens weten hoe laat het is.
Étretat of Hawaï?
Étretat is qua bestemming trouwens een echte aanrader. Op vier uurtjes rijden sta je aan de prachtige krijtrotsen. De azuurblauwe zee en idyllische keienstrandjes geven je het gevoel dat je op een exotische locatie vertoeft. Nog een voordeel: Étretat is een pak rustiger dan de meeste badsteden aan onze Belgische kust. Wij vonden al snel een heerlijk afgelegen strandje, zoals dat van het gezellige dorpje La Poterie-Cap-d’Antifer, waar we niet onze handdoek tussen die van honderden andere strandgasten moesten puzzelen.
Je bent gewoon een pak minder gestresseerd omdat je geen vliegtuig moet halen, geen bagagebeperkingen hebt én niet moet aanschuiven voor een controle of gate.
Je kan er heerlijk wandelen. Zo stapten we een stuk van een bekende GR-route. We vertrokken aan ons kampeerplekje aan de vuurtoren van Antifer en zo’n zeven kilometer later, met véél steile hellingen en gevaarlijke afdalingen, ploften we op een terrasje neer in Étretat. Na een verfrissend drankje en een plons in de zee begonnen we aan de terugtocht. Het water van de zee is hier trouwens ijs-, maar dan ook ijskoud! De uitzichten die je tijdens deze tocht mag aanschouwen, horen thuis op een postkaart uit Hawaï. Ik had echt niet verwacht dat je zo dicht bij huis door zulke landschappen kon wandelen.’
Plasje in het hoge gras
We trokken er verder ook op uit met de fiets, wat heel ontspannend was. Zo trapten we helemaal tot het charmante Fécamp waar je bij lunchbar Le coffee de Clo trouwens heerlijk kan eten en drinken. Enige waarschuwing: het is geen vlak landschap zoals in Nederland. Een goede fiets – lees: met meer dan zes versnellingen – en ietwat getrainde beenspieren zijn handig. Ik kan van mezelf zeggen dat ik behoorlijk sportief ben, maar ik moest toch verschillende keren afstappen omdat ik anders gewoon terug naar beneden zou bollen (lacht). Door je hele hebben en houden op wielen mee te hebben, kan je bij slecht weer gewoon een eindje verder rijden én pakweg 100 kilometer meer naar het zuiden wél genieten van die zonnestralen.
Tandenpoetsen met zicht op zee, pasta koken op een gasvuurtje, een digestiefje drinken terwijl je naar de ondergaande zon kijkt vanuit je bed. Héérlijk!
Een van life-reisje is ook echt iets om op je bucketlist te zetten. Het is eens iets anders dan die luxueuze hotelkamer met zeepjes in de badkamer waar ze elke ochtend je bed komen verversen terwijl je je buik rond eet aan het ontbijtbuffet. Het is avontuurlijk, je hebt je “huisje” steeds mee en je hebt een vrijheid die je anders niet kent. Je tanden poetsen terwijl je naar een onweer kijkt dat losbarst iets verder op zee, pasta koken op een gasvuurtje met een goede beat die door je box knalt, een digestiefje drinken terwijl je naar de ondergaande zon kijkt vanuit je bed, ’s nachts de camionette uit sluipen en onder het licht van de vuurtoren een plasje in het hoge gras doen. Dat laatste is trouwens het enige minpuntje aan het hele gebeuren. Plassen in het wild is geen enkel probleem, maar voor die grote boodschap verkies ik toch nog steeds een propere porseleinen pot.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
