Dankzij je Flairpocket van deze week geniet je voor 50 euro per persoon van een overnachting én een leuke activiteit.
UITGETEST: redactrice Ise genoot van een weekend vol cultuur en rust bij het Talbot House
Ook dringend nood aan een weekendje weg? Zoek dan niet verder, we’ve got you! Dankzij de pocket die je deze week bij je Flair vindt, boek jij een leuk weekendje weg voor maar liefst € 50 per persoon en kan je even ontsnappen aan de drukte. Redactrice Ise ging genieten in het prachtige Talbot House in Poperinge.
Een nachtje in een museum slapen? Klinkt bijzonder! Ik moest dan ook niet lang twijfelen om Talbot House te gaan uittesten. Voor we vertrekken googel ik nog eens waar we naartoe trekken. Ik herinner me nog een bezoek aan het museum tijdens een schoolreisje zo’n vijftien jaar geleden, maar ik weet het fijne er niet meer van. Al snel fris ik mijn kennis weer op: Talbot House is nu een guesthouse/museum, maar tijdens de Eerste Wereldoorlog fungeerde het als soldatenclub. Militairen die een dagje vrij hadden van het front, konden hier komen uitrusten en relaxen. Voorbereiding, check! Ik maak me klaar voor een tweedaagse duik in de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog.
Talbot House ligt pal in het centrum, dus we parkeren onze wagen op de gratis parking en wandelen te voet richting onze verblijfplaats. De vlaggen en de grote witte inkom geven het pand meteen een wow-gevoel. We bellen aan en een echte Brit heet ons welkom. Warden Gerry is een vrijwilliger die al meer dan twintig jaar mee de guesthouse draaiende helpt te houden. Yep, het was dus geen leugen, in het verre West-Vlaanderen ligt nog een stukje Engeland verscholen. Het interieur is geheel in die stijl: gezellig en vol bloemen. Van op de gordijnen over de zetels tot overal verspreide droogbloemen.
We checken in en lopen door het museum naar onze kamer, langs de bordjes met grappen erop: ‘To pessimists, this way out’. We hebben geluk, we krijgen de grote familiekamer met een dubbel bed en een stapelbed toegewezen. Plaats genoeg dus. De kamer lijkt op het eerste gezicht erg authentiek – het behang lijkt precies op dat van de foto’s van tijdens de oorlog, maar toch is niets oud. Zo hebben de schijnbaar authentieke nachtlampjes usb-poorten en is het bed ook heerlijk zacht. De badkamer moeten we wel delen met andere koppels – maar hoe vaak krijg je de kans om ín een museum te slapen?
Op verkenning
Onze kamer ligt naast een van de oude kantoren. Terwijl we inchecken snuisteren we vluchtig al even in het museum. De overloop was een van de oude relaxplaatsen, met schaakbord en schommelstoel. Die moest ik dan ook uittesten, én goedkeuren.
Nadat we gesetteld zijn, gaan we de tuin in. Midden in de stad ligt deze groene oase, vol aangelegde bloemenperkjes en bankjes. Heerlijk om even in rond te dwalen en te relaxen. Het verbaast dus niet dat dit vroeger een populaire plek was bij de soldaten.
’s Namiddags trekken we verder de stad in om Poperinge te verkennen. De terrasjes op de gezellige Grote Markt lonken al, maar we besluiten eerst wat highlights te bezichtigen. We wandelen naar de Executieplaats en de Dodencellen, achter het stadhuis. Geen gezellige plek, maar wel de moeite om eens te bezoeken. Hier werden heel wat onschuldige soldaten opgesloten en om het leven gebracht. Een belangrijk stukje geschiedenis dat we nooit mogen vergeten.
We twijfelen nog even om de nabijgelegen brouwerijen in de buurt te gaan bezoeken, want Westvleteren is vlakbij, of naar het Hopmuseum te gaan. Het waren drukke weken dus uiteindelijk vlijen we ons gewoon neer in zonnetje op een terrasje. Bij Goeste vinden we meteen ons gading. De kaart bestaat voornamelijk uit streekgerechten, ideaal voor toeristen zoals wij die zin hebben in een aperitiefje. Streekbieren, lokale wijnen en zelfs limonade met hop, er is enorm veel keuze. Wij gaan voor wat borrelhapjes, hoewel de ijsjes – zelfs op basis van streekbieren – er ook fantastisch uitzien.
Na onze apero wandelen we nog even door het gezellige stadje. Omdat we nog een verhalentour geboekt hebben in Talbot House, gaan we op tijd eten. Het stadje lijkt dan wel klein, maar er zijn best veel horecazaakjes. Wij eten ’s avonds een hapje bij The Old Fiddler. Leuk interieur, lekker eten. Er is nog net een tafeltje voor twee, een voltreffer want hoewel de zaak best groot is vanbinnen én een leuke tuin heeft zit het restaurant stampvol.
We wachten op onze gids in het laatste zonnetje van de dag. Plots krijgen we bezoek van de leukste bewoner van het huis – de enige die er permanent verblijft – die ons ook even komt begroeten: The Duchess, de zwart-witte museumkat.
Rijke cultuur
Ondertussen is onze gids, Simon gearriveerd. Hij startte hier als zestienjarige als vrijwilliger, maar werkt ondertussen voor Talbot House. Hij neemt ons mee in het gebouw en vertelt vol passie enkele leuke verhalen en anekdotes over elke kamer: van de inkom met het boodschappenbord tot de zolderkapel en onze eigen kamer.
’s Ochtends vliegen we er weer in met een stevig ontbijt. Mijn trek wordt aangewakkerd door het mooie bloemetjesservies. Na een lekker kopje koffie wordt ons Engels ontbijt geserveerd. Hoewel het standaardontbijt er ook top uitzag, zeiden we geen nee tegen de luxeversie. Een bord vol bonen, champignons, warme tomaten en een eitje, kan het nog beter? We besluiten toch nog een koffiekoek als dessert te delen, gewoon omdat ze er zo goed uitzien!
We pakken onze spullen in en maken nog snel een wandeling. Je kan immers niet in de Westhoek geweest zijn zonder een van de militaire kerkhoven te bezoeken. Ons geschiedenistripje sluiten we in stijl af: zodra het museum geopend is, keren we nog een laatste keer terug naar Talbot House. We bezoeken de vaste collectie en lezen nog wat leuke verhalen.
We hadden wat tijd tekort, er is namelijk nog zoveel in de buurt te doen. Zoals Kunstenfestival Watou, waar je de hele zomervakantie nog kunst kan gaan bekijken. Spring op je fiets en ontdek de gedichtenroute of bewonder de werken van meer dan dertig beeldende kunstenaars.
Tot snel!
Hoe dan ook: wij komen sowieso terug naar de Westhoek. Want ik moet toch toegeven dat er één teleurstelling was. Ik dacht: yes, ik weet dat in de buurt een kabelliftje is. Je moet weten dat ik iets heb met kabelliftjes, oftewel téléfériqueskes, zoals het wat leuker klinkt. Waar we ook op reis gaan, of het in een buurland is of buiten Europa, ik moet een kabelliftje gedaan hebben. Dus gingen we vol enthousiasme naar Cordoba (onder meer bekend van de reeks ‘Eigen Kweek’). Goed nieuws en slecht nieuws: slecht nieuws voor mij, ik kon niet profiteren van de attractie want ze waren op jaarlijks verlof. Goed nieuws voor jou: ze zijn nog de hele zomer open!
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
