Het leek in de sterren geschreven: George kwam ter wereld op de dag dat zijn mama en papa precies zeven jaar samen waren.
BABYB(R)ABBELS – Letitia (21): ‘Die onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je kind is met niets te vergelijken’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Letitia (21) vindt een kind het mooiste wat er is en voelt zich als mama elke dag zelfzekerder worden. ‘Die onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je kind is met niets te vergelijken’, klinkt het.
Letitia (21) en Jarne (22) werden in augustus de trotse ouders van George. ‘Jarne en ik zijn ondertussen zeven jaar samen’, vertelt Letitia. ‘We zeiden al aan het begin van onze relatie dat we onze zoon later George wilden noemen. Het leek in de sterren geschreven: George kwam ter wereld op de dag dat zijn mama en papa precies zeven jaar samen waren.‘
‘Al na vier weken zwangerschap wist ik dat ik zwanger was. Ik werk als leefgroepbegeleidster dus moest ik meteen stoppen met werken. Dat viel voor mij best zwaar. Mijn job is een groot deel van mijn identiteit en wie mij goed kent, weet dat ik superveel voldoening uit mijn werk haal. Opeens had ik zoveel vrije tijd. Maar al snel was daar die befaamde ochtendmisselijkheid die bij mij ieder moment van de dag opdook. Ik kon de geur van kip niet verdragen en confituur werd absoluut een no go.’
Zwanger in tijden van corona
‘Na drie maanden voelde ik me eindelijk wat beter. En toen kwam daar het coronavirus aanwaaien. Ik wilde gaan shoppen voor de baby, met vriendinnen en familie afspreken en mijn zwangerschap met hen delen, maar dat kon nu niet. De weken van mijn zwangerschap gingen zo traag voorbij doordat ik alleen maar thuis kon zitten. Mijn buikje begon eindelijk te groeien, maar alleen mijn man kon het bewonderen.‘
De weken van mijn zwangerschap gingen zo traag voorbij doordat ik alleen maar thuis kon zitten.
‘Uit de NIPT-test bleek dat we een jongetje verwachtten. Onze eigen kleine George. Ik vond zwanger zijn zo bijzonder. Ongelofelijk wat een vrouwenlichaam allemaal kan! Ik genoot enorm van de bewegingen in mijn buik. Door de coronacrisis werd ik verplicht mijn zwangerschap in alle rust te beleven en uiteindelijk ben ik daar ook wel dankbaar voor. Alleen het feit dat ik dit niet met mijn ouders kon delen, vond ik ontzettend jammer.’
Filmscène
‘Toen Jarne op 11 augustus ‘s avonds eten aan het klaarmaken was, braken mijn vliezen. Hij legde alles neer en net zoals in de film spurten we met onze tas en een handdoek de auto in. Ik had geen last van weeën, dacht ik. Die pijn in de rug bleken achteraf toch weeën te zijn. Zowel de vroedvrouw als ikzelf gingen ervan uit dat het nog wel een tijdje zou duren voor the real deal zou beginnen.’
‘Ik moest een COVID-19-test ondergaan, waarna de weeën echt heel heftig begonnen te worden. Ik kon ze moeilijk opvangen en brulde dat de baby er nu direct uit moest. De vroedvrouwen keken raar op, want ik was er op dat moment amper een uurtje. Ik bleek al vijf centimeter ontsluiting te hebben en dus vond ik het wel tijd voor een epidurale verdoving. Volgens de vroedvrouwen kon ik gerust zonder dus zo gezegd, zo gedaan.’
Volgens de vroedvrouwen kon ik gerust zonder epidurale verdoving. Zo gezegd, zo gedaan.
‘Ik kwam in een weeënstorm terecht en sloot me volledig af van de buitenwereld. Een kwartiertje later voelde ik de drang om te persen. Ik was er bijna! Na amper vijf minuten persen werd George geboren. Dat gevoel van je kindje voor het eerst te zien en op je borst te voelen, daar heb ik geen woorden voor.‘
Zalige kraamperiode
‘George was van in het begin een zeer tevreden mannetje en huilde amper. De borstvoeding liep verbazend vlot en we gingen een dag vroeger dan gepland naar huis. Ook de kraamperiode liep enorm rustig zonder al te veel bezoek en dat deed mij enorm goed. Ik nam de tijd om te helen en die razendsnelle bevalling een plaats te geven. Bevallen vond ik echt een aanslag op mijn lichaam. De eerste dagen na mijn bevalling voelde het alsof ik opnieuw moest leren stappen. Ik raakte na amper drie stappen al buiten adem, maar met de nodige tijd en de hulp van mijn man lukte het steeds beter.’
Bevallen vond ik echt een aanslag op mijn lichaam. De eerste dagen na mijn bevalling voelde het alsof ik opnieuw moest leren stappen.
‘Al mijn aandacht kon tijdens de kraamperiode naar George en mijn man gaan. We genoten van de eerste weken als een gezin. Hier en daar kwamen er wel een paar mensen naar ons lief mannetje kijken, maar dan vanop afstand of van achter het raam omwille van corona. Enkel de grootouders, meter en peter mochten iets dichter komen. Wij zaten écht op onze “blauwe” babywolk!’
Onvoorwaardelijke liefde
‘Ondertussen is George alweer vijf maanden oud en wat geniet ik van dat mannetje. Mijn man en ik zijn echt een goed team. Het ouderschap heeft ons nog dichter naar elkaar gebracht. Ik vind het zo fijn om de hele dag met hem bezig te zijn en hem te knuffelen. Ik weet dat deze tijd nooit terugkomt, dus ik wil er alles uithalen wat ik kan. Als mama voel ik mij iedere dag zelfzekerder worden. Vanaf dag één voelde ik mij een echte mama.’
Ik zou stiekem ook nog weleens acht uur aan een stuk willen slapen, mijn koffie warm drinken of een douche nemen voor twee uur ‘s middags.
‘George is als een puzzelstukje dat ontbrak en nu vallen alle stukjes in elkaar. Door hem ben ik een ander persoon geworden. Rustiger, tevreden met de kleine dingen. Wat mij echt verbaasde is die liefde. Die onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je kind is met niets te vergelijken.’
‘Tot nu toe vind ik het moederschap echt zalig. Al zou ik stiekem ook nog weleens acht uur aan een stuk willen slapen, mijn koffie warm drinken of een douche nemen voor twee uur ‘s middags. Ik ben open gebloeid door mijn zoon. Hij is het allermooiste geschenk dat ik ooit heb mogen ontvangen en ik ben daar elke dag zo ontzettend dankbaar voor.‘
‘Deze foto is genomen drie dagen voor mijn bevalling. Mijn schoonzus gaf ons toen een fotoboek cadeau met alle momenten die ze van ons heeft mogen vastleggen.’
‘Deze foto is een van mijn favoriete foto’s van onze zwangerschapshoot met mijn schoonzus Ankodak. Hier was ik 32 weken zwanger en ik herinner mij dat het warm was en dat het redelijk zwaar was om zo te poseren in die hitte. Maar het resultaat is prachtig!’
‘Dit is ook een van mijn favoriete foto’s van onze zoon. Je ziet niet veel, enkel z’n kleine, lieve voetjes. Hij was toen drie dagen oud en mijn schoonzus kwam dit beeld vastleggen.’
‘Deze foto werd tijdens de kraamweek gemaakt. Ik was net drie dagen bevallen. Ik vind deze foto zo bijzonder. Samen deden ik en mijn man alle verzorging voor George. We deden en ontdekten het allemaal samen en deze foto laat dat zien.’
‘Dit is onze eerste foto als gezin. George was hier twee weken oud.’
‘Dit is mijn favoriete foto van mijn man en George. Zo puur en intiem. Deze foto laat echt de liefde zien tussen hun beiden. En mijn hart wordt warm van de liefde die ik voel voor hen als ik naar deze foto kijk.’
‘Onze blik en lach zeggen alles wat wij voelen voor George. Mijn schoonzus legt al deze mooie momenten van ons vast en daar ben ik haar zo dankbaar voor.’
‘Hoe hij naar mij kijkt; dan loopt mijn hart over van liefde en dat kan je zien op deze foto.’
‘Ik vind dit zo een lieve en schattige foto van George. Zijn mooie blauwe ogen komen er zo goed uit. Is hij niet schattig?’
Foto’s: Ankodak
Meer verhalen in deze rubriek:
- Lore (30): ‘Bij de allerlaatste check bleek dat Yérôme een cyste op zijn hersenen had’
- Julie (28): ‘Toegeven dat ik mijn baby niet meteen doodgraag zag, vond ik heel moeilijk’
- Katrien: ‘Ik ging op routineafspraak bij de gynaecoloog. Drie uur later werd Nora geboren.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
