Gisteren liet redactrice Isa haar gsm thuis liggen. 'De horror', vond ze aanvankelijk. Maar al snel leerde ze de geneugten van een smartphonevrij leven kennen. 'Ik kon ineens zo goed luisteren en mijn duim doet minder pijn.'
's Morgens is het altijd lopen, rennen, vliegen. En dan maak je fouten. Grote, pijnlijke, onomkeerbare blunders. Zoals je gsm op tafel laten liggen in de woonkamer. Even dacht ik toen ik op de bus zat: ik keer terug naar huis. Maar aangezien ik een uur moet pendelen, zette ik mijn reis verder. Zonder gsm. Zonder contact met de wereld. Zonder mijn plaatjes- en praatjesmaker. Mijn hart bloedde. Ik besloot er een experimentje van te maken: hoe functioneer ik zonder mijn o zo geliefde smartphone?
Een normale dag ziet er als volgt uit:
-
Om 6u40 gaat de wekker af op mijn gsm die naast me op het nachtkastje ligt.
-
Tijd voor een badje: Instagram checken.
-
Timecheck op de gsm: 7u14.
-
WhatsApp-berichtjes lezen op de trein.
-
Op het werk af en toe eens spieken wat er gaande is op social media. Maar heel vlijtig werken hoor, Meneer Grote Baas.
-
Praten zou té sociaal zijn: WhatsApp en andere social media checken op de trein naar huis.
-
Foodstagrams maken van het eten.
-
Het kost bloed, zweet en tranen, maar die gsm moet aan de kant. Qualitytime met mijn man nu. Ik heb een aandachtspanne van een goudvis. Én gsm'en én praten kan ik niet tegelijkertijd. Ik kies voor mijn relatie. Aan liefde moet je werken.
Mijn gsm-loze dag verliep net iets anders:
-
Hoe laat is het? Kan iemand mij vertellen hoe laat het is?
-
Mag ik een berichtje sturen met jouw gsm?
-
Ik voel me zo naakt.
-
Wat moet ik nu met mijn handen?
-
Ik wil een foto nemen (pruilt).
-
Moet ik nu echt naar het grote bord lopen om te weten wanneer m'n trein komt?
-
Kan iemand mij vertellen hoe laat het nu is?
-
Ik wil mijn mama bellen.
-
Het leven is zo oneerlijk.
-
Shit, hoofdrekenen. Hoe moet da nu weer?
-
HOE. LAAT. IS. HET?
Kan iemand mij nu eindelijk vertellen hoe laat het is?!
Ondanks alle 'frustraties', was een gsm-loze dag... bevrijdend. Ik wil nu niet als een hippie op champignons klinken, maar je ziet veel meer op een smartphoneloze dag. Je nekt doet ook minder pijn; hallo wereld! Je praat, want je kan niet tokkelen. Je ontspant, de race om de meeste likes is zo ver weg. Je bent even alleen met jezelf; het is bevrijdend (daar heb je 'm weer) om even NIET te weten dat je collega een scheet heeft gelaten op Whatsapp. Je herontdekt lezen op papier. Dag krant, dag boek, dag Flair, wat heb ik je zo gemist.
Mijn telefoondetox is voor herhaling vatbaar. Maar als ik 's avonds thuiskwam, kon ik mijn lieve telefoontje niet snel genoeg omarmen: 14 likes op Instagram en 26 gemiste WhatsApp-berichtjes. Score!
Lees ook
14 smartphonehoesjes voor echte fashionista's
6 struggles van vrouwen in de zomer
9 struggles die mensen met een spierwitte huid herkennen
