Lien is een ploetermoeder van twee, loving wife, trotse nerd én boss lady met een zwak voor gefrituurde snacks. Ze is verliefd op mooie zinnen en heeft naar eigen zeggen veel te veel meningen.
In onze gelijkheidsenquête naar aanleiding van Vrouwendag noemt 63% van jullie zichzelf een feministe. Ik reken mezelf daar uiteraard bij. In grote delen van de wereld worden vrouwen nog steeds op gruwelijke wijze gediscrimineerd, enkel omdat ze vrouw zijn. Het is mijn en bij uitbreiding de verantwoordelijkheid van álle vrouwen om er mee voor te zorgen dat op termijn iedereen gelijk is. Dat wil echter niet zeggen dat ik akkoord ben met alle manieren om dat doel te halen. Zo viel ik bijna achterover toen ik las dat op een recente feministische betoging in Brussel iedereen welkom was om mee te betogen BEHALVE – en ik citeer – 'mannen van wie de seksuele identiteit overeenkomt met het biologische geslacht waarmee zij geboren zijn'. Lees: bijna alle mannen.
Zijn we ondertussen het station niet gepasseerd waarbij we álle mannen de schuld geven van het onrecht dat vrouwen door sommige mannen wordt aangedaan? Face it ladies: op onze weg naar gelijkheid zullen we het toch vooral sámen met de mannen moeten klaren, in plaats van hen uit te sluiten en als 'de vijand' aan te duiden. We gaan de mindset van die Neanderthalers – hey, Donald! – die nog steeds geloven dat ze superieur zijn aan een vrouw écht niet veranderen door hen op exact dezelfde manier te behandelen, wel integendeel.
Meer nog: mijn persoonlijke ontwikkeling op bijvoorbeeld carrièregebied heb ik mee te danken aan mijn fantastische partner: een man nog wel, in mijn geval. Zo beslisten we na de geboorte van onze jongste zoon dat niet ik, maar wel hij tijdelijk minder zou gaan werken om de zorg voor ons gezin te kunnen bolwerken. Graag voeg ik toe dat dat bij zijn job in de übermannelijke bouwsector helemaal geen evidentie was. En die geweldige man zou dus niet welkom geweest zijn op de betoging in Brussel, omdat hij man is? Terwijl ik gemakkelijk vijf vrouwen kan opnoemen die mij mijn professioneel succes net níét gunden?
En nog wat die carrière betreft: moeten we er niet voor zorgen dat onze dochters er vanaf hun geboorte even hard voor gaan als onze zonen? Dat ze studeren, ook die richtingen die vroeger als 'mannelijk' werden omschreven? En dat ze het tijdens een sollicitatie halen van een mannelijke kandidaat, gewoon omdat ze de beste kandidaat zijn voor de functie, en niet omdat er alleen vrouwen mochten solliciteren? Een job waarbij ik het heb gehaald van een betere mannelijke kandidaat, simpelweg omdat ik vrouw ben? Ik wil ze niet hebben!
Meer nog: ik zou het een complete belediging vinden van mijn talent en competenties. Ik ben er ook van overtuigd dat vrouwen die op deze manier in een job belanden, op de werkvloer anders worden bekeken dan vrouwen die het haalden op basis van hun kwalificaties. En dan ben je terug bij af. Ik wens iedereen daarom een fantastische Vrouwendag, maar ik hoop vurig dat er ooit een dag komt, dat we die niet meer nodig hebben.
Meer columns van Lien lezen:
