'Ik begrijp de leefwereld van de jongeren die ik vandaag op het rechte pad help heel goed.'
Suzannes dyslexie en moeilijke schoolcarrière hielden haar niet tegen om haar dromen na te jagen
Suzanne weet al sinds haar jeugd dat ze dyslexie heeft, maar de leerstoornis hield haar niet tegen om haar dromen na te jagen. Integendeel, het vormde niet alleen haar persoonlijkheid, maar ook haar kijk op de wereld. Nu gebruikt ze haar creativiteit, vriendelijkheid en enthousiasme om jongeren in moeilijkheden te begeleiden. Een veeleisende, soms vermoeiende, maar vooral uitdagende job!
‘Als kind kreeg ik de diagnose dyslexie. Studeren ging moeilijk. Ik had bij alles wat ik moest leren hulp nodig en raakte regelmatig ontmoedigd. Ik kon mijn leermoeilijkheden niet afstemmen op het onderwijs en kreeg gedurende mijn schoolcarrière met heel wat hindernissen te maken. Mijn leerkrachten boden mij geen alternatieve manieren aan waarmee ik kon bewijzen dat ik niet dom was en ik werd regelmatig scheef bekeken. Het werd voor mij dus vrij snel duidelijk hoe complex het leven is, maar ik realiseerde me gelukkig dat, ondanks alle moeilijkheden, alles mogelijk is, zolang je maar jezelf blijft.’
Van psychologe naar opvoedster
‘In het middelbaar koos ik voor een artistieke studierichting. Het stelde me in staat mijn creativiteit te ontwikkelen en mezelf uit te drukken op andere manieren dan spreken of schrijven. Na de humaniora waagde ik mij, zonder veel vertrouwen te hebben in mijzelf, aan de studie psychologie. Ik wist op dat moment nog niet goed wat ik in het leven wilde doen, waar ik heen wilde en wie ik zelf was. Het heeft dan ook niet lang geduurd voordat ik een punt zette achter die studie. Ik besloot om mijzelf op de eerste plaats te zetten, naar mijzelf te luisteren, mijn gevoelens te leren begrijpen en op zoek te gaan naar wat ik echt graag wilde doen in het leven. Om uit te zoeken waar ik thuishoorde, volgde ik een aantal stages, en zo belandde ik uiteindelijk in de jeugdhulp. Daar voelde ik mij voor het eerst écht thuis.’
Iederéén heeft een ongelooflijke rijkdom in zich en iedereen heeft het recht om zich voor de volle honderd procent thuis te voelen in de maatschappij.
‘Ik ging aan het werk bij La Capucine, een opvang en educatieve hulpdienst voor kinderen en jongeren. Tegelijkertijd volgde ik een opleiding tot opvoedster. Het heeft uiteindelijk drie jaar geduurd voordat ik dat diploma op zak had, maar ik was zo ontzettend fier op mijzelf toen het eindelijk zover was! Na mijn studies belandde ik bij het Medisch-Pedagogisch Instituut La Providence. Daar kreeg ik de kans om jongeren te begeleiden, een job die ik vandaag nog steeds ontzettend graag doe. Het feit dat ik in het verleden in een artistieke richting zat én ook zelf heel wat moeilijkheden heb gekend, zorgt ervoor dat ik de wereld van de jongeren die ik help perfect kan begrijpen.’
Stereotypen
‘Ik vind het een voorrecht om jongeren op het rechte pad te helpen. Ik zie mijzelf dan ook niet als hun redder, maar eerder als een gids die hen er weer bovenop helpt. Dat vergt natuurlijk heel wat motivatie en doorzettingsvermogen, maar het doet ontzettend veel deugd om hun vertrouwen te winnen en te zien hoe ook zij uiteindelijk langzaam maar zeker hun dromen durven na te jagen. Iederéén heeft een ongelooflijke rijkdom in zich en iedereen heeft het recht om zich voor de volle honderd procent thuis te voelen in de maatschappij. Ik hoop dat we dat in de toekomst met z’n allen kunnen inzien. Het lijkt helaas een eeuwigheid te duren om stereotypen te doorprikken en we hebben nog een lange weg te gaan, maar ik blijf er wel vertrouwen in hebben.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
