Twee maanden lang ’s ochtends op een halflege trein zitten of niet in de file staan geeft je gemengde gevoelens.
11 gevoelens die je hebt als de zomervakantie voor jou helemaal geen vakantie is
Jeetjemina, het is alweer juli. De tijd van het jaar die door geprivilegieerde gelukzakjes ‘vakantie’ kan genoemd worden. Als jij niet bij die groep hoort, zal je de komende weken naast een gezonde portie zelfmedelijden ook het volgende arsenaal aan emoties voelen.
Je ontwikkelt een tijdelijke antipathie voor iedereen die wel twee maand zomervakantie heeft (lees: het onderwijs).
Je zou het ook jaloezie kunnen noemen, maar daar is je trots te groot voor.
Je begint je carrièrekeuze zoals elke zomer weer in twijfel te trekken.
Ja, je wéét dat je er ook voor had kunnen kiezen om leerkracht te worden. Maar je weet ook dat je niet het geduld hebt om elke dag voor een bende kinderen – of erger nog: tieners – te gaan staan. Mag je alsjeblieft gewoon even zeuren en klagen?
Je dagdroomt over hoe jij twee maand verlof zou vullen.
Slapen, eten, slapen, reizen, slapen, eten… Klinkt heerlijk.
Je vindt het stiekem een beetje grappig wanneer het regent in juli en augustus. Op weekdagen, that is.
Sadistisch, jij?
Je kijkt met heimwee terug naar die jaren waarin je wel zomervakantie had en je beseft dat je een ondankbaar schepsel was dat dat niet genoeg waardeerde.
Je weet pas wat je hebt wanneer je ’t kwijt bent, zeker?
Aan de andere kant kan je extra hard genieten van de veel kortere vakantie die je deze zomer wel hebt.
Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd!
Twee maanden lang ’s ochtends op een halflege trein zitten of niet in de file staan geeft je gemengde gevoelens.
Je hebt het gevoel dat níémand moet werken, behalve jij. Maar je humeur wanneer je op het werk aankomt, is wel beduidend beter.
Wanneer je op 1 september weer tussen lawaaierige leerlingen zit die honderduit vertellen over hoe lit hun vakantie was, begin je de zomervakantie bijna te missen.
Wanneer je hen dan nog moet vragen hun rugzak van een van de weinige zitplaatsjes af te nemen, voel je je helemaal een oude zeur.
Je zit veel vaker dan zou mogen met een kater op het werk omdat je de avond ervoor met je vriendinnen mét vakantie – we zullen hen even VMV’s noemen – ging drinken.
Hun vakantiestemming werkt elke keer zo aanstekelijk, met alle gevolgen van dien.
Je probeert de Instagrampagina’s en andere sociale media van die VMV’s angstvallig te vermijden.
Maar je liket hun vakantiekiekjes toch wanneer je ze ziet, want je wil niet die jaloerse vriendin zijn.
Zelfbruiner is je beste vriend in de strijd om niet te erg af te steken tegen je VMV’s.
Again: je vindt het stiekem wel leuk wanneer het regent in juli en augustus. Sorry not sorry.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
