‘Ik koos voor een carrièreswitch omdat de collegialiteit in de praktijk waar ik werkte ver te zoeken was.’
Lynn (29) laat in haar portemonnee kijken: ‘Mijn man en ik hebben een gezinsinkomen van € 4450’
De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Lynn (29) is logopedist in een revalidatiecentrum en logopedist in bijberoep en praat open over haar financiën.
‘Sinds twee jaar werk ik als logopedist in een revalidatiecentrum. Daarvóór was ik net geen zeven jaar aan de slag als zelfstandig logopedist. Ik koos voor een carrièreswitch omdat de collegialiteit in de praktijk waar ik werkte ver te zoeken was en ik steeds meer het gevoel had dat ik niet meer graag werkte. Ik vond mezelf te jong om elke dag met tegenzin te werken. Anderzijds ben ik van werk veranderd vanwege het financiële plaatje. Ik klopte erg zware weken en werd niet eens betaald voor de helft van de uren die ik in werkelijkheid deed, met als gevolg dat ik na belastingaftrek soms maar € 1200 per maand overhield. Veranderen van werk was destijds een keuze uit noodzaak om niet met een burn-out te eindigen, en ik ben blij dat ik het heb gedaan.’
Meer voldoening
‘In theorie doe ik nog steeds hetzelfde werk als toen ik zelfstandige was, maar de doelgroep – ik werk met kinderen die bijvoorbeeld autisme, ADHD en/of een mentale beperking hebben – brengt meer voldoening. Niet alleen de doelgroep doet dat, ook mijn collega’s zijn in korte tijd vrienden geworden. We wisselen niet alleen kennis uit, ik zie hen ook buiten de werkuren. Bovendien ben ik tevreden over mijn nettoloon: ik krijg elke maand € 2000 op mijn rekening gestort.’
‘Het is wel jammer dat mijn werkgever mijn anciënniteit niet meegenomen heeft, waardoor ik elke maand zo’n € 200 misloop. Bovendien is het in mijn sector niet mogelijk om opslag te vragen. Er wordt met barema’s gewerkt, maar dat is dan ook vrijwel het enige nadeel. Momenteel ben ik nog in bijberoep aan de slag omdat ik destijds in loondienst ben gestart met een contract van bepaalde duur, waardoor ik de deur van het zelfstandig zijn op een kiertje wilde houden. Inmiddels heb ik een vast contract en begeleid ik in bijberoep nog één jongen, wat zorgt voor een extra van € 150 per maand.’
Durven springen
‘Mijn man en ik hebben een gezinsinkomen van € 4450 en lossen een relatief zware lening van € 2000 per maand af voor ons huis. We kregen de kans om een te renoveren woning te kopen in het dorp waar we opgroeiden. Het was een totaalrenovatie die financieel gezien vijf jaar te vroeg kwam, maar soms moet je durven te springen. Daardoor is de aflossing best pittig, maar als je op het huis van je dromen botst, zou je gek zijn om dat te laten schieten. Voor ons is het niet onmogelijk om die lening te dragen, maar het betekent wel dat we daarbuiten niet te gek moeten doen. Voor mijn auto betalen we € 400 per maand af, en onze gsm-abonnementen bedragen samen ongeveer € 75. Wat betreft de voorschotfacturen voor gas en elektriciteit zitten we aan € 320 per maand, en we schatten dat ongeveer € 40 per maand naar water gaat. Op vlak van boodschappen zijn we strikt: we storten allebei € 250 per maand op een gedeelde rekening, en die € 500 is het budget waarmee we het moeten doen.’
Ticket naar vrijheid
‘Er staat € 24.000 op mijn spaarrekening. Een maand geleden was dat € 30.000 meer, maar ik heb recent onze nieuwe maatkeuken betaald, en dat geld zien verdwijnen zorgde bijna voor een kleine paniekaanval. Ik stort liever in één keer een iets groter bedrag op mijn spaarrekening, al vind ik het voor mijn gemoedsrust belangrijk om een spaarboekje te hebben. Geld is nu eenmaal je ticket naar een bepaalde vrijheid en zorgt ervoor dat je minder zorgen hebt. En als je minder zorgen hebt, ben je gelukkiger. Toen mijn vader kanker kreeg, heb ik gezien wat de financiële impact van ziekte kan zijn en heb ik ervaren dat het ook om andere redenen zinvol is om een spaarboekje te hebben.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
