Gilles De Coster (38) brengt op zondagavond weer spanning naar de Vlaamse huiskamers met ondertussen al z’n vierde seizoen van ‘De Mol’. Het programma maken en presenteren doet hij telkens weer met plezier, zelf deelnemen zou hij minder zien zitten. ‘Tenzij ik zelf de Mol zou mogen zijn’, aldus de presentator.
Mocht jij een onbekende Vlaming zijn, zou je dan willen deelnemen aan ‘De Mol’?
‘Ik ben een controlefreak en kan niet goed om met het idee om ’s morgens te moeten opstaan zonder te weten wat ik die dag ga doen en waar ik die avond zal slapen. Daar zou ik echt moeite mee hebben, dus ik denk dat ik als kandidaat toch zou passen voor “De Mol”, tenzij ik de Mol zelf zou mogen zijn. Dan weet ik natuurlijk wél dat ik drie weken weg zal zijn van huis en niet elke dag zal moeten bibberen over mijn lot.’
Welke karaktereigenschappen die jij bezit, zouden jou als de mol de das kunnen omdoen?
‘Ik vrees dat ik iets te empathisch ben om een goede Mol te kunnen zijn. Ik zou het verschrikkelijk vinden om als Mol een aantal mensen een mes in de rug te moeten planten. Hoewel Pieter, de Mol van vorig seizoen, daar wel een mooie uitleg voor had. Hij omschreef de Mol als kader van het spel waarbinnen alles mogelijk is. En dat volg ik wel. Maar ik zou het toch heel moeilijk hebben met eliminaties, omdat ik weet hoe hecht je in een minimum van tijd word met je medekandidaten.‘
Als Mol moet je ook een serieuze durver zijn. Bezit jij zelf ook over een stevige dosis lef?
‘Neen, ik ben een gigantische broekschijter. (lacht) De redactie daagt me regelmatig uit om een van de proeven zelf te proberen. Het eerste jaar heb ik me laten overhalen om in de Ardennen aan een brug te gaan hangen om die ene proef te testen, waarbij de kandidaten zichzelf moesten losklikken en in het water vallen. En dat heb ik overleefd. Maar een bungeesprong, dat doe ik voor geen geld van de wereld. Ik heb daar echt schrik van.
Ben jij een angstig persoon?
‘Dat valt nogal mee. De proef die vroeg om de nacht door te brengen in een totaal verduisterde kamer waarin een spin zich schuilhield, daar zou ik eerlijk gezegd niet staan voor te springen. Ik zou ze misschien wel gedaan hebben, maar zou dan gewoon in een hoek van de kamer gekropen zijn en geen oog dichtgedaan hebben. Voor de rest heb ik weinig angsten.’
En hoe moeilijk zou jij het ermee hebben om als Mol staalhard te moeten liegen?
‘In het kader van het spel heb ik daar geen problemen mee. Vorig jaar hebben we “De Mol” gemaakt met een aantal nieuwe medewerkers, die nooit eerder hadden meegewerkt aan het programma. De medewerkers van het eerste en tweede seizoen die niet meewerkten aan het derde seizoen fungeerden toen als testpubliek. Met hun voeten spelen vond ik het plezantste dat er was! In die omstandigheden kan ik liegen zonder te verpinken.’
Vind je in andere omstandigheden leugens wel onvergeeflijk?
‘Nee, helemaal niet. Als ik door Jehova getuigen wordt aangeklampt op straat, heb ik ook geen tijd, hé. Iedereen liegt per dag tig keer vaker dan hij zelf beseft. Natuurlijk hangt het voor een groot deel af van waarover je liegt. In het algemeen vind ik dat je zo eerlijk mogelijk in het leven moet staan. Maar ik vind leugens zeker niet onvergeeflijk.‘
Lees ook:
