4,5 jaar geleden maakte de 26-jarige Julie Van den Steen haar debuut op radiozender MNM. Voor Flair maakte het jonge radiotalent een gaatje in haar agenda vrij voor een oprechte babbel.
In een gezellige koffiebar in hartje Gent ontmoette ik de sidekick van Peter Van de Veire. Radiostem Julie Van den Steen was toen amper 23 jaar oud en allesbehalve een ochtendtype. ‘Ik sta op met keiveel wallen, een stinkende adem en ook mijn haar is één grote ramp’, vertelde ze me met haar wondermooie radiostem. Maar dat is een kant van zichzelf die Julie ook wil laten zien. ‘Het is volkomen normaal dat je eens minder goed voor de dag komt of rondloopt met een rothumeur. Een perfect leventje is dikke zever’, aldus Julie, die sinds eind augustus 2014 elke werkdag om 3 uur opstaat om de Ochtendshow te presenteren.
Sinds anderhalf jaar ben je de sidekick van Peter. Hoe kijk je terug op die periode?
‘Ik ben in het wereldje gerold door mijn deelname aan de MNM-talentenjacht Rock ’n Roll Radio Highschool, een project voor radiostudenten van zes Vlaamse hogescholen. Nadat ik een avond had gepresenteerd, kreeg ik de vraag of ik stemtesten wilde doen. Op dat ogenblik was het woord sidekick nog niet gevallen. Dat kreeg ik pas te horen toen ik in Leuven een erg bizarre proef moest afleggen, waarbij ik onder andere de opdracht kreeg om een dwerg te zoeken. Heel bizar, want ik werd ook een hele dag met een camera gevolgd om te zien hoe ik daarop reageerde. Een week later – toen ik aan mijn bureau zat om te studeren voor het toegangsexamen Radio aan het RITS – werd ik gebeld door Peter. Hij zei: “Julie, je hebt een job.” Na dat telefoontje was ik zo euforisch dat ik wel twee minuten van blijheid heb staan gillen. Ondertussen zijn we anderhalf jaar verder en prijs ik me heel gelukkig dat mijn droom is uitgekomen. Nadat ik werd aangenomen, heb ik lang op een roze wolk gezeten. Maar soms word je wel naar beneden gesleurd, al wegen de downs niet op tegen alle hoogtepunten van de afgelopen rit. Radio maken is niet enkel wat staan lullen door je microfoon. Ik werk hard en moet elke dag de discipline hebben om op tijd onder de wol te kruipen. ’
Ik sta op met keiveel wallen, een stinkende adem en ook mijn haar is een ramp.
De bijnaam ochtendprinses is je dus niet echt op het lijf geschreven?
‘Helemaal niet, maar radio is mijn passie. Hoewel ik elke werkdag om 3 uur de wekker hoor afgaan en bijna geen sociaal leven meer heb, hou ik met hart en ziel van mijn job. Ik krijg constant de kans om met mijn ogen te stelen en leer elke dag bij. Ondanks het leeftijdsverschil van 21 jaar klikt het ook erg goed met Peter. Er is een goede chemie tussen ons, al zou hij mijn vader kunnen zijn. Peter straalt ook een zekere rust uit. Wanneer ik bij hem ben, voel ik me altijd op mijn gemak. Als ik alleen moet presenteren, ga ik kapot van de stress. Soms krijg ik mijn zenuwen niet onder controle en moet ik zelfs een beetje overgeven.’
Heel wat mensen dromen van je job. Krijg je soms jaloerse reacties?
‘Ik krijg soms wel eens te horen dat ik deze job enkel mag doen omdat ik een schoon snoetje heb of omdat ik het goed kan uitleggen. Een frank bakkes die zich uit iedere situatie kan lullen. Zulke reacties zijn allesbehalve fijn, want dan lijkt het alsof ik geen talent heb, maar enkel een grote mond. Het zijn vaak mannen die dat soort commentaren geven. Sommigen radiogasten schrikken precies dat ik een mening heb. Dan denk ik: “Niet enkel de grote machomannen kunnen zich alles permitteren.” Maar die gedachtegang is helaas geen uitzondering. Kijk naar Danira Boukhriss. Hoeveel shit heeft ze niet over zich gekregen door haar deelname aan De Slimste Mens Ter Wereld? Als ze een man was geweest, zou geen haan daarnaar kraaien. Dat zijn zo van die dingen die ik niet kan verdragen. Als ik dan hoor dat ik een job op de radio heb gekregen vanwege mijn uiterlijk, dan denk ik echt “fuck off”. Ik heb mijn eigen strepen verdiend om op die plaats te zitten, al heb ik natuurlijk ook mijn portie geluk gehad. Ik werk hard om mijn doelen te bereiken, maar ik zal nooit mijn elleboog gebruiken om een strijd te winnen. Ik ben geen bitch zoals sommigen beweren.’
Je ziet er eerder een vrolijke spring-in-‘t-veld uit.
‘Is dat zo? (lacht) Ik heb nochtans van die dagen dat ik niet uit mijn bed wil komen en denk dat de hele wereld tegen mij is. Ik sta op met keiveel wallen, een stinkende ochtendadem en ook mijn haar is één grote ramp. Maar ik vind het belangrijk om ook die kant van het leven te tonen. Ik beschouw mezelf niet als een rolmodel, maar als ik zie hoeveel jonge meisjes me op Instagram volgen, wil ik niet enkel een perfect plaatje tonen. Want een perfect leventje is dikke zever. Het is helemaal normaal als je eens een slechte dag hebt, met een rothumeur of puist rondloopt. Dat is allemaal prima, zolang je maar positief en vrolijk in het leven staat. Er is al te veel onnodige negativiteit in de wereld.’
Als ik hoor dat ik een job op de radio heb gekregen door mijn uiterlijk, dan denk ik echt “fuck off”.
Ben je eigenlijk tevreden met je uiterlijk?
‘Sinds ik werk, betrap ik me op het feit dat ik meer aandacht aan mijn uiterlijk besteed. Elke dag sta ik een uur vroeger op om me toonbaar te maken, want er worden in de studio vaak foto’s getrokken. En met een laagje schmink zie je mijn wallen minder. (lacht) Soms zijn er dagen dat ik om 4 uur ’s ochtends – het uur dat ik normaal vanuit Gent naar Brussel vertrek – nog steeds niets heb om aan te trekken, al puilt mijn kleerkast uit. Volgens mij is dat ’n probleem waarmee veel vrouwen kampen.’
Je hebt in korte tijd veel bereikt. Heb je geen schrik dat je snel aan je limiet gaat zitten?
‘Het is een erg akelige gedachte dat mensen bepaalde verwachtingen hebben en dat je niet weet of je daaraan kan beantwoorden. Toen ik vorig jaar allerlei aanbiedingen kreeg voor leuke projecten, ben ik wel even geblokkeerd en heb ik Peter moeten inschakelen om mijn hart te luchten. Ik denk heel hard na over de keuzes die ik maak in mijn leven, ook omdat ik niet wil opbranden. Ik heb heel wat leuke ideeën in mijn hoofd, maar ik heb elke dag angst dat er geen inspiratie meer komt. Daarom doe ik nooit iets overhaast en weeg ik mijn keuzes goed af. Gelukkig krijg ik de kans om in mijn tempo te groeien. Sinds dit jaar mag ik een aantal televisieformats uittesten bij één. Maar als ik bijvoorbeeld ooit een aanbieding zou krijgen om een televisieprogramma te presenteren, zal ik dat alleen maar aanvaarden als ik mezelf kan zijn. Authenticiteit vind ik erg belangrijk, zowel op radio als op televisie. Ik ben geen actrice en wil geen rolletje spelen.’
Ik werk hard om mijn doelen te bereiken, maar ik zal nooit mijn ellebogen gebruiken om een strijd te winnen.
Hoe ga je om met stress?
‘Wanneer mijn hoofd vol zit of als ik het even moeilijk heb, ga ik in mijn wagen zitten op de parking van de VRT. Dat klinkt behoorlijk louche, maar dan bel ik even naar mijn papa, oma of een of andere vriendin. Of soms doe ik lekker niets. Wanneer ik naar huis rijd, zet ik mijn radio van tijd tot tijd af. Dan wil ik enkel het geluid van mijn motor horen. Die klank brengt me tot rust. En als dat niet lukt, is wandelen nog steeds een goede optie. Op dat vlak ben ik echt een 60 jarige vrouw. Damn, eigenlijk ben ik helemaal niet rock-’n-roll. (lacht) ’
Vrees je niet dat je zelf ook een punt zal bereiken waarop je batterij platter dan plat is?
‘Mijn familie en vrienden zeggen me op tijd wanneer ik op de rem moet staan. Ook mijn ouders zijn erg nuchtere mensen en zullen voor me aan de alarmbel trekken als dat nodig is. Ik werk hard, maar mijn job voelt vaak niet aan als werk.’
Vind je het jammer dat je niet vaak met je vrienden op stap kan?
‘’s Avonds op café gaan met vrienden of vriendinnen zit er niet in, maar op een vrijdagavond moet ik naar buiten, want als ik dan blijf hangen in de zetel, val ik rond 20u in slaap. Ik ben van mening dat ik niet veel slaap nodig heb, maar als mijn vrienden dit lezen, gaan ze zeggen dat het bullshit is (lacht). Veel mensen vergelijken me met een koala die constant slaap nodig heeft. En ik geef toe dat ik af en toe wel een dutje doe. Maar tegenover mijn vrienden en familie vind ik het belangrijk om er genoeg te zijn, en ik weet dat ik daar soms door mijn job in faal. Iedereen staat altijd klaar voor mij, maar ik heb het gevoel dat ik voor mijn omgeving soms tekortschiet.’
Wat vind je het grootste nadeel van je job?
‘Af en toe pakken bepaalde magazines uit met interviews die ik nooit heb gegeven. Ik snap niet hoe dergelijke verhalen tot stand komen of uit hun context worden getrokken. Oké voor mij, maar ik vind het vooral erg dat mijn omgeving daarmee wordt geconfronteerd. Ik heb medelijden met mijn oma, die naar de markt gaat en al die dingen moet vernemen. Wanneer ze me dan belt, breekt echt mijn hart. ’
Wie is eigenlijk de échte Julie?
‘Ik ben een vrolijke flapuit die zegt waar het op staat. Maar wie Julie écht is, ben ik zelf nog aan het ontdekken. Soms vind ik Julie een heel ambetante, maar soms denk ik ook: “Dat is wel een toffe met wie ik wel eens op café wil gaan.” (lacht) Vroeger dacht ik altijd dat ik geen kinderen wilde, maar de laatste jaren denk ik daar wel meer over na. Maar ik ben nog maar 26 jaar. Strontjong, zoals Peter zou zeggen. Laat me eerst nog maar een beetje volwassen worden. (lacht) ’
Lees ook:
