‘Ik kijk naar huizen, maar ik zal geen etentje laten schieten om drie maanden vroeger een eigendom te kunnen kopen.’
Julie (22) is leerkracht: ‘Elke maand gaat er € 800 naar mijn spaarrekening’
De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Julie (22) is leerkracht in het tweede leerjaar en heeft een flexi-job in de horeca en praat open over haar financiën.
‘Toen ik bezig was met mijn bachelor in de journalistiek, brak de coronacrisis uit, met als gevolg dat ik slechts één jaar het normale studentenleven kon meemaken. Ik heb mijn studies op een heel vreemde manier moeten afronden. Hoewel ik bij aanvang overtuigd was van mijn studiekeuze – ondanks de beperkte werkzekerheid – werd het tijdens die periode duidelijk dat ik niet in de journalistieke sector wilde werken. Ik zette mijn opleiding door omdat ik het belangrijk vond om een bachelordiploma op zak te hebben, ongeacht de studierichting. Toen ik afstudeerde, wilde ik zo snel mogelijk op eigen benen staan, maar daarvoor was een inkomen noodzakelijk.’
Leerkracht in opleiding
‘Vakantiewerk bij een verzekeringsmaatschappij mondde uit in een eerste job, maar die bleek niet mijn ding te zijn. Niet veel later kreeg ik telefoon van een kennis die in het onderwijs staat en vroeg of ik interesse had om bij hen te starten als leerkracht. Dat idee begon te borrelen, maar omdat ik slechts vier dagen had voor het schooljaar zou beginnen, hield ik die boot af. De job van leerkracht bleef wel door mijn hoofd spoken, dus ik ging na wat mijn opties waren. Zo kwam ik uit bij het LIO-traject (leerkracht in opleiding, red.), een verkort traject om leerkracht te worden. Daardoor kan ik al voltijds voor de klas staan terwijl ik via avondonderwijs een lerarenopleiding volg. Die combinatie is pittig, maar het is het waard. Ik vind het geweldig om mijn leerlingen in enkele maanden te zien groeien. Als leerkracht draag je je steentje bij tot hun ontwikkeling bij, alsook bij elke stap die ze zetten. Er is werkelijk geen job die meer voldoening kan brengen. Voor sommige kinderen ben ik als het ware hun idool.’
Samenwonen, maar niet samen koken
‘Ik heb mijn job nodig om het leven te leiden dat ik voor ogen heb, maar het is voor mij ook geen straf om voor de klas te staan. Ik heb een nettoloon van € 2000 en doe een flexi-job in de horeca, wat maakt dat ik een inkomen van € 2100 per maand heb. Sinds anderhalf jaar woon ik samen met mijn beste vriendin in een appartement dat we huren via een andere vriendin. De huur bedraagt € 820 per maand en we betalen maandelijks € 100 voor de kosten van de gemeenschappelijke delen. Ons voorschot voor energie hebben we recent opgetrokken naar € 200, wat maakt dat ik op maandbasis ongeveer € 700 aan vaste kosten heb. Hoewel ik met mijn beste vriendin onder één dak woon, hebben we vanaf het begin beslist om niet samen te koken. Zij doet haar inkopen en ik de mijne. Voor buitenstaanders lijkt dat misschien afstandelijk, maar voor ons werkt die formule. We wilden vermijden dat we elkaar zouden vastzetten op vlak van eten.’
€ 800 sparen per maand
‘Doordat mijn vaste kosten € 700 bedragen, blijft er nog voldoende ruimte over om te sparen. Elke maand richt ik me op € 800, en dat lukt me goed, maar ik laat me wel regelmatig verleiden door reizen en shoppen. Mijn kleerkast puilt uit, maar kleding maakt me écht gelukkig. Het leven is niet uitsluitend werken en sparen. Je moet er ook van genieten! Die lijn trek ik door, want hoewel mijn beste vriendin en ik nog voor anderhalf jaar getekend hebben, houdt dat me niet tegen om zelf wat rond te kijken op de immomarkt. Toch zal ik geen etentje laten schieten om bijvoorbeeld drie maanden vroeger een eigendom te kunnen kopen. Dat heb ik er nu ook weer niet voor over. Ik zou graag samen met mijn partner kopen, maar die studeert nog, dus de vraag is nog maar of we dat aankunnen. Dat vraagstuk zal op termijn vanzelf beantwoord worden.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
