5 jaar na haar deelname aan ‘The Voice van Vlaanderen’ brengt de zangeres haar allereerste album ‘Limits’ uit.
Laura Tesoro: ‘Tijdens de schrijfsessies lachten ze soms dat ik te gelukkig ben om liedjes te schrijven’
5 jaar na haar deelname aan ‘The Voice van Vlaanderen’ brengt Laura Tesoro (23) aanstaande vrijdag haar debuutalbum ‘Limits’ uit.
Laura, je allereerste album, proficiat! Is er een reden waarom je je fans zo lang in spanning hebt gelaten?
Laura Tesoro: ‘Ik voel mij nu pas klaar om een album uit te brengen. Na mijn deelname aan ‘The Voice’ bracht ik op mijn achttiende verjaardag mijn allereerste single uit. Ik was jong en ik wist helemaal nog niet wie ik was als persoon of als artiest. De afgelopen 5 jaar zijn dan ook een zoektocht geweest. Dat is de reden waarom ik mijn andere nummers niet op het album heb gezet. Ik wou dat er één lijn in het album zat en dat is gelukt. Alle nummers van ‘Limits’ zijn in dezelfde periode geschreven, waardoor het album één verhaal vertelt.’
Hoe zou je het genre van het album omschrijven?
‘Edgy-pop, dus niet de mainstream afgelekte popmuziek. De bedoeling van ‘Limits’ was om duidelijk te maken wie Laura Tesoro is en welke sound daarbij hoort. En dit is het resultaat.’
Kan je het album in 3 concrete woorden omschrijven?
‘Persoonlijk, herkenbaar en helemaal Laura Tesoro.’
En wie is Laura Tesoro?
‘Energiek, gedreven en positief. Ik probeer altijd het positieve in alles te zien en probeer ook andere mensen positief te beïnvloeden.’
Heb je aan alle nummers meegeschreven?
‘Ja, ik werd voor de eerste keer volledig betrokken bij het productieproces en heb acht van de tien nummers geschreven. De andere twee nummers die ik niet heb geschreven, ‘Manners’ en ‘Press Pause’, heb ik wel helpen herschrijven zodat het een Laura Tesoro-nummer werd. Het album gaat volledig over mij, wat ik voel en wat ik heb meegemaakt. Dat vind ik er zo leuk aan: het is een verhaal geworden dat volledig strookt met wie ik ben. Wat het natuurlijk nog spannender maakt om te horen wat mensen ervan zullen vinden. Ik denk dat mensen van mijn leeftijd, tussen de 20 en 30 jaar, het moeilijkst zijn om aan te spreken, omdat zij bepalen wat cool is en wat niet. Van hun mening heb ik het meeste schrik.’
Waar heb je je inspiratie gehaald?
‘Volledig uit mijn eigen leven. Wie ik ben, hoe ik mij voelde de dag dat ik het schreef, wat ik de week ervoor had meegemaakt... De schrijfsessies vonden drie maanden lang plaats in Amsterdam. Onderweg voerde ik altijd gesprekken met mijn gitarist Steven, waar we achteraf soms inspiratie uit haalden. Soms gebeurde het ook dat ik in de studio aankwam en dat ik nog geen ideeën had. Het fijne was dat ik elke sessie met nieuwe mensen werkte, waarmee ik dan telkens opnieuw kennismakingsgesprekken had, waaruit ook weer ideeën voortvloeiden. Het album is daardoor dus echt heel persoonlijk geworden.’
Denk je dat je er ooit spijt van zal hebben dat je je nu zo bloot geeft?
‘Ik denk het niet. Ik geef mij inderdaad bloot, maar op een manier dat niemand exact weet waarover ik zing. Alles wat ik vertel, wil ik ook echt vertellen. Ik vond het belangrijk dat ik dingen kon prijsgeven over mijn leven, maar tegelijk ook de privacy van de mensen over wie het gaat kon respecteren. Ik wilde het ook op een manier vertellen dat andere mensen zich erin kunnen herkennen. Dat is het leuke aan muziek. Je kan het interpreteren hoe je zelf wilt. Ik probeerde de combinatie van persoonlijk maar herkenbaar echt te bewaren.’
Wat was voor jou het moeilijkste aan het creëeren van dit album?
Laura: ‘Het moeilijkste was en is inschatten wat anderen ervan zullen vinden. Je kan heel trots zijn op iets, maar het moet natuurlijk aanslaan.’
Heb je raad gevraagd aan je omgeving?
‘Ja. De nummers hebben thuis wel honderd keren door de boxen gegalmd (lacht). Mijn vriend Jordan heeft ze ondertussen al tig keer gehoord. Aan zijn mening heb ik veel. Hij houdt zich zelf niet bezig met muziek, maar snapt er wel genoeg van. Hij is dus eigenlijk de perfecte persoon om feedback van te krijgen. Hij kent mij goed, waardoor hij kon zeggen of het wel of niet bij mij past. Daarnaast is hij een goede referentie, omdat hij naar andere muziek luistert, zoals Drake. Dus als hij mijn muziek cool vindt, denk ik alright (lacht)!’
Gaan enkele liedjes specifiek over je vriend Jordan?
‘Iedereen die weet dat ik een vriend heb, weet waarover die nummers gaan, want dat is wel obvious, maar ‘Feel Alive’ en ‘Minutes’ heb ik inderdaad over Jordan geschreven.’
En wat vindt hij daar van?
‘We praten daar niet zoveel over, maar ik denk dat hij dat heel hard apprecieert. Het is echt een keigoede relatie en dit is mijn manier om te zeggen wat ik voor hem voel. Als je een nummer over iemand schrijft, zegt dat toch iets meer dan ‘ik zie je graag’. Dus ik denk dat hij dat stiekem heel cool vindt.’
Is het gemakkelijker om je gevoelens door middel van muziek te uiten?
‘Ik ben een open boek en echt een prater, dus ik heb geen moeite om mijn gevoelens te uiten, maar het is een andere en leukere manier om iets te zeggen. Ik vind dat je dingen mooier kan verwoorden in het Engels dan in het Nederlands. Ik vind het leuk om mijn gevoelens in een Engelse tekst te gieten en het zo poëtisch mogelijk te maken. Je doet er net iets meer moeite voor. Het klinkt ook mooier dan dat ik het er uitflap, zoals ik vaak doe (lacht).’
Heb je tijdens het schrijven aan ‘Limits’ ooit een writer’s block gehad?
‘Er zijn zeker en vast momenten geweest dat ik ’s morgens in de studio kwam en geen idee had waarover ik ging schrijven. Je maakt maar zoveel dingen mee in een bepaalde periode. Ik heb ook het geluk dat ik heel gelukkig ben op dit moment, dus veel drama om over te schrijven, is er niet. Tijdens de schrijfsessies zeiden ze soms al lachend dat ik te gelukkig ben om liedjes te schrijven (lacht). Maar ik ben nooit naar huis gegaan zonder iets te hebben. De ene dag ging het gewoon wat moeizamer dan de andere.’
Wat deed je dan als het even niet ging?
‘Er was altijd wel iemand die met een idee kwam. Zelfs door een slecht idee kreeg ik een ander en beter idee. Dat is de reden waarom ik graag met andere mensen schrijf in de studio. In mijn eentje zou ik dat niet kunnen. Als ik geen impulsen van andere mensen krijg, stopt het snel bij mij. Ik ben sowieso geen persoon die graag op zichzelf is. Ik word graag omringd door mensen.’
‘Enough’ lijkt een negatieve connotatie te hebben, klopt dit?
‘Ik zou het nummer niet per se negatief noemen. Ik wil niet doen alsof mijn leven rozengeur en maneschijn is. Het is fijn dat ik over alles kan schrijven, en dus ook over de mindere dingen. Die zaken behoren tot wie ik ben en die mij hebben gebracht waar ik nu sta. Ik zou het saai vinden om een album uit te brengen dat alleen maar over liefde gaat of dat alleen maar over negatieve dingen gaat. Dan zou het mijn leven niet reflecteren. Het is een rollercoaster van emoties en dat is het leuke eraan.’
Gaat het nummer over een specifieke situatie?
‘Dat nummer is toevallig het enige lied dat ik twee jaar geleden met mijn gitarist Steven heb geschreven en dus niet uit de songwritingsessies is voortgevloeid. ‘Enough’ gaat over iets dat ik toen heb meegemaakt. Uit die situatie heb ik geleerd dat ik mij moet omringen met mensen die het beste met mij voorhebben. Nu doe ik dat, maar dat is niet altijd zo geweest. Daar gaat het nummer over. De tekst zegt het letterlijk: het was nooit genoeg.’
Welk nummer is jouw favoriet?
‘Een van mijn favorieten is zonder twijfel ‘Limits’. Daarom heb ik er ook voor gekozen om dat nummer als eerste single uit te brengen en daarvan de titel van het album te maken. Het vat het album in één concreet woord samen. Het gaat over hoe ik ben tegenover mezelf en over hoe ik elke dag mijn grenzen probeer te verleggen. ‘
Je zingt daarin over grenzen verleggen. Zijn er dingen die jou tegenhouden in het leven of je carrière?
‘Vooral dat perfectionisme waarover ik zing in dat nummer beperkt mij. Die karaktertrek is heel positief maar tegelijk ook heel negatief. Langs de ene kant pusht het mij om te streven, om de beste versie van mezelf te zijn en zorgt het ervoor dat ik blijf groeien. Ik denk nooit “nu ben ik er”. Langs de andere kant houdt het mij tegen als ik de lat voor mezelf zo hoog leg. Het helpt niet als je denkt ‘ik ben niet goed genoeg’.’
Op het podium sta je vol zelfvertrouwen, maar ik kan me voorstellen dat je als jonge vrouw ook je onzekerheden hebt?
‘Zeker en vast! Ik ben ook maar een 23-jarig meisje. Het gevoel dat het niet genoeg is, is er altijd. Alles wat ik doe, gebeurt onder het kijkend oog van Vlaanderen. Iedereen heeft altijd een mening klaar. Na een tijdje vraag je je af of ze over de negatieve dingen gelijk hebben. Maar bij zulke vragen mag ik niet te veel stilstaan. Ik heb de kans gekregen, dus ik werk er keihard voor en zorg ervoor dat ik het verdien, maar dat wil niet zeggen dat ik er nooit onzeker over ben.’
Tenslotte nog: wat hoop je teweeg te brengen met je debuutalbum?
‘Ik hoop vooral dat mensen zich erin kunnen herkennen en dat ze er goedgezind van worden. Daarnaast hoop ik ook dat ze op de volgende zomertour er keihard op meezingen en -dansen.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
