Het Belgisch Raadgevend Comité Bio-Ethiek wil dat de overheid de wetgeving aanpast zodat personen met een handicap sekszorg kunnen krijgen. Lezeres Melanie is zo een seksuele dienstverlener. ‘Ik ben geen prostituee’, aldus Melanie. ‘Iedere mens heeft seksuele verlangens en nood aan intimiteit.’
‘Enkele jaren geleden werkte ik met mensen die mentaal beperkt zijn. Wat me opviel, was dat begeleiders vaak niet wisten wat te doen als een van die mensen een erectie kreeg tijdens de verzorging. Zulke zaken ziet men als grensoverschrijdend gedrag, terwijl iedere mens seksuele verlangens heeft en nood heeft aan intimiteit. Voor mensen zoals jij en ik is het gemakkelijk om die behoeftes te vervullen. Als je geen relatie hebt, kan je terecht bij een onenightstand. Een man kan naar een prostituee gaan, maar mensen met een beperking hebben die opties niet. Gelukkig bestaan er organisaties die daar wel aan kunnen voldoen.‘
Doodnormale mensen
‘Ik heb altijd gedacht dat ik zo’n job wel zou kunnen. De laatste jaren komt seksuele dienstverlening steeds vaker in de media, waardoor ik contact opnam met Aditi. Tijdens een vormingsbijeenkomst ontmoette ik een aantal vrouwelijke en mannelijke dienstverleners. Dat waren stuk voor stuk doodnormale mensen. Het stelde me gerust, waardoor ik besloot om de sprong te wagen. Sinds januari werk ik twee dagen per week als seksuele dienstverlener. Mijn vriend heeft geen moeite met wat ik doe, maar ik vind het lastig om over m’n werk te praten. Ik heb schrik dat ik hem daar op de een of andere manier mee kwets.’
Seks is maar een klein deel
‘De eerste keer een cliënt ontmoeten, is spannend, zowel voor hem als voor mij. Bij sommigen – die niet in staat zijn om zelf hun verlangens uit te drukken – is hun begeleider aanwezig tijdens de kennismaking. Soms zijn het de ouders of broers en zussen die Aditi contacteren. Die openheid vind ik mooi. De eerste ontmoeting is belangrijk, want er moet een klik zijn. Anders gaan we niet verder en komt er een andere dienstverlener. Tussen de cliënten is er een enorm verschil. De een is lichamelijk beperkt terwijl de ander een mentale achterstand heeft. Er zijn er die je eerst willen leren kennen vooraleer er iets seksueels gebeurt. Seks maakt zo’n klein deel uit van de dienstverlening. De nadruk ligt op intimiteit. Ik heb ook cliënten die alleen maar willen knuffelen. Ze mogen me alles vragen. Ik vind niks raar of gek. Ik zal hen nooit uitlachen, maar dat betekent niet dat ik alles doe.’
Ik ben blij dat ik mijn cliënten dat stukje intimiteit kan geven, want dat verdienen ze. Beeld je maar eens in dat je nooit wordt aangeraakt door een ander.
Dankbaar werk
‘Als ik hen zie opbloeien, weet ik waarom ik dit doe. Het is zo’n dankbaar werk. Ik werk nog 25 uur per week als bediende. Die job doe ik graag, maar het geeft niet dezelfde voldoening. Ik ben blij dat ik mijn cliënten dat stukje intimiteit kan geven, want dat verdienen ze. Beeld je maar eens in dat je nooit wordt aangeraakt door een ander. Een van mijn cliënten is lichamelijk gehandicapt door een ziekte. Het is een sympathieke man, maar hij is depressief. Onlangs diende hij een aanvraag in voor euthanasie. Dat soort zaken neem ik wel eens mee naar huis. Ik ben blij dat ik er tijdens de dienstverlening voor hem kan zijn, maar het is niet genoeg.Ik weet dat zijn pijn alleen maar groter wordt zodra ik weer wegga. Dat maakt het soms moeilijk om de knop om te draaien.’
Zielsgelukkig
‘Af en toe moet je duidelijk zijn zodat ze weten dat je uitsluitend komt omdat je wordt betaald. Contact na de dienstverlening is er niet, tenzij om een nieuwe afspraak te maken. Maar ik leer vooral ook veel van mijn cliënten. Zo kom ik bij een 47-jarige man die ernstig ziek is. Hij is er slecht aan toe, maar blijft optimistisch. Heel wat cliënten staan positief in het leven. Een deel is zielsgelukkig en ziet niet de rottigheid die wij zien. Ik zie mezelf niet als iemand die wonderen verricht, maar ik ben zo blij dat er seksuele dienstverleners zijn voor al die mensen die daar nood aan hebben.Wat ik jammer vind, is dat mensen die het concept niet kennen de lijn doortrekken naar prostitutie. Ik ben geen prostituee. Ik ben een seksuele dienstverlener voor mensen met een beperking. Het is een job als een ander waarvan ik hoop dat ik ze nog lang kan doen.’
* Melanie is een schuilnaam – www.aditivzw.be.
Interview: Marijke Clabots
Lees ook:
