Outfits waar je vrolijk van wordt, hondjes en wondermooie kleurenpaletten: redenen genoeg om Nina Ziuzina (27) een follow te geven. Over de accounts heen volg je het verhaal van een vijfjarig meisje dat van Rusland naar België kwam en twintig jaar later haar eigen zaak startte.
Volg Nina als…
… je hart smelt van schattige hondenfoto’s.
… je geregeld een shot dopamine wil krijgen in de vorm van mooie kleuren, mode en kleine gelukjes.
… je geïnspireerd wil worden door het verhaal van een migrante die het schopte tot entrepreneur/ kunstenares/pr-expert.
De online stijl van Nina…
Nina post spontaan en met oog voor mooie details.
Ze bewerkt haar iPhonefoto’s amper en speelt hooguit met de helderheid.
Nina’s Instagrampagina’s vormen samen één groot dagboek, met telkens de spotlight op een ander aspect van haar leven.
Nooit genoeg leibanden
‘In de eerste lockdown besloten mijn vriend en ik zelf leibanden te maken voor onze hond Mila. Zodra we foto’s van Mila met haar nieuwe leashes postten op Instagram, kregen we heel veel reacties, en nog geen drie weken later ben ik mijn ondernemingsnummer gaan aanvragen. Voor een Instagrampagina koos ik de naam Never Enough Leashes. Het rolt gewoon goed van de tong. Het aantal volgers is snel gegroeid, al heb ik nooit bewust iets gedaan om die de hoogte in te jagen. Tiany Kiriloff deelde in 2020 uit zichzelf onze leibanden als cadeautip voor kerst, dat heeft ons natuurlijk veel nieuwe volgers opgeleverd. Ik heb haar afgelopen kerst bedankt voor de post met een leiband en halsband.’
‘Enkele dagen geleden deelde ik m’n meest persoonlijke Instagrampost tot nu toe. Toen ik vijf jaar was, ben ik met mijn ouders van Rusland naar België gemigreerd. Weinigen kenden mijn verhaal, zelfs vriendinnen niet. Nu ik Belg ben en een universitair diploma heb, wat voor mij een heel belangrijk doel was in mijn migratieproces, sta ik sterk genoeg om mijn verhaal te vertellen. Mijn leven lijkt nu rozengeur en maneschijn, maar dat is het lang niet geweest. Nu nog blijf ik me een beetje “anders” voelen. Maar medelijden wil ik niet. Wat ik hoop, is dat iemand die in dezelfde situatie zit het leest en zegt: ik herken me hierin. Want ik heb mijn verhaal vroeger nooit gelezen. Ik voelde mij er heel alleen in. Toen Alina van De Mol, die ook vanuit Rusland migreerde, vorig jaar een post deed over haar verhaal, was ik zo ontroerd. Dat was ook mijn verhaal.’
‘Over mijn migratieverhaal heb ik lang gezwegen, maar buiten dat is Instagram als een dagboek voor mij. Zowel op mijn persoonlijke pagina als op mijn commerciële pagina’s, Never Enough Leashes en Made by Nini Ziu, waar ik schilderijen verkoop, deel ik wat mij bezighoudt. Bijvoorbeeld hoe griezelig maar tegelijk leuk het is om een zaak te starten wanneer je daar niet voor gestudeerd hebt. Zo ook het verhaal van een klant die boos was en mij uitmaakte voor “lifestyletrees”. Ik gebruikte het tijdens sollicitatie gesprekken voor een job in pr: “Kijk, ik adem zo hard social media en lifestyle, dat ik ermee word uitgescholden (lacht)!” Intussen heb ik een job gevonden trouwens, als rechterhand van Lauren van het juwelenmerk Studio d’Anvers.’
https://www.instagram.com/p/Cabt_8LLh1j/
Nina volgt
@celinavleugels: ‘Celina is een kunstenares met wie ik in de klas heb gezeten. Toen ze in een inter view vertelde over het verlies van haar mama, voelde ik me gesterkt om mijn verhaal ook te doen.’
@studiodanvers: ‘Lauren en ik zijn vriendinnen, maar de kern van onze vriendschap is samenwerken. Binnenkort ben ik medeverant woordelijk voor deze pagina!’
@michdedrie: ‘Op modevlak kijk ik op naar Michèle Dedrie. Zij toont dat outfits stijlvol en zelfs tijdloos kunnen zijn zonder dat je je daarvoor weg hoeft te stoppen in een grijs pak.’
