Moet de lat hoger in het onderwijs? Dit denken onze jongeren ervan

‘Dat onze jeugd dommer en dommer wordt, vind ik niet kloppen. We
moeten veel leerstof kennen, maar ik kan het nog net verwerken. De
lat ligt hoog. Zo maken we tijdens de lessen wiskunde oefeningen
waar zelfs de leerkracht nauwelijks iets van begrijpt. Dat kan toch
niet de bedoeling zijn? Je moet gewoon je best doen. Als je
weet dat een eindtotaal van 60 procent écht goed voor je is, moet
je daar naar streven. Kan je hoger? Haal dan meer uit de kast. Net
daarom haat ik dat gemiddelde op ons rapport zo. Iedereen spiegelt
zich eraan, maar je moet je er niet te hard op focussen.’

‘Alles draait altijd om punten. Je moet altijd zo hoog mogelijk
scoren om op het einde van het jaar te slagen. Soms ga ik op een
toets de mist in en dan gaat het alleen maar om de uitslag. Ik werk
ijverig mee tijdens de les en de leerkracht zegt altijd dat inzet
ook wordt beloond. Maar als puntje bij paaltje komt, kijken ze toch
eerst naar die punten. Ik kan er ergens inkomen dat we bij de minst
gemotiveerde jongeren in de wereld horen. In mijn klas zitten er
leerlingen die opvallend lui zijn. Ze maken hun taken niet omdat ze
er simpelweg geen zin in hebben. Ik vind van mezelf dat ik een
goede student ben. Zo probeer ik steeds op voorhand te werken en
stel ik niet alles uit tot het laatste moment.’

‘Onze jeugd wordt helemaal niet dommer en dommer. In tegendeel, ik
denk dat we juist meer gaan nadenken. Onze ouders leerden om alles
zomaar van buiten te blokken. Wij redeneren meer en krijgen de
leerstof op een andere manier voorgeschoteld. Door sociale media
komen we ook meer in contact met de actualiteit. We weten meteen
wat er speelt in de wereld en pikken het sneller op in vergelijking
met hen. Zij moesten echt voor de televisie gaan zitten. Op school
wil ik liever over economie, politiek en filosofie leren. Ik vind
dat die vakken in ons lessenpakket moeten komen. Er mag wat meer
diepte in. Sommige onderwerpen behandelen we één keertje om er
daarna niets meer mee te doen.’

‘Ik vind dat een leerkracht gerust wat extra oefeningen mag geven
aan de leerlingen die wat beter mee kunnen dan de rest. Het lijkt
mij logisch dat er meer aandacht gaat naar leerlingen die het wat
lastiger hebben met de leerstof. Zo kunnen zij net groeien naar het
niveau van die slimmeriken. Naar mijn gevoel onderschatten ze ons
toch vaak. Neem nu het vak Frans. Elk jaar laten ze ons de
werkwoorden herhalen en daar blijven ze op hameren. Ik begrijp
waarom, maar na vijf jaar weet ik heus wel hoe ik ‘être’ moet
vervoegen.’

‘Ons onderwijssysteem zit goed in elkaar. Als je iets wil studeren,
kan dat gewoon. In de middelbare school blijft de leerstof wel
tamelijk breed en als je dan de overstap maakt naar de hogeschool
of universiteit, kan je voor een specifiekere opleiding kiezen. Je
moet van alles wel iets weten en net daarom denk ik dat het
onderwijs in Vlaanderen momenteel goed in elkaar zit. Elk vak zie
ik als een nuttig vak om mijn parate kennis te verbreden. Wat ik
wel jammer vind, is dat als ik één buis heb, het altijd om die ene
onvoldoende gaat. Voor wiskunde raak ik telkens net met de hakken
over de sloot, maar dat is mijn eigen schuld. Het ligt helemaal
niet aan mijn leerkracht, zij motiveert me juist om mijn best te
blijven doen.’

‘Zonder diploma raak je tegenwoordig niet ver. De lat ligt zo hoog
om ons voor te bereiden op de hogeschool of de universiteit. Als ze
ons dat tempo niet aanleren, gaan we dat later zeker niet kunnen.
Een leerkracht kan de leerstof op een bepaalde manier uitleggen,
maar jongeren onder elkaar weten soms beter hoe ze iets aan een
leeftijdsgenootje moeten overbrengen. Zij voelen sneller aan welk
onderdeel van de leerstof juist voor onduidelijkheid zorgt. Ik denk
niet dat iemands financiële thuissituatie veel effect heeft op
de schoolresultaten. Misschien dat ze juist extra hun best doen
voor school met het oog op later, voor een goede job waarbij ze
veel geld kunnen verdienen.’

‘Ze verwachten veel van ons, steeds meer en meer. Na school zitten
we vaak nog een hele avond aan ons huiswerk. Of de lat te hoog
ligt, weet ik niet. Het lukt me voorlopig nog om alles bij te
houden. Als ik hoor dat België de minst gemotiveerde jongeren
van de wereld heeft, schrik ik er wel van. Veel jongeren studeren
toch verder? Volgens mij zegt dat genoeg. Dat de focus in de
middelbare school vooral op wetenschappen en talen ligt, vind ik op
zich goed. In de wetenschap ligt immers onze toekomst. Verder is
het van groot belang dat je je later verstaanbaar kan maken in
meerdere talen, voor je werk of voor op vakantie. Alleen wordt het
op een verkeerde manier aangebracht. Het lijkt mij beter om minder
te focussen op grammatica en nieuwe vocabulaire. We moeten juist
meer in dialoog gaan en zo de taal onder de knie krijgen.’

‘Persoonlijk denk ik dat, vergeleken met vroeger, leerkrachten een
lossere aanpak hanteren. We mogen meer en zijn mondiger. Ik begrijp
wel van waar de stellingen komen, maar het hangt volgens mij toch
grotendeels van persoon tot persoon af. De meeste jongeren werken
ontzettend hard voor school, ze weten immers hoe belangrijk een
diploma is. In vergelijking met vroeger zijn de consequenties ook
minder groot. Als je nu niet komt opdagen op school, krijg je een
nota of moet je, in het ergste geval, nablijven. Vroeger waren de
gevolgen heftiger, denk ik. Laat ons zeggen dat de scholen milder
zijn geworden.’

‘Niet fijn om te horen! Volgens mij is het helemaal niet waar dat
we steeds dommer worden. Ik doe mijn best op school en werk hard
voor mijn resultaten. Misschien ligt de focus gewoon op andere
leerstof in vergelijking met vroeger en komt het daardoor dat ze
zo’n lage dunk van ons hebben. Ik vind dat op school de lat hoog
genoeg ligt. Alle leerkrachten dringen aan om onze lessen diezelfde
avond nog te overlopen, maar dat kan ik er echt niet bij hebben. We
moeten taken maken of leren voor allerlei testen. En mijn ouders
zeggen ook nog dat ik me moet ontspannen. Ik zie niet in hoe
me dat allemaal gaat lukken op één avond.’

‘Nee, de jeugd wordt niet dommer. Misschien wel luier, omdat ze
denken dat ze alles zomaar op internet kunnen vinden. Toch hoef je
niet elke leerling zo over dezelfde kam te scheren. Het valt me op
dat iedereen nogal negatief is over de jeugd van tegenwoordig. Naar
het schijnt zijn we onbeleefd en altijd bezig op onze smartphone.
Dat maakt ons blijkbaar dom. Zo zie ik het zelf gelukkig niet. Ik
ben helemaal niet het type dat de hele tijd mijn hand opsteekt om
te antwoorden in de les. Niet uit luiaardij, maar omdat ik niet
altijd de aandacht op mezelf wil vestigen. Voor veel vakken zit ik
bij de leerlingen van Latijn en zij antwoorden wél graag.’