'Vroeger deed ik inkopen bij Delhaize, maar daarvan ben ik deels afgestapt omdat dat niet meer te betalen is.'
Veerle (30) is productmanager in de toeristische sector en laat in haar portemonnee kijken: ‘Mijn lening bedraagt € 600 per maand’
De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Veerle (30) is productmanager in de toeristische sector en laat je meekijken in haar portemonnee.
‘Ik werk als productmanager voor een bedrijf dat groepsreizen organiseert. Ik ontwikkel nieuwe reizen en ben binnen mijn afgebakende regio verantwoordelijk voor het regelen van bijna honderd groepsreizen op jaarbasis. Daarnaast bied ik ondersteuning aan onze reisbegeleiders, hou ik me bezig met marketing en klachtenbehandeling, en geef ik vormingen aan vrijwilligers en reisbegeleiders. Kortom: ik heb een job die veel variatie biedt, en dat is ook de reden waarom ik elke dag met plezier werk. Ik werk wel om te leven, maar mijn werk is in zekere zin een beetje mijn leven. Ik beschouw mijn collega’s als goede vrienden en krijg de mogelijkheid om gratis reizen te begeleiden. Dat kan lang niet iedereen zeggen.’
Lang leve de indexering
‘Dankzij de indexering steeg mijn loon van € 1980 naar € 2080. Toerisme is niet de best betaalde job, maar ik kom niets tekort en doe mijn job met hart en ziel. Dat is niet onbelangrijk, want je spendeert een groot deel van je leven op het werk. In het verleden heb ik gewerkt als receptioniste en als restaurantmanager, maar door de bijna onmogelijke uren en het feit dat ik geen leven meer had, ben ik daarvan weggelopen. Vier jaar geleden ben ik in mijn huidige functie gerold, wat maakt dat ik de gevolgen van de coronacrisis heb ondervonden. Ik kon gelukkig deeltijds aan het werk blijven, waardoor ik de voeling met mijn job nooit ben verloren, maar ik voel de impact nog steeds. Zo kreeg ik recent mijn belastingaangifte en ben ik nog altijd de coronapremies aan het terugbetalen die ik toen heb ontvangen. Ook op de werkvloer is de nasleep anno 2023 nog te merken. Ons bedrijf heeft het overleefd, maar er zit wel een rem op de uitgaven.’
Geen evidentie
‘Ik woon sinds mijn achttiende alleen en in 2021 kocht ik in mijn eentje een appartement, wat absoluut geen evidentie was. Ik kreeg van mijn ouders slechts een klein stukje mee, dus ik vind het knap dat ik mijn woondroom op eigen houtje heb kunnen verwezenlijken. Ik ben terecht trots op mezelf, zeker als je ziet hoeveel mensen er zijn die bijna een half huis cadeau krijgen. Mijn lening bedraagt € 600 per maand, wat voor mij een haalbare kaart is. Mijn voorschot voor energie zit op € 120 per maand. Ik ben helemaal niet tevreden over mijn energieleverancier, maar ik heb tot deze zomer een vast contract, dus ik koester dat zo lang het kan. Op maandbasis zal ik ongeveer € 900 aan vaste kosten hebben, uitgezonderd de kosten voor boodschappen. Vroeger deed ik inkopen bij Delhaize, maar daarvan ben ik deels afgestapt omdat dat niet meer te betalen is. Ik ben niet te trots om naar Lidl of Aldi te gaan.’
Buffer om dromen te verwezenlijken
‘Ik kan sparen, maar geen massa’s. Voor de aankoop van mijn appartement kon ik zo’n € 500 per maand aan de kant zetten, maar vandaag ben ik tevreden als ik erin slaag om € 100 à € 200 te sparen. Ik vind sparen belangrijk, maar probeer daar niet te hard op te focussen, want op jaarbasis spaar ik sowieso al € 7.200 door mijn hypothecaire lening af te betalen. Mensen vergeten weleens dat een huis afbetalen ook een vorm van sparen is en niet uitsluitend een kostenpost, dus ik vind dat ik het zeker niet slecht doe. Een financiële buffer is voor mij wel een must. Enerzijds heb ik nog wat dromen, dus ik wil dat er zeker voldoende ruimte is om die te verwezenlijken. Anderzijds ben ik gevoelig voor financiële onzekerheid, dus ik wil genoeg centen aan de kant hebben staan, zodat ik onverwachte kosten kan incasseren zonder mezelf in moeilijkheden te werken.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
