‘Roadie life? Dat is zweten, spieren kweken en proberen om niks te laten vallen. Of toch in mijn geval.’
Redactrice Hinda wordt een dagje roadie van Charlotte Adigéry en Bolis Pupul
Heb je wel echt een goede zomer gehad als je er achteraf geen wilde verhalen over kan vertellen? Met die gedachte begon Hinda aan een zomer vol uitdagingen. Haar eerste avontuur? Roadie zijn van de spannendste act van dit moment: Charlotte Adigéry en Bolis Pupul.
Belgisch duo Charlotte Adigéry en Bolis Pupul (aka Boris Zeebroek) brachten in 2022 hun debuutalbum uit. Zo’n dik halfjaar eerder beviel Charlotte van een zoontje. Over een intense carrièrevlucht gesproken! Intussen werden ze met hun popact van België tot in Amerika platgeknuffeld. Deze zomer spelen ze nog in Engeland en Duitsland. Daarna trekken ze naar Canada en Amerika. Het Nederlandse festival Into the Great Wide Open op 1 september is de dichtstbijzijnde plek waar je hen nog live kan zien.
Hit the road, Hinda
De term ‘roadie’ komt niet voor niets van het Engelse road (weg). Roadies zijn voortdurend onderweg en aan het reizen. Ze zijn als eerste present en gaan als laatste naar huis. Zonder roadies geen concert, dus. En na het optreden kunnen ze heel de boel weer afbreken en inladen. Geen wonder dat ze op den duur ook wel naar iets anders snakken dan de cuisine van de backstage: chips en cola. Maar er heerst een leuke teamsfeer en het voelt ook een beetje aan als samen op kamp gaan. Althans, zo lijkt dat toch altijd. Ik ging op onderzoek.
Vestimentaire keuze
Roadie life? Dat is zweten, spieren kweken en proberen om niks te laten vallen. Of toch in mijn geval. En het is een constant gevecht tegen de tijd. Dat laatste is goed nieuws, want ik presteer nu eenmaal beter onder druk. Mijn collega’s reageren nochtans maar lauwjes bij de aanblik van hun nieuwste medewerker. In hun ogen lees ik paniek: komt zij de boel versterken of vertragen? Voor de gelegenheid draag ik een felblauw rokje met in hetzelfde blauw een topje, afgewerkt met een witte pet waarop de plezante woorden ‘Club Med’ staan. De rest van het technische team – van roadie tot lichtman – is volledig in het zwart gehuld. ‘Die donkere vestimentaire keuze, is dat afgesproken?’ vraag ik hen. Algemene hilariteit volgt: ‘standaard! Tenzij je graag opvalt als je tijdens de show een kabel moet fixen op het podium...’ Boodschap begrepen, eerste les geleerd.
Allemaal mannen
‘Bon, zet ik het mengpaneel hier neer?’ probeer ik stoer. ‘Je bedoelt het keyboard, dat mag je laten staan!’ Les twee: materiaalkennis is onontbeerlijk. ‘Haal jij de lampen al uit de kist, Hinda?’ Blij met deze duidelijke opdracht, buig ik mij over de kist. De kans dat er nu iets misgaat, is miniem. Een voor een laad ik de lampen uit. Maar fuck, die zijn zwaar! Dapper werk ik mijn taak af. Na een kwartiertje achteraan op het podium te werken, sta ik al volledig in het zweet. Buiten mezelf is er maar één andere vrouw, eveneens gehuld in donkere kleren. Verder zijn het enkel mannen die heen en weer lopen met zwarte kabels, zwarte tape, zwarte lampen…
De tijd vliegt voorbij, maar na twee uur besluit ik dat het genoeg is geweest. Ik bedank het technische team om mijn aanwezigheid te dulden en ga op zoek naar…eten. Daar kom ik Charlotte en Boris tegen. Ze ogen een tikje vermoeid, maar ook happy. ‘Het eten valt best mee’, hoor ik. Dat is waar. Als je het zout en de peper erbij denkt, is dit best een verdienstelijk bordje.
De loge in
Na het eten volgt er een kort interview voor het televisienieuws, vandaar gaat het richting loge. Daar staat styliste en oude bekende Eveline Briand klaar met het kledingrek van mijn dromen. De grote, groene oversized hoed is mijn favoriet. Ik word vriendelijk bedankt voor bewezen diensten en trek me even terug in een aparte loge.
Na een halfuurtje komt Boris gezellig wat bij me hangen. Eveline heeft hem zilveren schoenen aangepraat en hem in een zwarte lederen broek gehesen. Charlotte is intussen haar eigen make-up aan het doen, in een korset gemaakt van rugbyhandschoenen. Dit duo ziet er gewoon te cool uit voor woorden.
Fangirlen
Even lijkt het alsof er nog een zee van tijd is voor het optreden begint. Tot de tourmanager plots laat weten dat ze nog vijf minuten hebben om aan het podium te geraken. Vanaf dan gaat het snel. Terwijl styliste Eveline in de coulissen de laatste styling aanbrengt, “help” ik op het podium nog wat lampen juist te zetten. Veel te fly voor België en onder luid gejuich hitsen Charlotte en Boris de wei van het Cactusfestival op naar nieuwe levels. Ik gooi mijn professionaliteit als roadie overboord en ga fangirlen aan de zijkant van het podium. De cola (ja, het was met rum) op het einde van de werkdag heeft nog nooit zo goed gesmaakt.
Tekst: Hinda Bluekens
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
