Alecs woorden waren glashard. Als ijspriemen staken ze in Liesls hart.
'Dus het is voorbij.'
'Ja', zei hij eenvoudig terwijl hij zijn jas nam en die over zijn arm legde. 'Het is voorbij.'
Verbouwereerd keek Liesl Alec na, die zonder verder nog een woord te spreken de aula verliet. Het geluid van zijn wegstervende voetstappen maakte Liesl radeloos.
Iets vertelde Liesl dat de persoon in de auto daar was voor haar. En dat hij geen goede bedoelingen had.
Ze schudde haar hoofd vertwijfeld en keek naar de deur. Wachtend op zijn terugkeer. Wachtend op zijn inkeer. Maar het werd Liesl al snel duidelijk dat Alec niet zou terugkomen. Hij had hun relatie ongedaan gemaakt. Zomaar. Met een knip van zijn vingers was ze voorbij.
Liesls gedachten leken stil te staan. Wat nu? Wat moest ze nu? Ze kon niet zonder Alec. Hun relatie was verslavend geweest. Een drug die steeds naar meer vroeg. Het kon niet dat hij dit beëindigde alsof het niets had voorgesteld.
Liesl liep naar Alecs bureau, nam haar handtas en laptop en liep naar de deur. Met een hoofd dat de waarheid niet kon omvatten, liep ze door de donkere gangen van het schoolgebouw naar buiten. De frisse avondlucht viel als een blok op haar. Ze keek naar de parking voor het schoolgebouw. Alecs auto was weg. Het sprankeltje hoop dat hij nog op haar zou hebben gewacht, verdween nu. Het was echt afgelopen. Zo onstuimig als hun relatie begonnen was, zo bruusk brak hij ze nu ook af.
Liesl wreef wanhopig door haar haar. Wat moest ze nu? Alles leek plotseling zo uitzichtloos. Ze kon niet gewoon naar haar kot gaan en doen alsof er niets was gebeurd. Ze kon haar vriend Tim nu niet onder ogen komen. Niet nu haar hele wereld herleid was tot niets.
Liesl zakte neer op een bank voor het schoolgebouw. Een rilling gleed over haar lichaam. Ze staarde voor zich uit. Ze dacht na. Ze moest Alec opnieuw voor zich winnen. Ze hadden meer gedeeld dan seks. Daar was ze van overtuigd. Ze moest Alec daar ook van kunnen overtuigen. Dat zij meer was dan een lekker snoepje. Dat zij een vrouw was die aan zijn zijde kon staan.
De motor van een auto op de parking vlak voor haar startte plotseling. Liesl schrok door het onverwachte geluid. Koplampen verlichtten haar. Liesl moest haar ogen bedekken door het felle licht dat haar genadeloos bescheen. De auto vertrok echter niet. Secondenlang bleef ze daar in het felle licht zitten. Totdat een besef langzaam tot haar doordrong. Wie was die persoon in de auto? Wat deed hij hier nog op dit uur? Het kon niet dat hij nog wachtte op iemand. Het schoolgebouw was verlaten. Zij was de enige die hier nog was.
Liesl hart klopte hard in haar borstkas. Iets vertelde haar dat de persoon in de auto daar was voor haar. Dat hij geen goede bedoelingen had.
Toch stond ze op. Langzaam liep ze op de auto af.
Misschien had ze waanideeën. Misschien werd ze paranoïde, maar ze moest weten wie daar in die auto zat.
De motor gromde toen ze dichterbij kwam. De persoon in de auto wilde haar duidelijk op afstand houden. Maar het maakte haar alleen maar meer vastberaden.
De auto kwam met een schok in beweging. De banden gierden toen hij recht op Liesl af reed.
Lees hier aflevering 1, aflevering 2, aflevering 3 en aflevering 4.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier