Spannend verhaal: verboden (deel 6)

De motor gromde toen ze dichterbij kwam. De persoon in de auto wilde haar duidelijk op afstand houden. Maar het maakte haar alleen maar meer vastberaden.

De auto kwam met een schok in beweging. De banden gierden toen hij recht op Liesl af reed. Verbouwereerd staarde Liesl naar de aanstormende auto. Even leek het alsof haar verstand volledig uitgeschakeld was. Alsof haar denken en doen bevroren waren. Toen dook ze instinctief weg. Net op het ogenblik dat ze dacht dat haar einde nabij was, schoot de auto rakelings langs haar heen.

Pijnlijk schuurde ze over het asfalt heen.

De auto verdween met hoge snelheid. Liesl keek hem sprakeloos na terwijl hij de straat uit raasde. Even bleef ze liggen. Totaal onthutst. Ze probeerde de beelden die ze net had geregistreerd, te ontleden. Was het man geweest die achter het stuur zat? Of toch eerder een vrouw? Ze schudde het hoofd. Ze wist het niet. De angst had haar waarneming beïnvloed.

Hij moest niet denken dat hij haar zomaar kon dumpen. Alec was van haar. Dat zou zij hem snel duidelijk maken.

Ze stond weer recht, nam haar gevallen laptop vast en voelde hoe ze trilde op haar benen. Shit. Wat gebeurde er allemaal? Wat was er aan de hand?

Wie het ook was, het was duidelijk dat de persoon in de auto haar bang wilde maken. En tot zover was hij daar ook glansrijk in geslaagd. Liesl dacht na. Kon het zijn dat deze persoon dezelfde was als diegene die een foto van haar en Alec had gemaakt? En als dat zo was, was deze actie dan een waarschuwing of wilde hij haar werkelijk uitschakelen?

Liesl dacht aan Alec. Kon het zijn dat ook hij gevaar liep? Dat iemand het op hen allebei gemunt had?Ze nam haar telefoon uit haar jaszak en zocht Alecs nummer op. Terwijl ze aarzelend naar het voetpad liep, hoorde ze hoe Alecs telefoon oversprong op voicemail.

'Alec?' zei ze voorzichtig. 'Ik moet je spreken. Er is iets goed mis. Iemand wilde me net aanrijden. Ik ben er zeker van dat het geen toeval was. Ik ben me rot geschrokken. Bel me zo snel mogelijk terug. Ik moet je spreken. Dit voorspelt niets goeds.'

Toen ze op het voetpad stond, keek ze de straat in. Het was rustig. De campus was zo goed als verlaten. Angst omsloot haar hart. Ze was maar alleen en op die manier een gemakkelijk doelwit. Toch mocht ze zich niet laten intimideren. Diegene die haar bang wilde maken, was waarschijnlijk dezelfde als diegene die de foto gemaakt had. Dit kon geen toeval zijn.

Liesl stapte de straat in, in de richting van haar kot. Ze schudde vertwijfeld het hoofd. Hoe kon alles in zo'n korte tijd escaleren? Een uur geleden had ze nog een stomende relatie met haar professor. Een uur geleden had ze naakt in de aula voor Alec gestaan. Maar alles was bruusk beëindigd door de onbekende die een foto had genomen. Ze beet nijdig op haar onderlip. En Alec reageerde als een bange muis. Hij trok zijn staart meteen in, brak hun relatie af en liep van haar weg alsof zij totaal onbelangrijk was voor hem.

Nee, dat plannetje zou niet lukken. Ze zou zich verzetten. Hij was van haar. Dat zou zij hem snel duidelijk maken. Ze keek op haar telefoon en twijfelde. Zou ze vanavond nog bij hem langsgaan? Durfde ze dat? Durfde zij hem te confronteren met de realiteit? Maar waarschijnlijk was 'zijn Sandra' thuis. Nee, Liesl wildehém alleen spreken. Als Sandra in de buurt was, zou dat alleen maar voor afleiding zorgen. Daarbij verwachtte Tim haar vanavond terug. Tim had in hetzelfde gebouw als zij een kot. Ze zou hem vanavond nog zien. En ze wilde Tim nog achter de hand houden. Ze zou haar relatie met hem pas beëindigen als ze zeker was van Alec.

Nee, nu kon ze niet naar Alec. Ze moest dit slim aanpakken. Ze zou morgenvroeg bij hem thuis langsgaanvoordat de lessen begonnen en dan met hem spreken. Op hem inpraten. Hem doen terugkomen op zijn woorden.

Ze zou hem overtuigen.Hij was van haar. En een weg terug was er niet. 

Lees het vervolg van dit spannende verhaal volgende zaterdag op Flair.be!

Lees hier aflevering 1, aflevering 2, aflevering 3, aflevering 4 en aflevering 5.

Tekst: Anja Feliers