De beleefdheid zegt dat je een vrouw niet naar haar getallen vraagt. De leeftijd, cupmaat en financiën zijn verboden terrein, maar niet voor ons. Enkele lezeressen vertellen eerlijk hoeveel ze verdienen met hun job en of ze daar blij mee zijn.
Oona (28) is jobcoach en heeft een nettoloon van ± € 1921.
‘Ik werkte als ergotherapeut in het buitengewoon onderwijs, maar ongeveer een jaar geleden koos ik voor een carrièreswitch. Ik was ongelukkig door het onderwijssysteem en werkte in verschillende scholen, waardoor ik het merendeel van mijn tijd in mijn wagen doorbracht en me nergens thuis voelde, terwijl ik eigenlijk best een sociaal persoon ben. Uiteindelijk gooide ik de handdoek in de ring en botste ik dankzij een studiegenoot op een vacature als jobcoach. Ik wist op voorhand niet zo goed wat er van mij verwacht werd. Toch solliciteerde ik en niet veel later haalde ik de job binnen. Als jobcoach help ik werklozen opnieuw richting tewerkstelling aan de hand van stages. Ik probeer hen te activeren en te ondersteunen tijdens hun zoektocht naar een job die hen op het lijf is geschreven.’
‘Ik ben blij dat ik heb durven springen. In het onderwijs was ik mettertijd heel onzeker geworden, terwijl de waarden waar ik belang aan hecht weer aan het aansterken zijn. Ik werk in een leuk team én ik heb een warme werkgever die heel mensgericht is en voldoende vertrouwen geeft aan alle medewerkers. Dankzij mijn job heb ik bovendien het voordeel dat ik op plaatsen kom waar ik anders niets te zoeken heb, zoals bijvoorbeeld een schrijnwerkerij of de burelen van de lokale Albert Heijn.’
‘Toen ik mijn job ruilde, heb ik ook op vlak van loon ingeboet. Ik verdien € 100 minder dan voorheen en vind mijn nettoloon van € 1921 op zich voldoende, maar werken met mensen wordt weleens onderschat. Ik krijg veel shit op mijn bord en sommige mensen kunnen weleens grof of ondankbaar zijn, terwijl ik alles uit de kast haal om hen naar een job te begeleiden. Bovendien ben ik vaak op de baan en tellen de kilometers van mijn privévoertuig op, terwijl ik geen bedrijfswagen en/of tankkaart heb. Ik heb een vriendin die een gelijkaardige job heeft en zij verdient € 100 meer en krijgt maaltijdcheques. Ik wil niet over mijn inkomen of extralegale voordelen klagen, maar tegen een bedrijfswagen, tankkaart of ander voordeel zeg ik zeker geen nee.’
Hanne (28) is aankoper bij een retailer en heeft een nettoloon van ± € 2100.
‘Een jaar geleden kreeg ik de kans om een volgende stap in mijn carrière te zetten. Als aankoper bij een retailer ben ik elke werkdag bezig met het analyseren van bestaande assortimenten. Dat wil onder meer zeggen dat ik mogelijkheden zoek om die assortimenten te laten groeien, hogere rendementen te halen en zorg voor de leesbaarheid van het schap. Ook het uitwerken van promoties en prijsafspraken met leveranciers maken is een groot onderdeel van wat ik doe voor de kost. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de relaties met leveranciers en de communicatie met de winkels. Het werk is uitdagend en ik haal er veel voldoening uit wanneer ik een project tot een goed einde kan brengen, zeker als je dat vervolgens ook terugziet op de winkelvloer.’
‘De voordelen zijn ongetwijfeld dat ik veel autonomie en fijne collega’s heb, die dagelijks een glimlach op mijn gezicht toveren. Dat vind ik geen onbelangrijk punt, gezien je toch het merendeel van je tijd op je werk doorbrengt. Ik werk om te leven, maar ik vind het belangrijk om plezier in mijn job te vinden. We zijn wel nog een groeiende, zeg maar bloeiende, onderneming, waardoor er meer dan voldoende werk is. Een beetje stress geeft mij die extra push om het niet te laten hangen, maar soms is het zo druk dat je bijna geen ademruimte hebt. Ik betrap me er regelmatig op dat ik na de werkuren ook mails controleer of soms tot heel laat doorwerk. Het is soms lastig om dat los te laten, gewoonweg omdat je weet dat er steevast veel werk op je ligt te wachten. In mijn vorige job was er een betere verhouding tussen werk en privé, maar ik probeer het weer wat meer in evenwicht te brengen.’
‘Ook mijn verloning van € 2100 is nog niet helemaal in verhouding met het aantal uren dat ik klop. In drukkere periodes ben ik soms tot tien uur per dag aan het werk, al denk ik dat mijn loon vooral gebaseerd is op mijn leeftijd en mijn ervaring, en minder op de inhoud van mijn functie. Dat is nog een werkpuntje, maar alles op zijn tijd. Met mijn loon slaag ik er gelukkig wel in om de kosten van het dagelijks leven te betalen.’
Elke (23) is winkelmedewerker in een dierenspeciaalzaak en verdient netto ± € 1500.
‘Sinds het najaar van 2021 werk ik als winkelmedewerker in een dierenspeciaalzaak. Voorheen werkte ik bij een contacttracingcenter, maar daar vertrok ik omdat het werk voor mij niet voldoende uitdagend was en ik te veel moest stilzitten. Als winkelmedewerker help ik klanten met een oplossing op maat van hun huisdier, maar ook kassawerk behoort onder meer tot mijn takenpakket. Ik hou van de interactie met klanten. Dat is het aspect van de job dat mij momenteel het meeste aanspreekt, want ik wil hen en hun dier(en) graag verder helpen. Maar het vraagt fysiek meer van mij dan ik op voorhand had verwacht. Ik moet veel tillen, alsook bukken en door de knieën buigen. Mijn knie is al overbelast en als ik zware items moet tillen, voel ik dat – hoewel ik probeer om zo ergonomisch mogelijk te werk te gaan – ook aan mijn rug.’
‘Op het einde van een werkweek ben ik meestal doodop en heb ik echt behoefte aan mijn twee vrije dagen, om te rusten en mijn batterijen weer op te laden. Dat het fysiek zwaar werk is en zijn tol op mijn lichaam eist, is een nadeel, maar daartegenover staat dat ik zoveel vriendelijke mensen mag ontmoeten die mijn werk appreciëren. Klanten zijn dankbaar als ik hen advies en tips geef, maar ook als ik bijvoorbeeld een zware zak tot aan hun auto draag. Dat wordt enorm hard gewaardeerd.’
‘Ik heb snel stress, maar ontstres gelukkig ook makkelijk. Toen de coronacrisis begon, studeerde ik nog en vielen de online lessen me zwaar. Uiteindelijk ben ik mijn motivatie verloren door stress, in die mate dat ik zelfs gestopt ben met studeren. Nu heb ik eerder stress eerder door dingen die horen bij het volwassen moeten worden, zoals belastingen betalen. Ik heb geluk dat ik nog bij mijn ouders woon en veel kan sparen, want met de prijzen zoals die vandaag zijn, is het toch wel werken om te leven. Door de prijzen van onder andere de benzine wordt het alsmaar moeilijker om geld opzij te zetten, en ik sta nog niet eens op eigen benen. Een vriendin – die net als ik single is en nog bij haar ouders woont – grapt vaak dat we moeten cohousen als we ooit nog het huis uit willen geraken. Als je minder dan € 2000 per maand verdient, lijkt het me onmogelijk om op eigen houtje te wonen én nog te kunnen sparen.’
Charlotte (23) is doctoraatsonderzoeker in de taalkunde en verdient netto ± € 2363,48.
‘Ik heb een master in de taal- en letterkunde en ben sinds bijna twee jaar actief als doctoraatsstudent. Dat houdt onder meer in dat ik onderzoek doe, presenteer op congressen en lesgeef aan universiteitsstudenten. Ik vind het enorm boeiend om te zien hoe talen van elkaar verschillen en dat van a tot z te bestuderen. Wanneer je het resultaat van maanden onderzoek vervolgens op een (inter)nationaal congres kan presenteren, geeft dat erg veel voldoening. Maar onderzoek voeren kan ook heel frustrerend zijn, zeker als je dat ene puzzelstukje maar niet vindt of iets uiteindelijk toch nergens naartoe lijkt te gaan... Elke job heeft zijn voor- en nadelen en dat is bij mij niet anders. Een van de grootste pluspunten van een doctoraat is de flexibiliteit die ik ervaar. Ik heb geen vaste werkuren, wat handig is voor een avondmens zoals ik. Ik kan elke werkdag bijvoorbeeld om 10u30 starten. Geen haan die daarnaar kraait, zolang ik mijn werk maar gedaan krijg.’
‘Door de vele congressen en opleidingen krijg ik ook de mogelijkheid om te reizen. Ik ben dit jaar bijvoorbeeld al naar de Verenigde Staten en Kreta geweest. Een nadeel is de stress en prestatiedruk. Ik werk in een omgeving waar iedereen heel intelligent en gedreven is, waardoor ik voortdurend de neiging heb om me met anderen te vergelijken. De flexibiliteit van een doctoraat brengt ook als nadeel met zich mee dat je zelf moet kiezen wanneer te stoppen. Sommige collega’s verliezen zich in hun onderzoek, in die mate dat ze daar soms dag en nacht mee bezig zijn. Ook ik trapte in die valstrik. Op een bepaald moment was ik altijd met mijn job bezig en had ik zoveel stress dat ik eigenlijk niets gedaan kreeg. Dankzij mijn psycholoog en het begrip van mijn promotor probeer ik nu mijn perfectionisme los te laten en mij niet te laten opjagen. Ik hoef niet elke minuut van de dag productief te zijn en verdien het om ’s avonds en in het weekend vrij te nemen.’
‘Doordat het loon van een doctoraatsstudent als een beurs wordt gezien en vrij is van belastingen, hou ik maandelijks een heel mooie som over. Ik voel me weleens schuldig ten opzichte van mensen die ik ken die bijvoorbeeld in de zorgsector werken. Ik vind dat zij in verhouding veel harder werken en dus ook veel meer zouden moeten verdienen.’
Sophie (29) is leerkracht secundair onderwijs en heeft een nettoloon van ± € 2071,63.
‘Ik heb heel bewust voor de opleiding tot leerkracht gekozen en werk sinds een paar jaar in het reguliere secundaire onderwijs. Ik sta vooral in de eerste graad en geef diverse vakken, zoals Engels en geschiedenis. Frans is echter het vak dat ik het vaakst geef. Dat is zo gegroeid doordat ik tweetalig werd opgevoed en er een enorm tekort aan leerkrachten Frans is, dus ik ben een van de meest aangewezen personen om dat vak onder haar hoede te nemen. Maar voldoening uit mijn werk halen is de laatste tijd alsmaar moeilijker, want door de coronacrisis zijn er grote gaten geslagen in de kennis van veel leerlingen, en dat is vooral bij het vak Frans erg goed voelbaar.’
‘Anno 2022 is er bij jongeren nog maar weinig enthousiasme voor taal, zelfs als je de nieuwste hit van Angèle tijdens je lessen gebruikt. Als leerkracht doe ik hard mijn best om dat enthousiasme toch op te wekken, maar de erkenning van leerlingen, hun ouders en mijn directie is te klein, waardoor het voor mij moeilijk is om het vol te houden. Ik ben wel blij dat het van thuis uit lesgeven achter ons ligt, want dat was verre van succesvol. Ik merk dat er een groot verschil is tussen leerlingen die thuis geholpen konden worden en zij die dat voordeel niet hadden. Ook de verwachtingen zijn verschoven, en we zien veel meer jongeren met depressieve gedachten of moeilijke(re) thuissituaties.’
‘Ik verdien niet slecht, al is het soms even slikken wanneer ik zie wat mijn vrienden verdienen en welke extralegale voordelen zij krijgen. Een ander voordeel zijn onze schoolvakanties. Ook de werkuren zijn gunstig, maar niet flexibel, waardoor het een uitdaging is om bijvoorbeeld een afspraak bij de tandarts te maken. Bovendien wordt er na de schooluren nog veel van je verwacht. Denk maar aan het bijwonen van vergaderingen, oudercontacten en lezingen. Via Smartschool moet je ook beschikbaar zijn voor ouders en leerlingen. Toch is er meestal een goede balans tussen werk en privé. Nu ik mama van een zoontje van vijf maanden ben, bewaak ik die grens nog meer dan voorheen, want ik wil hem zien opgroeien. Wanneer ik klaar ben met werken, pik ik hem meteen op aan de crèche. Pas later op de avond volgt het schoolwerk.’
Lees ook:
