5 vrouwen over hun job en het loon dat ze daarvoor krijgen: ‘Met een nettoloon van € 1500 verdien ik niet veel, maar ik leef goedkoop’

Colet (23) is toezichter op een middelbare school.

‘Sinds een paar maanden werk ik als toezichter op een middelbare school. Wanneer er leerkrachten afwezig zijn, komen de leerlingen naar de studiezaal, waar ik ze met een andere collega opwacht. We zien er samen op toe dat leerlingen studeren en/of zich bezighouden met taken voor school. Daarnaast sta ik op de speelplaats, maar ook in de fietsenstalling en in de refter, om er zo voor te zorgen dat het er rustig aan toegaat tussen de leerlingen. Het gebeurt weleens dat ik een test moet afnemen in de klas of (administratieve) taken moet uitvoeren als die te lang blijven liggen, zoals bijvoorbeeld klokken juist zetten, mee spullen helpen klaarzetten voor infodagen... In eerste instantie haalde ik weinig voldoening uit mijn werk, vooral omdat ik de leerlingen nog niet kende. Maar beetje bij beetje leer ik iedereen beter kennen en kan ik eens een babbeltje met hen doen of hen verder helpen met een vraag of een probleem. Ik weet intussen welke leerlingen altijd vriendelijk en spontaan goeiemorgen zeggen en wie de babbelaars zijn tijdens de studie en extra in de gaten gehouden moeten worden. Natuurlijk zou ik nog liever een job hebben die in lijn ligt van mijn studierichting. Dan zal de voldoening heel waarschijnlijk een stuk hoger liggen.’

‘Een van de grootste pluspunten is dat mijn werk op mijn werk blijft. Mijn job en privé zijn strikt gescheiden, waardoor ik thuis niets heb om mij druk over te maken. Een tweede bonus zijn zeker en vast mijn collega’s. Ik beschouw me niet als de meest sociale vogel en ben vaak stiller in groep, maar ik kan oprecht zeggen dat ik me thuis voel bij hen. Ik kan en mag mezelf zijn en mijn mening zeggen. Er is altijd een luisterend oor en iedereen staat klaar om een ander te helpen. Ook de vakanties zijn een voordeel, al zijn er uiteraard ook nadelen. Zo kan het weleens gebeuren dat er vijf klassen studie hebben, waardoor er ook een leerkracht moet helpen. Die zijn niet altijd even blij als ze studie aan hun been hebben en durven dan te mopperen. Dat is geen aangenaam gevoel, want ze klagen letterlijk over mijn job waar ik bij sta. Een ander negatief punt is dat ik niet zomaar verlof kan nemen. Ik ben gebonden aan de schoolvakanties. Ik ben van mening dat mijn loon gelijkstaat aan de energie en de arbeid die ik in een dag geef. Ik werk 38 uur per week én ik werk om te leven.’

Saartje (31) is supervisor in een farmaceutisch bedrijf.

‘Na het behalen van een master in de farmacie ging ik voor een master in de industriële farmacie. Intussen ben ik sinds enkele jaren actief op de arbeidsmarkt en werk ik als supervisor in een farmaceutisch bedrijf. Dat betekent dat ik een team van ingenieurs leid die toestellen op punt zetten om te gebruiken voor de productie en de kwaliteitscontrole van geneesmiddelen. Elke werkdag ziet er anders uit. Er zijn wel bepaalde taken die ik op dagelijkse basis moet uitvoeren, zoals documentatie reviewen, maar mijn planning hangt af van mijn team. Ik bemoei me niet zozeer met hun taken, maar bied ondersteuning waar nodig, zodat zij hun job kunnen uitoefenen. Het is een vrij sociale functie waar veel peoplemanagement bij komt kijken, maar anderzijds is er ook het technische aspect, wat maakt dat ik veel voldoening uit mijn job haal.’

‘Als supervisor moet je niet alleen je team in goede banen leiden, je moet ook bepaalde knopen doorhakken. Ik vind het nooit prettig om iemand te ontslaan, maar soms kan het niet anders. Ik denk dat niemand dat graag doet, maar over het algemeen ben ik tevreden met mijn takenpakket. Momenteel heb ik dan ook geen enkele reden om van werk te veranderen, maar als ik elders een beter voorstel krijg, durf ik de sprong wel te wagen. Ik ben nog maar 31 jaar, dus ik zit in de fleur van mijn carrière. Waarom ook niet? Bovendien is dat de manier bij uitstek om de loonladder te beklimmen. Met een nettoloon van € 2900 verdien ik goed mijn boterham. Ik weet dat ik van een mooie verloning geniet, maar heb nog geen grote stappen gemaakt op vlak van loon, dus ik ga over enkele weken opslag vragen. Een nee heb je, een ja kan je krijgen.’

Elise (28) is kinderverzorgster.

‘Sinds vijf jaar ben ik actief op de arbeidsmarkt en ik heb drie werkgevers: ten eerste een buitenschoolse kinderopvang, waar ik werk als kinderverzorgster. Daarnaast ben ik aan de slag als middagtoezichter in een lagere school. Dat combineer ik ook nog met een job als kinderverzorgster in een kleuterschool, waar ik de juf zo’n zeven uur per week help met verschillende taken, gaande van luiers verversen en activiteiten organiseren. Ik haal veel voldoening uit wat ik doe, maar drie jobs combineren is niet altijd even makkelijk. Ik moet me vaak haasten om op tijd te zijn en als het verkeer niet meezit, jaag ik me op, wat meteen de hoofdreden is waarom ik graag één werkgever zou hebben.’

‘Onlangs heb ik gesolliciteerd in een opvang voor een contract van 30 uur, maar dan zou ik op vlak van loon serieus moeten inboeten, terwijl ik vandaag heel tevreden ben met mijn inkomen van € 2000 en extralegale voordelen (€ 8/dag aan maaltijdcheques, pensioensparen, ecocheques, korting bij PlusPas en cadeaubonnen), dus ik heb het aanbod geweigerd. Nu werk ik ongeveer 32 uur per week, wat zorgt voor een mooie balans tussen werk en privé, want ik ben minstens tien uur per week thuis. Soms moet ik wel tot 19 uur werken, maar dan heb ik het geluk dat mijn vriend vroeger thuis is en een lekkere maaltijd op tafel tovert. Ik leef eigenlijk wel om te werken… Zelfs tijdens het weekend ben ik bezig, want ik heb nog een flexi-job in de horeca, goed voor een extra van € 150 per maand. Niet voor het geld, maar omdat ik het graag doe en hou van de sociale contacten.’

Ellen (27) medewerker onthaal enbespreekbureau bij een stadstheather.

‘Ik ben vijf jaar actief op de arbeidsmarkt, maar ben sindsdien al geregeld van job veranderd, meestal door een gebrek aan voldoening. Sinds iets langer dan twee jaar ben ik aan de slag als medewerker onthaal en bespreekbureau bij een stadstheater. Samen met mijn collega’s verkoop ik tickets, beantwoord ik mails en telefoontjes van bezoekers en onthalen we leveranciers en artiesten. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor het beheer van de gastenlijsten en verzorg ik een à twee avonden per week de kassa. Ik haal veel voldoening uit mijn werk, al is het voor mij noodzakelijk om naast mijn functie ook andere dingen te doen, zoals sport en vrijwilligerswerk. Ik verveel me nogal snel op de werkvloer, maar omdat ik momenteel een divers takenpakket heb, is elke dag anders en denk ik nog lang niet aan stoppen. Voor de eerste keer heb ik het gevoel dat ik me écht thuis voel op een werkplek, en dat is heel fijn!’

‘Ik heb een flexibel uurrooster, wat zowel een voor- als nadeel is. Ik voel me niet goed bij een 9-tot-5-baan, maar het is soms wel jammer dat afspreken met vrienden een uitdaging is als ik een late shift werk. Ook onze jaarlijkse vakanties staan vast: in juli hebben we één maand vrij. Daarnaast hebben we ook de week tussen Kerstmis en nieuwjaar vrij. Enerzijds is dat jammer, omdat je tijdens de rest van het jaar moeilijk vrijaf kan nemen, al is het ook een voordeel omdat er dan geen discussies onder collega’s kunnen zijn over wie wanneer verlof neemt. Een groot pluspunt zijn de extra’s, zoals gratis tickets voor eigen voorstellingen en een kortingskaart voor andere culturele huizen. Per gewerkte dag krijgen we een drankjeton die we in ons café kunnen gebruiken, en bij een avondshift wordt er gratis catering voorzien, wat zeker mooi meegenomen is.’

‘Met een nettoloon van € 1500 verdien ik niet veel, zeker als ik mijn inkomen vergelijk met dat van leeftijdsgenoten of gezien mijn masterdiploma. Maar omdat ik goedkoop leef, kom ik perfect rond en heb ik niet meer nodig. Ik krijg daarnaast ook € 7 per dag aan maaltijdcheques, hospitalisatieverzekering, fietsvergoeding en gsmabonnement.’

Nora (33) is financieel analist.

‘Ongeveer drie jaar geleden koos ik na een lange periode van jobhoppen voor een carrièreswitch. Ik vond bij geen enkele werkgever mijn draai, en dat knaagde echt aan me. Elke dag moest ik me uit bed sleuren om vervolgens met grote tegenzin naar mijn werk te gaan, maar die tijden zijn gelukkig voorbij, want nu heb ik een job gevonden die ik wél graag doe en die meer aanleunt bij mijn universitair diploma. Ik ben wel weer onder aan de ladder moeten beginnen en heb me keihard moeten bewijzen, maar dat heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Momenteel ben ik aan de slag als financieel analist, wat ook niet meteen mijn droomberoep is, al is het wel een kans om mijn kennis te verbreden.’

‘Momenteel haal ik best veel voldoening uit wat ik doe voor de kost. Van mijn baas krijg ik geregeld nieuwe uitdagingen voorgeschoteld, en hij geeft me de nodige schouderklopjes. Maar ik neem geen genoegen met alleen maar positieve feedback. Uiteraard is die fijn, maar ik heb ook al enkele keren om een loonsverhoging gevraagd. Jammer genoeg is die me keer op keer geweigerd, maar als ik rekening hou met mijn anciënniteit, kan ik daar voorlopig mee leven. Binnen een à twee jaar verwacht ik wel een promotie. Daar hoop ik toch op, want ze kunnen niet nee blijven zeggen. Op zich ben ik tevreden met mijn loon, wat ± € 2250 bedraagt, maar het mag altijd meer zijn. Door de gigantische prijsstijgingen van de afgelopen tijd hou ik aan het einde van de maand veel minder over dan voorheen, en jammer genoeg stijgen niet alle lonen evenveel mee met de indexatie.’