Louise blikt terug op een ontspannende bevalling.
BABYB(R)ABBELS – Louise (27): ‘Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren dan om te bevallen’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Louise voelde amper pijn tijdens haar weeën, maar besloot – toen de angst het overnam – toch een epidurale verdoving te nemen. Ze blikt terug op een ontspannende en pijnloze bevalling en geniet nu volop van haar rol als kersverse mama.
Louise (27) en Thomas (28) werden in oktober van vorig jaar de trotse ouders van Estée. ‘We vonden Estée een supermooie naam. Mijn grootmoeder stierf toen ik net zwanger was, dus ik vond het wel een mooi idee om haar op een of andere manier te eren. Haar naam was Marie Louise. Mijn zus heet Marie en ik Louise, dus we moesten toch naar iets op zoek wat voor ons veel betekende. Estée betekent ‘ster’. Het is niet overduidelijk, maar juist die kleine extra betekenis heeft ons voor de naam Estée laten kiezen. Het geboortekaartje werd voorzien van gouden sterretjes. De geboortegeschenkjes hielden we bewust simpel, want er mocht in coronatijd toch amper volk over de vloer komen.’
‘Thomas en ik waren nog niet zo heel lang samen, ongeveer een jaar, toen we het over kindjes hadden. Er was een bevriend koppel zwanger, dus ik vroeg hem op een avond of hij ook aan kinderen wilde beginnen. Thomas zei direct ja, dus nog die dag hebben we een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt om mijn hormonenstaafje te laten verwijderen. Volgens de gynaecoloog zou mijn lichaam binnen de drie tot zes maanden weer vruchtbaar zijn, maar de volgende dag kreeg ik mijn maandstonden al. Mijn cyclus was begonnen.’
Droomzwangerschap
‘Een paar weken later bleek ik al zwanger te zijn. We waren heel verbaasd, maar oh zo gelukkig. Toch was er de angst dat het nog mis zou gaan. Het was net het begin van de hele coronacrisis, dus Thomas mocht niet mee naar de gynaecoloog. Alles bleek in orde te zijn: we kregen een baby’tje! Om het nieuws te vertellen hebben we de ouders van Thomas verrast met een ingekaderd rompertje met de boodschap “Hello grandma en grandpa“. Mijn papa kreeg een boekje waarop stond “Oma en opa voor beginners”. De twee meters waren ook snel gekozen: Thomas zijn zus en mijn beste vriendin. We lieten armbandjes maken waarop “meter” stond en legden de vraag met een kraslotje voor. Omdat we door de coronamaatregelen maar met maximum tien personen mochten samenkomen, organiseerden mijn vriendinnen twee babyshowers.’
Hoewel het tot zes maanden kon duren voor ik weer vruchtbaar was, bleek ik een paar weken later al zwanger te zijn.
‘Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn en al die kleine bewegingen in mijn buik te voelen. Ons meisje was op dat moment enkel nog van mij en ik moest haar met niemand delen. Ik droomde altijd al van een dochter, een kleine mini-me, en Thomas kon niet wachten om zijn kleine prinses te zien. Het was een droomzwangerschap, maar toch was ik een beetje bang voor de bevalling. Vooral omdat ik me niet kon voorstellen hoeveel pijn het zou doen.’
Kleine krampjes
‘Toen ik op een nacht ging plassen, merkte ik dat mijn broek nat was. Ik was toen 38 weken en 3 dagen zwanger. Ik dacht dat ik in mijn broek geplast had, dus deed ik een andere aan, maar die was na een paar minuten terug nat. Toen had ik wel door dat mijn vliezen gebroken waren. Ik heb nog nooit zo’n leuke spanning gevoeld! Ik maakte Thomas niet meteen wakker, want wat als het vals alarm was? Uiteindelijk ben ik in de zetel gaan zitten en mijn weeën beginnen timen. Om de zeven minuten kwam er een wee, een klein krampje in mijn onderrug, dus ben ik terug in bed gekropen.’
‘Wanneer Thomas zijn wekker afging om te gaan werken, vertelde ik hem dat ik vermoedde dat we die dag mama en papa zouden worden. Thomas keek me verbaasd aan en vroeg of ik ermee aan het lachen was. Hij besloot om thuis te blijven, dus kropen we nog even terug in bed en hebben we wat televisie gekeken. We waren allebei heel blij, maar ook wel zenuwachtig. Ik had nooit verwacht dat we zo rustig zouden blijven en het zo weinig pijn zou doen. Uiteindelijk hebben we toch eens naar het ziekenhuis gebeld om te vragen wat we moesten doen. De verpleegster zei dat we al lang daar hadden moeten zijn, dus vertrokken we op ons gemak met het besef dat we straks zouden terugkeren met z’n drietjes.’
Promotie tot het ouderschap
‘Eens in het ziekenhuis voelde ik nog steeds geen echte pijn, maar na de controle bleken mijn vliezen wel degelijk gebroken en had ik al vijf centimeter ontsluiting. Op de kamer hebben we gelachen en mensen opgebeld om te vertellen dat het ging gebeuren. Omdat ik geen pijn had, was ik ervan overtuigd dat ik zonder epidurale verdoving zou bevallen. Maar bij zeven centimeter ontsluiting nam de angst even de bovenhand. Wat als ze de zuignap moesten gebruiken? Of wat bij het knippen? Ik besloot om voor de zekerheid toch de anesthesist te laten komen. Niet veel later mocht ik beginnen persen.’
Hoewel ik de weeën totaal niet pijnlijk vond, besloot ik even later om toch een epidurale verdoving te nemen.
‘Thomas stond de hele tijd vlak bij me en heeft zonder iets te vragen alles gedaan wat hij op dat moment kon doen. Wat niet veel is. (lacht) De gynaecoloog betrok hem vaak bij wat er allemaal gebeurde, dus dat was enorm fijn. Estée bleek met haar hoofdje schuin te liggen, dus hebben ze de zuignap moeten gebruiken en ben ik geknipt geweest. Na meer dan veertig minuten persen, mocht ik dan eindelijk onze eigen dochter vasthouden. Wat een onbeschrijfelijk gevoel! Dit was alles wat ik ooit wilde. Thomas en ik zijn van een koppel gepromoveerd naar mama en papa. Iedereen zegt hetzelfde, daar ben ik me van bewust, maar het is écht het mooiste moment van je leven.’
Pijnloze bevalling
‘Ik had mezelf voorbereid op een helse bevalling met superveel pijn, maar behalve dat ik moest bevallen met een mondmasker kan ik niets negatiefs bedenken. Ik had een fijne, ontspannende bevalling met leuke vroedvrouwen. We hebben zelfs tussen de weeën door nog kunnen lachen en babbelen. Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren. (lacht) Door de coronamaatregelen mochten we geen bezoek ontvangen in het ziekenhuis. Heerlijk was dat! We hadden drie dagen de tijd om elkaar rustig te leren kennen en nog verliefder te worden op elkaar.’
We hebben zelfs tussen de weeën door nog kunnen lachen en babbelen. Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren. (lacht)
‘Ik ben zó graag mama, en dat voel ik elke dag meer en meer. Ik wist wel dat ik mijn kind sowieso graag zou zien, maar dat gevoel van smoorverliefd te zijn, dat had ik niet zien aankomen. Zelfs als ze slaapt mis ik haar! Alles loopt gewoon vanzelf. Na mijn bevalling had ik plots zo’n groot moederinstinct. Omdat Estée door de zuignap een geknelde zenuw in haar nekje had, kon ze vaak uren aan een stuk huilen. Het klinkt misschien raar, maar zelfs daar kon ik van genieten. Wetende dat ze haar mama nodig had. En misschien vind ik dat ook wel het leukste aan het moederschap. Gewoon mama zijn, wetende dat iemand je altijd nodig zal hebben en waar ik altijd voor klaar zal staan. Wat dan ook. ‘
‘De zus van Thomas en mijn beste vriendin kozen we als meter. We verrasten hen met deze leuke armbandjes en een kraslotje.’
‘Ik denk dat ik op deze foto ongeveer zes maanden zwanger was, misschien iets minder. Maar ik genoot zo van die bolle buik!’
‘De laatste foto van mijn bolle buik. Deze werd drie dagen voor ik ging bevallen genomen. Ze zat al goed laag, maar ik had totaal geen idee dat ze drie dagen later geboren zou worden.’
‘Een trotse papa die toen voor de eerste keer zijn kleine prinses mocht vasthouden.’
‘Ons klein popje ongeveer 48 uur oud. Ik kon niet stoppen met naar haar te kijken en vooral als Thomas haar vasthield ging mijn hartje toch wel veel sneller slaan. Ik kan ook oprecht zeggen dat ik nog verliefder ben op Thomas sinds Estée er is.’
‘Dit was het definitieve ontwerp van het geboortekaartje van Estée, met de zelfde stickers voor op de suikerbonen.’
‘Als ik terugkijk naar deze foto mis ik enorm dat echte baby’tje.’
‘Dit is een van mijn favoriete foto’s met Estée, toen zes maanden oud. Ik zat toen zo goed in mijn vel. Dat is eigelijk altijd wel geweest, maar de ene broek spande al eens harder dan de andere en dan zat dat wel even in men hoofd. Maar eigenlijk heb ik 99 % vrede met mijn lichaam als mama.’
‘Mijn perfecte gezin waar ik echt oprecht super trots op ben! Nooit gedacht dat het ouderschap zo vlotjes ging gaan zonder wrijvingen. Maar die komen misschien nog.’ (lacht)
‘De eerste echte warme zomerdag. We proberen van elk vrij moment als gezin te genieten en dit dan ook vaak vast te leggen op camera.’
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
- Elise (25): ‘Ik had totaal geen feeling met baby’s en was bang dat ik dat fameuze moederinstinct niet had’
- Marieke (27): ‘Door mama te zijn, besef ik wat onvoorwaardelijke liefde betekent’
- Flore (23): ‘Ik wou altijd een jonge mama zijn, maar dit vond ik toch een beetje heel jong’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
