Bart wint ‘Big Brother’: ‘Ik heb altijd gehandeld naar wie ik ben en dat wil ik nooit veranderen’

Na 86 dagen kwamen we gisteren eindelijk te weten welke bewoner zich de winnaar van ‘Big Brother 2023’ mag noemen. Dat was niemand minder dan Bart, de eerste Belg die sinds de ‘Big Brother’-reboot wint. Wij mochten alvast met de winnaar spreken.

Twaalf weken geleden namen de ‘Big Brother’-bewoners hun intrek in het prachtige huis, volledig afgesloten van de buitenwereld. In totaal waren de kandidaten met zestien, acht Belgen en acht Nederlanders. Maar uiteindelijk bleef er maar één bewoner over en dat was de 49-jarige Bart uit Itegem. Hij sleepte de meeste publieksstemmen in de wacht en mocht zo het ‘Big Brother’-huis verlaten als winnaar én met de groepspot van maar liefst € 73.388.

Dag Bart, proficiat! Had je het verwacht?

‘Dankjewel! Nee, zeker en vast niet. Ik denk dat het allemaal nog wat moet doordringen. Het voelt allemaal nog heel onwerkelijk en overweldigend. Ik had het echt niet zien aankomen.’

Hoe voelt het om na 86 dagen volledig afgesloten geweest te zijn van de buitenwereld, hier terug te zijn en plots in het middelpunt van de belangstelling te staan?

‘Een beetje raar. Daaraan zie je ook hoe snel de dingen wennen. Ik was het ondertussen gewend om in het ‘Big Brother’-huis te zitten en geen telefoon te hebben. Eigenlijk voelt alles daar heel snel aan als je nieuwe thuis. Het is zelfs bijna raar om nu terug in de gewone wereld te komen, want je zit volledig afgeschermd. Als je een tijdje in het huis zit, pas je je enorm snel aan en creëer je nieuwe gewoontes. Maar ik ben wel heel blij dat ik nu terug in de “gewone” wereld mag vertoeven.’

Je zit inderdaad volledig afgeschermd. Besefte je in het huis hoe populair je was in de buitenwereld?

‘Nee, totaal niet, ik had daar echt geen idee van. Maar ik ben wel van plan om de dingen die over mij geschreven zijn en de groepen die voor mij zijn opgericht te bekijken. Ik wil weten wat de mening van de mensen nu net was, dat vind ik toch wel belangrijk. Ik wil ook graag de mensen die mij kaartjes gestuurd hebben of gesteund hebben graag bedanken. Zo zag ik bijvoorbeeld dat er een cultureel centrum in mijn buurt allerlei activiteiten op poten heeft gezet om stemmen te ronselen voor mij. Daar ga ik eens binnenspringen met een stukje taart om de mensen te bedanken. Het is maar een kleine moeite voor mij, en dan kan ik toch iets terugdoen.’

Als je terugkijkt op het hele avontuur, wat was dan voor jou het allermoeilijkste moment in het experiment?

‘Vooral het feit dat we geen contact konden hebben met de familie. Dat is ook een moeilijk moment dat drie maanden blijft duren en nooit echt stopt. Je zit in het huis, maar het leven in de werkelijkheid gaat wel gewoon door en je hebt geen idee wat er allemaal gebeurt. Mijn vrouw heeft mij altijd heel erg gesteund in de keuze om mee te doen. Dus eigenlijk vond ik het vooral sterk van mijn gezin. Ik heb enorm veel respect voor mijn vrouw, want zij stond er plots alleen voor. Ik kon zonder zorgen drie maanden in het huis zitten, in de zetel hangen, spelletjes spelen. Maar mijn vrouw moest thuis het fort zien recht te houden, dus ik denk dat het hele “Big Brother”-avontuur voor haar moeilijker was dan voor mij.’

Wat was dan het allermooiste moment in het huis?

‘Sowieso toen mijn dochter binnenkwam tijdens het freeze-moment en dat Jolien voor mij de freeze verpestte. Ik was niet van plan te bewegen, ik ging haar niet vastpakken want ik heb altijd gezegd voor de groep te spelen. Ik wou geen geld uit de groepspot halen. Maar toen is Jolien rechtgestaan waardoor de freeze al verpest was en ik mijn dochter dus gewoon kon vastpakken. Dat is oprecht het mooiste cadeau dat iemand mij daarbinnen gegeven heeft. Daar ben ik haar ongelofelijk dankbaar voor.’

We kregen toen een heel emotionele versie van jou te zien. Ben je jezelf nog zo tegengekomen in het huis?

‘Niet echt eigenlijk, al heb ik het wel eens moeilijk gehad. Dat was toen ik samen met mijn twee kameraden in het huis, Michelangelo en Jason, genomineerd was. Dan wisten we natuurlijk dat er sowieso één iemand moest vertrekken. Pas als het risico er is dat één van je kameraden naar huis moet, besef je hoe snel je een band hebt opgebouwd met elkaar, want ik wou hen niet kwijtraken.’

Je kwam altijd heel beredeneerd over. Vond je het moeilijk om jezelf te blijven in het huis?

‘Nee, ik ben wie ik ben en als je het moeilijk hebt, dan mag je dat ook laten zien. Als je dan eens een momentje voor jezelf nodig hebt, moet je dat nemen. Dat is zo belangrijk! Ik was vaak ook de persoon die zei dat ik even een halfuurtje of een uurtje op mijn bed ging zitten om na te denken. Dat was omdat ik dan een moeilijk moment had, maar door mezelf af te zonderen en adem te halen, gingen die momenten dan ook wel snel weer over. Op die manier bleef ik mezelf.’

Je werd online regelmatig gedoopt tot de vader van het ‘Big Brother’- huis, zag jij jezelf ook zo?

‘Nee, niet echt. Ik heb altijd iedereen proberen helpen en met raad en daad bij te staan. Het is misschien omdat ik al wat ouder ben dat ze mij dan meteen zo bekijken (lacht). Maar het is wel leuk wanneer mensen zeggen dat ik voor hen een soort papa was in het huis. Meestal is een vader wel een goed persoon, dus als de medebewoners of de mensen thuis dat dan over mij zeggen, zie ik dat wel als een compliment.’

Heb je het gevoel dat het experiment je veranderd heeft als persoon?

‘Nee, het echte leven is het echte leven. Zo’n experiment, is een spel. Kan je mensen écht vertrouwen in zo’n spel? Nee, en al zeker niet als er zo’n grote som geld mee gemoeid is. In zulke dingen vertrouw ik enkel mezelf, er waren maar een handvol mensen die ik in het huis vertrouwde. Maar dat kan je mekaar niet kwalijk nemen, want het is ook geen echte wereld natuurlijk. Je moet gewoon voor ogen houden dat je een spel speelt om te winnen. Sommige zullen daar alles voor doen, zelfs liegen. Ik denk niet dat ik veranderd ben, want ik ben steeds mezelf gebleven.’

Zelfs na zolang in het huis te zitten met elkaar, kon je nog wel het onderscheid maken tussen vrienden en deelnemers?

‘Absoluut. We spelen een spel. Ik ben van het principe: een woord is een woord. En als ik zeg dat ik iets niet ga doen, dan doe ik dat niet. Niet iedereen is zo, sommigen haalden geld uit de pot uit eigenbelang. Dat staat gewoon niet in mijn woordenboek. Ik heb altijd gezegd dat ik enkel door de publieksstemmen in de finale wilde belanden, niet door een vrijstelling te kopen. Dat was mijn visie. En dat is ook mijn sterkte geweest, denk ik.’

Als je er nu op terugkijkt heb je dan iets geleerd denk je?

‘Je leert elke dag iets bij, ook in de buitenwereld. Maar in het huis leerde ik vooral dat sommige mensen niet altijd zijn zoals ze zich voordoen. Maar zoals ik al zei, het is een spel, dus dat weet je op voorhand. De tijd zal altijd uitwijzen of mensen de waarheid spreken of niet, en ik denk dat het bij mij wel gebleken is dat ik dat gedaan heb.’

Zou je opnieuw meedoen?

‘Ja. Als ik nog eens meespeel, kan ik nog een keer die prijzenpot winnen hé (lacht). Ik heb meegedaan, omdat ik zoiets nog nooit geprobeerd had. Het was heel leuk en ik heb er een hoop vrienden aan overgehouden, die ik zeker nog ga bezoeken. Dat vind ik nog het mooiste aan “Big Brother”: ik heb er vrienden voor het leven aan overgehouden.’

Als je opnieuw zou meedoen, zou je sommige dingen dan anders aanpakken?

‘Nee, ik zou exact hetzelfde doen. Want het blijkt dat mijn aanpak een goede aanpak was. Ik heb geen spijt van eender welke actie. Ik heb altijd gehandeld naar wie ik ben en dat zou ik nooit willen veranderen.’

Bij de titel van winnaar van ‘Big Brother’, komt natuurlijk ook een mooie som geld kijken. Wat ga je daarmee doen? We hoorden je vrouw al vertellen over een vakantiehuisje ergens, vertel!

‘Ja dat klopt, dat is mijn grote levensdroom. Als duiker en paracommando (Bart zit al sinds z’n 18de bij het Belgische leger, red.) zit ik geregeld in de kou en in de regen. Daarom heb ik altijd gezegd dat wanneer ik op pensioen ga, ik van het leven wil genieten in de zon. Daarom zou ik graag ergens een huisje in Spanje kopen, dichtbij de zee. En het prijzengeld dat ik net won, kan daar al héél goed bij helpen (lacht).’

Was dat ook je voornaamste reden om mee te doen?

‘Nee, dat niet. Het was eerder omdat ik het echt leuk vond om zoiets een keer mee te maken. In het begin was ik vooral erg benieuwd naar hoever ik zou geraken, gewoon puur voor mezelf. Plots belden ze mij dat ik de selectie had gehaald, dat was even schrikken (lacht). Maar het is uiteindelijk een megaleuke ervaring geweest, los van het geld.’

Wat ging er door je heen toen ze je belden om te zeggen dat je erbij was?

‘Ja, dan schrik je natuurlijk! Er zijn ongetwijfeld heel veel inzendingen, maar als jij er dan bijzit, is het wel zot dat jij één van de uitverkorenen bent die mee mag doen. En uiteindelijk heb ik gewonnen. Dat was de kers op de taart.’

Lees ook: