Wij spraken met Bart Hollanders, Ben Segers en Sverre Rous over de debuutfilm van Jeroen Perceval.
Bart Hollanders is te zien in ‘Dealer’: ‘Ik durf weleens luid zijn als ik een glas te veel op heb, maar ik heb een klein hartje’
‘Dealer’, de debuutfilm van Jeroen Perceval (43), is sinds 10 november te zien in de bioscoop. Wij spraken met acteurs Ben Segers, Bart Hollanders en nieuwkomer Sverre Rous over de film die niemand onberoerd zal laten.
Bekende acteurs Ben Segers (47), Bart Hollanders (37) en Veerle Baetens (43) vormen samen met het jonge talent Sverre Rous (16) de topcast van ‘Dealer’. In de eerste film van acteur Jeroen Perceval volgen we het verhaal van het veertienjarige drugsrunnertje Johnny (Sverre Rous) die werkt voor drugsdealer Luca (Bart Hollanders) en droomt van een beter leven. Zijn vader is namelijk niet in beeld, en zijn moeder en kunstenares Eva (Veerle Baetens) heeft psychische problemen, waardoor ze amper voor haar zoon kan zorgen. Wanneer hij de bekende acteur Antony Ophoff (Ben Segers) – die zelf met heel wat demonen worstelt – leert kennen, lijkt die droom plots niet meer zo onmogelijk te zijn.
Herkennen jullie jezelf op een of andere manier in jullie personages?
Sverre: ‘Ik heb natuurlijk niet hetzelfde leven als Johnny, maar het is een koppig personage, en daar herken ik mezelf wel in.’
Ben: ‘Mijn personage Antony staat ver genoeg van mij af, maar er zijn zeker wel punten die ik herken, waaronder zijn zoektocht naar structuur, waarden en normen. Die zoektocht herken ik van toen ik als twintigjarige van het platteland naar Antwerpen op kot ging om te studeren aan de toneelschool.‘
Bart: ‘Ongetwijfeld zit er iets van mij in mijn personage Luca, anders zou ik hem nooit zo kunnen spelen. Er zijn weinig mensen die mij zo kennen, maar als ik bijvoorbeeld een glas te veel op heb, ben ik weleens wat luider. Al heb ik ook een klein hartje, dus ik ga me achteraf altijd excuseren.’
Eva en Antony worstelen door hun creatieve beroep met moeilijkheden en frustraties. Is dat iets dat jullie als artiest zelf ook herkennen?
Ben: ‘Absoluut. Als je op tournee gaat met een theatergezelschap kom je in een nachtritme terecht waardoor je na je optreden nog heel veel adrenaline in je lijf hebt. Als uitlaatklep ga je dan bijvoorbeeld op café. Het is dus echt belangrijk dat je jezelf beschermt tegen verleidingen. Als je succesvol bent, krijg je ook veel aandacht en dat is leuk, maar ook daar moet je mee weten om te gaan. Dat leer je met vallen en opstaan. Ik heb 25 jaar in Antwerpen gewoond, en toen ik jonger was worstelde ik wel met allerlei prikkels van buitenaf. Daar kon ik mezelf soms echt in verliezen omdat het verleidelijk was om overal bij te zijn en ik kon geen nee zeggen. Nu woon ik in het groen aan de rand van Gent en dat geeft structuur en rust aan mijn leven.’
Bart: ‘Ik heb fantastische docenten gehad die ik zichzelf heb zien verliezen op sommige momenten. Kunstenaars smijten zich volledig in dingen, zowel artistiek als daarbuiten. Bij mij gaat het in ieder geval anders.’
Waarom ben jij daar als persoon niet gevoelig voor, denk je?
Bart: ‘Mij verliezen in dingen, herken ik wel, maar dan niet op een destructieve manier zoals Antony dat doet. Ik heb uiteraard in mijn studenten- en mijn professionele leven zwaar gefeest, maar altijd met het oog op mijn toekomst. Ik wilde niets verpesten. Mij echt volledig ergens in verliezen, vind ik gewoon te beangstigend. Misschien gebeurt dat ooit als ik een héle bekende acteur ben, maar nu is dat niet het geval (lacht).’
Mij verliezen in dingen herken ik wel, maar dan niet op een destructieve manier zoals Antony dat doet.
Sverre, jij bent natuurlijk nog jong en nieuw in de acteerwereld. Hoe was het om op de set te staan met acteurs zoals Ben, Bart en Veerle?
Sverre: ‘In het begin was dat even eng, omdat je als nieuwe acteur naast al die professionele en bekende mensen staat. Je weet ook nooit zeker of je het wel echt goed doet. Maar na verloop van tijd wordt alles losser en krijg je een goede band met hen. Ik heb enorm veel geleerd uit die ervaring.’
Ben: ‘Sverre heeft moeten wennen aan iets waar wij al jaren in thuis zijn. Ik vind het heel bewonderenswaardig dat hij dat heeft gedaan. Na een week was hij ook een echte professional. Hij heeft het fantastisch gedaan.’
Hoe was dat voor jullie, Ben en Bart, om met een jonge kerel als Sverre op de set te staan? Hebben jullie acteertips uitgewisseld met hem?
Ben: ‘Tussen de regels door heb ik dingen van Sverre geleerd. Zo denk ik aan de spontaniteit die ik bij hem opmerkte, en die ik doorheen de jaren wat uit het oog verloren was. Dat is mooi om te zien, want dat verrijkt jezelf ook weer. Je leert om die spontaniteit bewust weer te zoeken. Het was dus heel aanstekelijk om met Sverre samen te werken.’
Bart: ‘Echt fantastisch. Sverre is een goede acteur en een hele lieve jongen. Hij begreep de dingen die Jeroen zei en pikte die meteen op. Daarom speelt hij die rol ook zo goed. Het was heel fijn om met hem samen te werken. De acteertips heb ik aan de regisseur overgelaten, maar ik vond het wel belangrijk om te checken hoe het met hem en de andere jongens ging na heftige scènes. Die dingen, ook al is het film, zijn niet vanzelfsprekend. Je staat daar als mens nog altijd héél dicht bij.’
De band tussen Antony en Johnny kan je een beetje als een soort bevreemdende vader-zoonrelatie zien. Maar hoe is jullie band in het echt?
Ben: ‘Voor mij was onze band op de set heel fijn en leerrijk. Het zat ‘m echt in de kleine dingen. Tussen de opnames door gingen we vaak met elkaar om en hielden we het luchtig met moppen en humor. Het is een heftig verhaal, en dat vraagt soms om die afwisseling. Op een bepaald moment had ik echt het gevoel dat we buddy’s waren.’
Sverre: ‘Elke dag was er wel een leuk moment.’
Het accent van Johnny en Luca is heel opvallend. Was het voor jullie moeilijk om dat straattaaltje te spreken?
Sverre: ‘Ik kon rekenen op de hulp van een taalcoach. Dat lukte wel, maar het taaltje serieus nemen en het er achteraf ook weer uitkrijgen, was de grootste uitdaging.’
Bart: ‘Het gemakkelijkste was het Antwerpse accent, want ik ben zelf van daar. Maar het straattaaltje... Ik had gelukkig de beste coaches. Jeroen heeft een straatverleden, dus die spreekt het heel gemakkelijk. En ook de jongens, zoals Sverre, konden mij verbeteren als ik het niet goed deed. Al begonnen ze eerst wel te lachen.’
Waarom spreken de personages zo?
Sverre: ‘Voor mensen zoals Johnny is het een soort pantser om zijn echte ik niet te tonen en zijn ego hoog te houden. Terwijl eronder wel gewoon een kerel met een klein hartje zit.’
Wat was voor jullie de grootste uitdaging aan dit project?
Sverre: ‘Bij een bepaalde heftige scène had ik het in het begin moeilijk om mij te concentreren, want ik moest de hele tijd lachen. Dus ik bedacht een trucje om het heel persoonlijk te nemen zodat het leek alsof het niet tegen Johnny was, maar tegen mezelf. Dat werkte dan wel, maar dat kwam ook heel hard binnen.’
Ik hoop dat mensen geloven dat wij als acteurs ook nog andere dingen kunnen dan waarvoor we gekend zijn.
Ben: ‘Ik zag aan Sverre dat dat heel heftig was en daardoor was het ook intens voor mij. Toen zag ik Johnny niet meer staan, maar Sverre, helemaal verloren. Je acteert wel, maar je moet een concentratie behouden en alles moet echt lijken.’
Bart: ‘Voor mij was het moeilijkste om mijn personage zo geloofwaardig mogelijk neer te zetten. Dat is zo met elk project, maar dit is voor het eerst eens iets helemaal anders. Ik kan mij goed voorstellen dat bepaalde mensen – al hoop ik natuurlijk van niet – die me kennen als bijvoorbeeld Randy Paret zullen denken: wat doet die nu? Dus ik hoop dat ik als Luca geloofwaardig genoeg ben door de taal, hoe ik eruitzie en hoe extreem hij is. En dat mensen geloven dat wij als acteurs ook nog andere dingen kunnen dan waarvoor we gekend zijn.’
Ben en Bart, jullie laten in deze film een hele andere kant van jullie zelf zien. Hoe was het om die rollen van Antony en Luca te vertolken?
Ben: ‘Ik ben Jeroen (Perceval, red.) dankbaar dat hij me dat vertrouwen heeft gegeven. Het is zo belangrijk om acteurs vertrouwen te geven, en geen twijfel. Het gevaar als je vaak humoristische rollen speelt, is dat je enkel voor dat soort dingen gekozen wordt. Gelukkig heeft Jeroen zijn voeten geveegd aan die typecasting en mij op auditie gevraagd. Ik vond het heel fijn om de rol te mogen spelen.’
Bart: ‘Het was heel intens, maar ik ben zo blij en dankbaar dat Jeroen mij op auditie gevraagd heeft. Ik heb echt een andere kant van mezelf kunnen laten zien.’
De film laat zien hoe belangrijk het is dat kinderen opgroeien in een warm nest en een goede basis hebben van kleins af aan.
Wat hopen jullie te bereiken met deze film?
Ben: ‘Voor mij laat de film zien hoe belangrijk het is dat kinderen opgroeien in een warm nest en een goede basis hebben van kleins af aan. Alle personages, zowel Johnny als Antony als Eva en zelfs Luca, zijn gewoon op zoek naar houvast, warmte, liefde, structuur, normen en waarden... De film vertelt een mooi ruw verhaal over een zoektocht naar echte liefde.’
Sverre: ‘Ik hoop dat het probleem uit de film ook in het echt aangekaart wordt. Ik hoop dat we met deze film kunnen duidelijk maken dat het een probleem is, niet alleen in Antwerpen, maar overal en dat er daardoor ook iets aan gedaan wordt.’
In deze film is iedereen zo hard op zoek naar liefde, aandacht en zorg maar krijgen ze dat niet.
Bart: ‘Het is een heel heftig verhaal, maar het is niet louter fictie. Een acteur die allesbehalve een glamoureus leven heeft, ook al lijkt het wel zo of een veertienjarige tiener die opgroeit zonder vader en met een moeder die mentale problemen heeft, die situaties bestaan ook in het echte leven. In deze film is iedereen zo hard op zoek naar liefde, aandacht en zorg, maar krijgen ze dat niet. Of ze zijn zodanig met zichzelf bezig dat ze zelfs niet zien dat er eigenlijk heel veel liefde of misschien zelfs een oplossing vlak voor hen staat. Dus ik hoop dat mensen zien hoe goed ze het hebben en beseffen hoe kostbaar het is om mensen die om je geven in je leven te hebben. En hopelijk zien mensen die zichzelf erin herkennen dat ze gehoord en gezien worden, dat ze wél een stem hebben.’
‘Dealer’ is nu te zien in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
